Γκ.Λιούις Το... παράλληλο "showtime"!

09:33 13/9/2013 - Πηγή: Basket Blog

Στα 91 του χρόνια, τα προβλήματα υγείας (συνεχόμενα εγκεφαλικά επεισόδια) και η ηλικία δεν του επιτρέπουν να μιλά με ευκολία. Ωστόσο, για τον Γκάι Λιούς, αυτό που μετρούσε πάντα δεν ήταν τα λόγια, αλλά τα έργα. Δεν ήταν πολυλογάς (ή, με την καλή έννοια, φαφλατάς) σαν τον Τζέρι Ταρκάνιαν. Δεν είχε την ίδια σπιρτάδα στην ετοιμολογία σαν τον Ρικ Πιτίνο, συναδέρφους με τους οποίους μοιράστηκε την περασμένη Κυριακή (8/9) την σπουδαία τιμή της εισαγωγής στο HallOfFame, στο «μουσείο» του μπάσκετμπολ στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης. Όμως άφησε

πίσω του μία εξαιρετική παρακαταθήκη. Μία «κληρονομιά» που ούτως ή άλλως δύσκολα περιγράφεται με λέξεις και προτιμάς να την βλέπεις στο γήπεδο ή την οθόνη. Και χάρισε έργα τα οποία «απαιτούν» ως επίθετο δίπλα τους τις λέξεις «θεσπέσια» και «θεαματικά»... Σε μία εποχή, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, που δέσποζε το «Showtime» των Λέικερς, στο ΝΒΑ.

Ο Ρικ Πιτίνο τόνισε στον λόγο της εισαγωγής του ότι «οι προπονητές δεν μπαίνουν στο HallOfFame. Οι παίκτες τους φέρνουν εκεί». Μονάχα που ακόμη κι αν δεχτεί κανείς πως οι αθλητές βάζουν την μπάλα στο καλάθι και τους κόουτς στα μουσεία, για τον Γκάι Λιούις προφανώς θα ίσχυε κάτι ελαφρώς διαφορετικό. Διότι αν οι παίκτες του στο πανεπιστήμιο του Χιούστον τον έκαναν «αθάνατο» και μέλος του «H.O.F.», ήταν το δικό του μπασκετικό όραμα που τους ενέπνευσε, κυρίως στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Ο παλαίμαχος τεχνικός εργάστηκε στους «Cougars» για 30 ακριβώς χρόνια (1956-1986)! Και όλοι θα τον θυμούνται για την «προσφορά» στο άθλημα μίας από τις πλέον θεαματικότερες ομάδες που εμφανίστηκαν ποτέ στα παρκέ. Ο Λιούις ήταν κόουτς της περίφημης «PhiSlamaJama» των Χακίμ Ολάζουον, Κλάιντ Ντρέξλερ, Λάρι Μίσο, Μάικλ Γιανγκ, που έφτασε σε τρία διαδοχικά φάιναλ-φορ του NCAAκαι σε δύο Τελικούς. Χάνοντας, πάντως, το 1983 από το Νορθ Καρολάινα Στέιτ του θρυλικού Τζιμ Βαλβάνο (σε μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών) και το 1984 από το Τζόρζταουν του Πάτρικ Γιούινγκ...

Οι «PhiSlamaJama» έμαθαν να παίζουν πάνω από τη στεφάνη, με καρφώματα και τρέξιμο στον αιφνιδιασμό. Όμως στον τελικό του 1983 «προσγειώθηκαν» ανώμαλα και εμφανίστηκαν κατώτεροι των προσδοκιών. Το Χιούστον προηγήθηκε 52-46 (με δύο βολές του Κλάιντ Ντρέξλερ), αλλά απέτυχε να σκοράρει στο τελευταίο τρίλεπτο και το Νορθ Καρολάινα Στέιτ σημείωσε σερί 8-0, νικώντας με φόλοου-κάρφωμα του Λορένζο Τσαρλς στο μηδέν και ολοκληρώνοντας την απίστευτη και συγκινητική ιστορία θριάμβου του αουτσάιντερ! Το Χιούστον,με παίκτες μαθημένους να παίζουν και να κοιτούν ψηλά, δεν απογοητεύτηκε και το 1984 επέστρεψε στον τελικό. Αλλά εκείνη τη φορά ήταν η σειρά του Πάτρικ Γιούινγκ και του Τζόρτζτάουν να κρατήσουν τους μαθητές του Λιούις μακριά από τον «θρόνο» του κολεγιακού μπάσκετμπολ.

