Φαρδιά - πλατιά υπογραφή Πεδουλάκη

22:14 19/5/2016 - Πηγή: Basket Blog

Με το καλημέρα άλλαξε χέρια το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ. Με συνπτικές και δίκαιες διαδικασίες. Με έναν Παναθηναϊκό που δεν πίστευε κανείς ότι θα μπορούσε να μεταμορφωθεί τόσο εντυπωσιακά μέσα στον μήνα, και ούτε καν, που τον παρέλαβε ο Αργύρης Πεδουλάκης. Ο οποίος έχτισε, υπέγραψε, σφράγισε, την μεγάλη νίκη της ομάδας του.

Είναι γνωστή η προσήλωσή του στο αθλητικό στιλ, στους παίκτες και τις ομάδες που βγάζουν ενέργεια μέχρις... εσχάτων. Η συγκεκριμένη όπως χτίστηκε και πορεύτηκε φέτος ήταν φανερό ότι δεν τον ενέπνεε και ότι είχε πολλή δουλειά να κάνει για να τη φέρει στα μέτρα

του. Και σήμερα την εμφάνισε κοντά στα δικά του στάνταρ, όχι όμως στηριζόμενη αποκλειστικά σε μια πιεστική άμυνα όπως θα περίμεναν πολλοί, αλλά σε μια γρήγορη και αποτελεσματική επίθεση.

Οι προθέσεις του φάνηκαν εξ αρχής, με τον Ραντούλιτσα στον πάγκο και το δίδυμο Φώτση - Χάντερ στους ψηλούς. Και όταν ο νεαρός Αμερικανός έδειξε ότι δε μπορούσε να προσφέρει πολλά, ο Γκιστ πέρασε στο παρκέ και ο Σέρβος αρκέστηκε σε λιγότερα από 10 συμπληρωματικά λεπτά. Το πλέον χαρακτηριστικό δείγμα που φυσικά είχε ένα σωρό... παρακλάδια.

Ο Παναθηναϊκός έτρεχε σα δαιμονισμένος, οι 29 ασίστ είναι νούμερο εξωπραγματικό για εκτός έδρας τελικό, με τον Καλάθη να κάνει μάλλον το καλύτερό του ματς στη χρονιά. Το στιλ που του ταιριάζει, αλλά με ξεκάθαρες αρχές στο παιχνίδι, έστω κι αν η επιθετική του παρουσία μάλλον ξεπέρασε και του Πεδουλάκη τις προσδοκίες.

Ο Πεδουλάκης έδειξε και κάτι άλλο ότι δεν πρέπει να εκτιμούσε πολύ στην ομάδα που παρέλαβε. Τη "φρεσκάδα" της και γι' αυτό στο δεύτερο ημίχρονο οι αλλαγές του γίνονταν σε ρυθμούς... χάντμπολ, αλλά στοχευμένα όπως αποδείχθηκε και χωρίς να χαλάει η ισορροπία.
Εννοείται ότι στον προπονητή πιστώνεται και η πνευματική, ψυχολογική ετοιμότητα της ομάδας. Στο σημείο που ο Ολυμπιακός προσπέρασε με 4, για μία και μοναδική φορά στο 62-58 στο 28'' πολλοί υπέθεσαν ότι η πλάστιγγα είχε αρχίσει να γέρνει υπέρ του. Μάλλον το πίστεψαν και οι ίδιοι που δεν έδειξαν να έχουν "μετρήσει" σωστά την παρουσία του Παναθηναϊκού μέχρι εκείνο το σημείο και το, φυσολογικόν, ενός νεκρού διαστήματος. Και φυσικά, στον Πεδουλάκη πιστώνονται τα τρία άκρως αποτελεσματικά τάιμ άουτ, στις επαναφορές των οποίων ο Παναθηναϊκός σκόραρε δια περιπάτου με ό,τι σχεδιάστηκε. Δυο τρίποντα με Φελντέιν και Φώτση, ένα δίποντο με τον Φελντέιν, του οποίου το τρίποντο ήταν στην εκπνοή του ημιχρόνου, σε 5 δευτερόλεπτα με άνετη... διέλυση όλου του γηπέδου. Το 41-44 έγινε 41-47, τρεις πόντοι σε ματς που κρίθηκε στους δύο...

Ο Ολυμπιακός έχασε από την άμυνά του, ξεκάθαρα. Αιφνιδιάστηκε πλήρως στην αρχή του αγώνα, έχασε τον ρυθμό, βρέθηκε να κυνηγάει σε διάρκεια. Το ξέσπασμά του ήταν αναλαμπή και όχι απόδειξη ότι διόρθωσε τα πολλά κακώς του κείμενα. Πόνταρε σε ατομικές εκλάμψεις, δεν έπειθε ότι είχε σωστό προσανατολισμό, η τελευταία φάση του αγώνα ίσως ήταν η πλέον ενδεικτική με δέκα ολόκληρα δευτερόλεπτα στη διάθεσή του να καταλήγουν σε μια άσκοπη... ταλαιπωρία του κλεισμένου σε μια γωνια Παπανικολάου να μην μπορεί να κάνει τίποτα τη μπάλα.

Τα δεδομένα των τελικών άλλαξαν άρδην. Η αίσθηση υπεροχής που υπήρχε από πολλούς για τον Ολυμπιακό αποδείχθηκε μια... αυταπάτη, ο Παναθηναϊκός κέρδισε πολύ δίκαια το πλεονέκτημα έδρας στο πρώτο και συχνά καθοριστικό ματς, τα έχει πλέον όλα με το μέρος του. Σκορ και ψυχολογία. Προφανώς και τίποτα δεν κρίθηκε ακόμα, προφανέστερα όμως και δεν ήταν μια... απλή νίκη αυτή που πέτυχε απόψε ο Παναθηναϊκός στο Φάληρο.

Κι επειδή στην Ελλάδα ζούμε και ορισμένα θέματα καλό είναι να τα τονίζουμε όταν συμβαίνουν, συνυπολογίζοντας το ποιοί έπαιζαν και για τι έπαιζαν, μπορούμε να αναφερθούμε σε μια σε γενικές γραμμές αξιοπρεπή ατμόσφαιρα και άριστη διαιτησία. Ας σταθούμε στο ότι οι παίκτες του Παναθηναϊκού δεν έφυγαν... τρέχοντας και καλύπτοντας τα κεφάλια τους για τα αποδυτήρια και στο ότι οι Χριστοδούλου, Σχινάς και Μητσόπουλος έδειξαν εξ αρχής συγκεντρωμένοι, αποφασισμένοι να κόψουν το καρπούζι ακριβώς στη μέση και στο ταμείο ενός δύσκολου ματς ίσως να μην τους ξέφυγε τελικά ούτε κουκούτσι.