Διασυρμός δίχως άλλοθι

23:30 31/3/2016 - Πηγή: Basket Blog

Το "πόσα έχει πετύχει ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια" και το "κανείς δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία" είναι δύο πραγματικότητες. Για άλλη μέρα όμως. Απόψε η μόνη πραγματικότητα είναι ένας διασυρμός. Χωρίς άλλοθι, χωρίς "ναι μεν αλλά", χωρίς να επιδέχεται κανενός είδους... περιτύλιγμα.

Ο Ολυμπιακός έμοιαζε με μικρή ομάδα απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν τον λες και μεγαθήριο. Μπήκε να παίξει

σε "θέατρο" και τελικά παρασύρθηκε και έγινε... θεατής στο σόου της Χίμκι. Τελείως απροετοίμαστος και ψυχολογικά και αγωνιστικά. Ο Ιβάνοβιτς θριάμβευσε σε κάθε του κίνηση, ήξερε τι έπρεπε να κάνει η ομάδα του και, κυρίως, πώς να το κάνει.

Για τον Ολυμπιακό εννοείται ότι δεν υπάρχει διασωθείς, αλλά δεν γίνεται να μην πάρει το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης γι' αυτό το έκτρωμα που σύρθηκε σήμερα στη Μόσχα ο προπονητής του. Την ώρα του αγώνα κάποιοι είπαν το "μα τα βάζουν όλα οι άλλοι". Ναι, αλλά πώς τα έβαζαν; Διότι τα κρίσιμα και καθοριστικά, αυτά που άρχισαν να κάνουν το γήπεδο κατηφορικό, τα συνεχόμενα του Σβεντ ήταν... πρόκληση. Αμαρκάριστος ήταν. Ο Σβεντ ήταν. Γιατί να μην τα βάλει δηλαδή; Μήπως τον εμπόδιζε κανένας. Μία, δύο, τρεις. Ε, εντάξει. Κάποια στιγμή έβαλαν και δύσκολα, αλλά η ζημιά είχε γίνει από την τραγική αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού. Για να μην φτάσουμε μέχρι το πικ εν ρολ... προπόνησης που έφαγε πέντε - έξι συνεχόμενες φορές ο Ολυμπιακός στο δεύτερο ημίχρονο. Συμπτώσεις επαναλαμβανόμενες, παύουν να είναι συμπτώσεις.

Η πεντάδα που είχε το ματς στα ίσια αλλάχτηκε σύσσωμη και αυτή που μπήκε στο παρκέ βρέθηκε στο -15. Παρέμεινε όμως, ίσως επειδή έτσι έλεγε το... ρολόι. Η ζώνη που δοκιμάστηκε στο δεύτερο ημίχρονο ήταν άλλη μια πρόκληση για τους Ρώσους. Οι οποίοι το διασκέδασαν με την ψυχή τους. Οσο για το πρώτο κακό του αγώνα, πριν τα τρίποντα του Σβεντ, ίσως και να ήταν μια... Θεία δίκη για το μεγάλο "έγκλημα" του φετινού Ολυμπιακού. Τα συνεχόμενα επιθετικά ριμπάουντ της Χίμκι δε γινόταν να μην υπενθυμίσουν και σε κάποιον που ήθελε να το ξεχάσει ότι ο Ολυμπιακός, πέρα από την ατυχία που είχε, ουσιαστικά επέλεξε να μείνει για καιρό χωρίς ψηλό. Επειδή "ψάχναμε το καλύτερο δυνατό και όχι να πάρουμε κάτι για να πούμε ότι πήραμε".

Εξυπακούεται ότι μεγάλο μερίδιο ευθύνης ανήκει στους παίκτες. Ουδείς έδειξε να το θέλει, να το πιστεύει να το μπορεί. Και επειδή στην πλειοψηφία τους είναι μεγάλοι παίκτες, πρωταγωνιστές, μοιάζει ανεξήγητο το σημερινό. Ο Ολυμπιακός του "δεν τα παρατάω ποτέ", στον πιο κρίσιμο αγώνα της χρονιάς τα παράτησε πιο νωρίς από ποτέ.

Οι περισσότεροι ψύχραιμοι αποδέχονταν τα μαθηματικά, από τότε που άρχισαν για το "4 στα 4", αλλά δεν ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξοι. Ρεαλιστικά ήταν εκτός των δυνατοτήτων που είχε δείξει ο Ολυμπιακός στο Top 16 να πάρει και τα τέσσερα ματς, ουσιαστικά τα τρίαμε Ρεάλ, Χίμκι και ΤΣΣΚΑ. Ο απολογισμός θα λέει ότι η πρόκριση είχε χαθεί ουσιαστικά νωρίτερα. Απλά το τυπικόν του πράγματος ήρθε με πολύ άσχημο τρόπο, με έναν διασυρμό που δεν έμοιαζε να υπάρχει στο... παλμαρέ του Ολυμπιακού και που δεν χωράει άλλοθι.