Τα τρία φάιναλ-φορ των Cougarsστην δεκαετία του ’80 δεν ήταν τα πρώτα για το Χιούστον και τον Λιούς. Το κολέγιο έφτασε στην 4αδα δύο φορές νωρίτερα, το 1967 και το 1968. Την δεύτερη χρονιά (όπως και το 1983), ο Αμερικανός τεχνικός αναδείχθηκε κορυφαίος προπονητής της σεζόν στο πανεπιστημιακό πρωτάθλημα, κοουτσάροντας τους Έλβιν Χέιζ και Ντον Τσέινι. Επιλέγοντάς τους ως τους πρώτους μαύρους παίκτες της ομάδας του, σε μία πολιτεία όπου ο ρατσισμός είχε ακόμη έντονο το στίγμα του... Εκείνα τα «ταξίδια» του Χιούστον στο φάιναλ-φορ θεωρούνται ακόμη πιο «επικά», διότι τότε μόνο μία ομάδα από κάθε περιφέρεια λάμβανε το εισιτήριο για το τελικό τουρνουά. Ο Χέιζ ήταν ο ηγέτης των Cougars, σκοράροντας 28,4π. το 1967 και... 36,8π.(!) μ.ο. το 1968, ενώ «δέθηκε» τόσο με τον προπονητή του, που ήταν αυτός που τον παρουσίασε στο φετινό HallOfFame, βάζοντας τέλος στο... μποϊκοτάζ του στην εκδήλωση. Ο Χέιζ, από το 1990 που έγινε ο ίδιος μέλος, αρνούνταν πεισματικά να δίνει το παρών στους ετήσιους εορτασμούς στο Σπρίνγκφιλντ, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την αργοπορημένη εισαγωγή του Γκάι Λιούς! Με τους Χέιζ-Τσέινι, ο Λιούς συμμμετείχε στον περιβόητο «αγώνα του αιώνα» ανάμεσα σε Χιούστον-UCLA, μπροστά σε 52.693 θεατές στο «Άστροντομ», στις 20 Ιανουαρίου 1968. Ήταν το πρώτο κολεγιακό ματς που μεταδόθηκε σε πανεθνική τηλεοπτική μετάδοση στις Η.Π.Α. και η επικράτηση των Cougarsμε 71-69 (με δύο βολές του Χέιζ, που είχε 39π.-15ριμπ.!) διέκοψε το ρεκόρ των 47 συνεχόμενων νικών των πρωταθλητών Bruinsτου Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ (τότε Λιού Άλσιντορ)! Το UCLA, ωστόσο, πήρε τη ρεβάνς στον ημιτελικό του φάιναλ-φορ, διαλύοντας το Χιούστον με 101-69 και κατακτώντας στην συνέχεια τον τίτλο (78-55 το Νορθ Καρολάινα).

ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ: Γεννήθηκε στις 19 Μαρτίου 1922 και θεωρείται ένας από τους θρυλικότερους προπονητές στην ιστορία του NCAA. Εργάστηκε για 30 χρόνια (1956-1986) στο πανεπιστήμιο του Χιούστον, το οποίο οδήγησε σε 5 φάιναλ-φορ (1967, 1968, 1982) και δύο τελικούς (1983, 1984). Αναδείχθηκε κόουτς της σεζόν το 1968 και το 1983. Ο Γκάι Λιούις ήταν στρατιώτης στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και με τους Cougarsείχε 27 διαδοχικές νικηφόρες σεζόν (οι 14 με +20 νίκες). Αποχώρησε με ρεκόρ 592-279 και το γήπεδο της έδρας του πανεπιστημίου φέρει πλέον το όνομά του. Πριν τον χαμένο τελικό του 1983 με το Νορθ Καρολάινα Στέιτ, οι Cougarsτου πέτυχαν 26 διαδοχικές νίκες.

ΕΙΠΕ:

- «Όλοι οι παίκτες μου ήταν εξαιρετικοί χαρακτήρες. Κάθε φορά που τους μιλούσα, τους συμπαθούσα περισσότερο και ήθελα να είμαι δίπλα τους και να τους συμπαραστέκομαι όλο και πιο πολύ».

- «Πολλές φορές, όταν έβλεπα πώς παίζει η ομάδα μου, έλεγα από μέσα μου ότι αυτό είναι το καλύτερο θέαμα που έχω δει ποτέ μου και πίστευα πως μπορεί να νικήσει οποιονδήποτε αντίπαλο».

- «Δεν μου αρέσει να μιλάω πολύ. “Μιλάει” για μένα ο τρόπος που παίζουν οι παίκτες μου και το θέαμα που προσφέρουν».

ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ:

- «Δεν τον πείραξε ποτέ πως χρειάστηκε να περάσουν 30 χρόνια για να γίνει δεκτός στο Hall Of Fame. Άλλωστε, ο πατέρας μου είχε συνηθίσει να κερδίζει στην παράταση» (Σέρι Λιούις, κόρη του, για την τελετή εισαγωγής του, στο Σπρίνγκφιλντ).

- «Ήταν ένα μεγάλο λάθος το ότι χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2013 για να τον δούμε στο Hall Of Fame. Τώρα, όμως, είναι σωστό που είναι εδώ και ό,τι έγινε ή είπαμε στο παρελθόν δεν κάνει καμία διαφορά» (Έλβιν Χέιζ, παίκτης του στο πανεπιστήμιο του Χιούστον).

- «Οι 592 νίκες του είναι ένα τρομερό νούμερο, όμως η σημαντικότερη “νίκη” του είναι οι παίκτες που ανέδειξε» (Λίντεν Ρόουζ, παίκτης του στο Χιούστον).

- “Αυτό που έχει σημασία δεν είναι οι επιτυχίες του, αλλά το γεγονός πως παρέμεινε πάντα ταπεινός και ήταν πάντα ένας από εμάς» (Χακίμ Ολάζουον).

- «Αν εξαιρέσει κανείς τον Χακίμ, που ήρθε από τη Νιγηρία, ο κόουτς Λιούις ήθελε να δίνει πάντα ευκαιρίες σε παιδιά από το Χιούστον» (Κλάιντ Ντρέξλερ).

[e-mail]