Ε, και λοιπόν;

10:47 15/2/2014 - Πηγή: Basket Blog

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι η ψυχολογία με την οποία πάνε οι δυο «αιώνιοι» να παίξουν ένα ντέρμπι, είναι το στοιχείο που τελικά παίζει τον μικρότερο ρόλο στην έκβασή του. Αν κάνουμε μια μίνι αναδρομή, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, θα δούμε ότι τις περισσότερες φορές νικητής βγήκε εκείνος που δεν έδειχνε να είναι και στην καλύτερη κατάσταση.

Από την άλλη, κάθε «εμφύλιος» είναι διαφορετικός από τον προηγούμενο. Θα ήταν, ακόμη κι αν βάζαμε τις δυο ομάδες να (ξανα) παίξουν μετά από 24 ώρες. Πόσω μάλλον αυτός της Τσικνοπέμπτης, ο οποίος έχει την ιδιαιτερότητα ότι γίνεται στο πλαίσιο της

Ευρωλίγκας με ό,τι αυτό συνεπάγεται: τον μπαμπούλα του πειθαρχικού ελέγχου για τις παρεκτροπές της κερκίδας, την παρουσία ξένων διαιτητών. Το ίδιο φυσικά θα ισχύσει και στο ματς του δεύτερου γύρου στο ΣΕΦ.

Αυτό που δεν συμμερίζομαι, ή μάλλον αρνούμαι να ενστερνιστώ, είναι πόσο εύκολα αλλάζει το κλίμα και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό... Προφανώς το ταπεραμέντο μας, ως λαός, επηρεάζεται πολύ από το συναίσθημα.

Σύμφωνοι, ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με 3-0 και προέρχεται από 3 σερί ήττες. Ε, και λοιπόν; Κατ’ αντιστοιχία, ο Ολυμπιακός, μετά από ένα μουδιασμένο ξεκίνημα , από το 1-2 με 3 σερί νίκες βρίσκεται στο 4-2. Ε, και λοιπόν; Δεν θεωρώ ότι έγιναν, ο μεν χειρότερη ομάδα και ο δε καλύτερη, από ό,τι ήταν πριν τρεις εβδομάδες.

Άλλωστε, αν εξετάσουμε ψυχρά τα ως τώρα αποτελέσματα τους, θα διαπιστώσουμε ότι είναι παρόμοια. Και οι δυο έκαναν την ίδια εντός έδρας ήττα (Μπαρτσελόνα), την ίδια εκτός έδρας νίκη (Λαμποραλ) και από μια εκτός έδρας ήττα που δεν τους άρεσε, ο Ολυμπιακός στο Μιλάνο και ο Παναθηναϊκός στην Μάλαγα. Άρα λοιπόν ο απολογισμός τους ή μάλλον η διακύμανση του απολογισμού τους, είναι απλά προϊόν της ροής του προγράμματος. Επιπλέον είναι φυσιολογικό την περισσότερη πίεση να την έχει ο Παναθηναϊκός, επειδή απλά είναι ο γηπεδούχος και δεν θα ήθελε μια ήττα στο σπίτι του από έναν αντίπαλο που αυτή τη στιγμή φέρεται να έχει τον ίδιο στόχο: τη διεκδίκηση της 2ηθέσης , πίσω από την εξαφανισμένη και εξασφαλισμένη Μπαρτσελόνα.

Συνεπώς, θεωρώ δεδομένο ότι σε επίπεδο τακτικής , δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι συνταρακτικά διαφορετικό. Ο Πεδουλάκης ή ο Μπαρτζώκας δεν μπορούν, μέσα σε μια εβδομάδα να πατήσουν ένα κουμπί και να μεταμορφώσουν το στυλ των ομάδων τους. Δεν γίνεται ούτε είναι και σωστό. Θα είναι σα να ομολογούν ότι τόσο καιρό αρμένιζαν στραβά. Ο Πεδουλάκης από την πίεση που δημιουργούν οι 3 σερί ήττες και η τελευταία κακή εμφάνιση στη Μάλαγα και ο Μπαρτζώκας επειδή έτυχε τα δυο τελευταία ματς με τον Παναθηναϊκό για τον ημιτελικό του κυπέλλου και το πρωτάθλημα να τα παίξει στο ΟΑΚΑ, όπου οι πιθανότητες ήττας είναι «νυν και αεί» περισσότερες.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν θα βασιστεί στη λογική του χαμηλού ρυθμού με στόχο το χαμηλό σκορ, την έμφαση στην άμυνα με τον Γκιστ (εφόσον είναι καλά) πάνω στον Σπανούλη που προτιμά να δίνει το μακρυνό σουτ από το να επιτρέπει τις διεισδύσεις και με επιθέσεις «πέντε εναντίον πέντε» για να αξιοποιήσει την ικανότητα και την εμπειρία των παικτών του να διαβάζουν τις καταστάσεις και να ψάχνουν τα mismatch.

Ο Ολυμπιακός, ενισχυμένος από τον Πέτγουεϊ και τον προσαρμοσμένο Κόλινς, θα προσπαθήσει να ανεβάσει το τέμπο πιέζοντας και διεκδικώντας περισσότερες κατοχές, γιατί έχει πιο αθλητικό και φρέσκο υλικό, να απαγορεύσει το ποστάρισμα του Ματσιούλις και να αντιμετωπίσει το pick and roll που ξεκινάει από την κορυφή της ρακέτας και με άξονα τον Διαμαντίδη καταλήγει σε alleyhoop του Λάσμε ή του Γκιστ.

Οπότε πάλι όλα θα κριθούν από την μάχη των ριμπάουντ, από την εκατέρωθεν δράση στο ζωγραφιστό και κυρίως από τα ποσοστά που θα έχει η περιφέρεια του Ολυμπιακού όταν θα πάρει τα σουτ που της προσφέρονται. Όλα αυτά σε θεωρητικό επίπεδο, γιατί η θεωρία από την πράξη ξέρουμε ότι χωρίζονται από μια τεράστια απόσταση...