Η επόμενη μέρα μετά το «πράσινο» Βατερλό

03:30 8/3/2014 - Πηγή: Basket Blog

Αμέσως μετά το θλιβερό «ναυάγιο» του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ το βλέμμα μου καρφώθηκε ενστικτωδώς στον… Θανάση Γιαννακόπουλο. Δεν ξέρω αν ενεργοποιήθηκε και σε άλλους ο συνειρμός, αλλά για μερικές στιγμές είχα να αντικρίσω τόσο «βουβό» το κλειστό των ολυμπιακών εγκαταστάσεων από τον αποκλεισμό του Τριφυλλιού στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας το 2006, με θύτη την ίδια ομάδα, αλλά με άλλο όνομα, την Τάου Θεράμικα.

Εκείνο το βράδυ, στις 12 Απριλίου

2006, ο ο αδερφός του Παύλου Γιαννακόπουλου είχε διπλώσει σε μια γωνία των επισήμων και έκλαιγε σαν μικρό παιδί. Η απογοήτευση ενός δυστυχισμένου εκείνη τη στιγμή ανθρώπου, που δεν μπορούσε να χωνέψει, όπως και 20.000 άνθρωποι, ότι το σουτ τριών πόντων του Φραγκίσκου Αλβέρτη δεν είχε βρει στόχο και ο Παναθηναϊκός είχε αποκλειστεί στο τρίτο ματς των πλέι οφ χάνοντας το εισιτήριο για το Φάιναλ Φορ της Πράγας.

Αυτή τη φορά, ο Θ. Γιαννακόπουλος δεν έκλαιγε. Περπατούσε νευρικός στον περιβάλλοντα χώρο του παρκέ και έδειχνε ενοχλημένος από την εικόνα της αγαπημένης ομάδας του, που είχε «αυτοκτονήσει» απέναντι στην ουραγό του Ε' Ομίλου, παντελώς αδιάφορη, αλλά για αυτό και απελευθερωμένη Λαμποράλ Κούτσα. Στο κάτω - κάτω, στα πλέι οφ του 2006, ο Παναθηναϊκός είχε χάσει το εισιτήριο από θρυλικές φιγούρες των γηπέδων, όπως ο Λούις Σκόλα και ο Πάμπλο Πριτζιόνι και παίκτες με σπουδαία καριέρα, όπως ο Τιάγκο Σπλίτερ, ο Σερκάν Ερντογκάν, ο Τράβις Χάνσεν, ο Σέρχι Βιδάλ, ο Κορνέλ Νταβίντ, ο νυν Πράσινος Ρόκο Ούκιτς.

Δεν έχασε από τον… Τζουζέπε Ποέτα, τον Τόμας Ερτέλ, τον Φαμπιέν Κοσέρ, τον Ανταμ Χάνγκα, τον Νταβίντ Γέλινεκ, τον Λέο Μαϊνόλντι, τον Ιλιμάνε Ντιόπ και τον Τίμπορ Πλάις, που γνωρίζουν μόνο οι μυημένοι, άντλησαν αυτοπεποίθηση από το νωχελικό παιχνίδι του Παναθηναϊκού και καθοδηγούμενοι από τον ηγέτη Αντρές Νοτσιόνι και δευτερευόντως τον Φερνάντο Σαν Εμετέριο, υπέταξαν τους Πράσινους υποχρεώνοντάς τους σε μια από τις πιο ταπεινωτικές ήττες της ιστορίας τους.

«Στο τρίτο δεκάλεπτο δεν λειτούργησε το αμυντικό μας κομμάτι, δεχτήκαμε 27 πόντους. Δεν χρησιμοποιήσαμε τα φάουλ, τελειώσαμε με ένα ομαδικό στο τρίτο δεκάλεπτο. Βγάλαμε ενέργεια στο τέταρτο, κάτι που έπρεπε να κάνουμε στα πρώτα 30 λεπτά. Πρώτη ευθύνη γι’ αυτό είναι του προπονητή», υποστήριξε ο Αργύρης Πεδουλάκης, ο οποίος όπως με πληροφόρησαν έμεινε στο γραφείο του αρκετή ώρα μετά τα μεσάνυχτα αναλύοντας ίσως το μεγαλύτερο κάζο που έχει υποστεί ως προπονητής του Τριφυλλιού.

Σαφέστατα, ο Πεδουλάκης έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την εικόνα του Παναθηναϊκού, όπως στις νίκες, έτσι και στις ήττες. Και είναι προφανές το γιατί οι περισσότεροι του προσάπτουν τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι Πράσινοι στο επιθετικό κομμάτι, με αποτέλεσμα απέναντι σε μια μετριότατη ομάδα, όπως η Λαμποράλ, οι παίκτες του να σκοράρουν μόλις 61 πόντους, 5 περισσότερους από τη χειρότερη επιθετική επίδοση στο Top16, η οποία σημειώθηκε στη Νο.2 εντός έδρας ήττα από την Μπαρτσελόνα.

Επειδή όλα τα παιχνίδια δεν είναι ίδια μεταξύ τους, αλλά το κάθε ένα διαφορετικό από το άλλο, για κάποιο ανεξήγητο λόγο η Λαμποράλ υπνώτισε τον Παναθηναϊκό στο πρώτο ημίχρονο αναγκάζοντάς τον να κατεβάσει ταχύτητα και να παίζει παθητικά. Χωρίς ταχύτητα και ενέργεια είναι αδύνατο για μια ομάδα να είναι αποδοτική στην επίθεση, όπου ειδικά απέναντι στους Βάσκους, που είχαν αγκυροβολημένο στη ρακέτα τους έναν παίκτη - σκιάχτρο, τον Πλάις, το παιχνίδι του Παναθηναϊκού έγινε εξαιρετικά μονοδιάστατο με μοναδική, αλλά όχι ασφαλή επιλογή το μακρινό σουτ (5/24 τρ., ήτοι 20,8%).

Ο Παναθηναϊκός δεν διαθέτει ισχυρό «post up» παιχνίδι και αυτό το πλήρωσε. Γιατί κακά τα ψέματα, ο 37χρονος Μάικ Μπατίστ δεν είναι αυτός που ήταν, όταν «καταβρόχθιζε» τους αντιπάλους του και ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης, που έχει κινήσεις με πλάτη, δεν απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του προπονητή του. Ολοι οι άλλοι ψηλοί του Παναθηναϊκού δεν έχουν ευχέρεια στο παιχνίδι με πλάτη και αυτό φωνάζει από μακριά.

Ο Αντώνης Φώτσης έχει σπουδαία προσόντα, αλλά είναι κυρίως σουτέρ. Ο Τζέιμς Γκιστ είναι ένα «τέρας» ενέργειας, αλλά συνήθως αγωνίζεται με πρόσωπο, ενώ ο Στεφάν Λάσμε είναι ιδανικός στο τελείωμα των φάσεων πάνω από το ύψος της στεφάνης, αλλά στο ματς με την Λαμποράλ αισθανόταν ενοχλήσεις, από ό,τι έμαθα εκ των υστέρων, στο στομάχι και περπατούσε. Χωρίς υπερβολή, δεν έτρεχε, αλλά περπατούσε και αυτό στοίχισε στον Παναθηναϊκό, ο οποίος όταν αφυπνίστηκε, γιατί κατάλαβε ότι η νίκη άρχιζε να κάνει φτερά, ήταν πλέον αργά.

Η επόμενη μέρα στον Παναθηναϊκό είναι δύσκολη και περίπλοκη. Επειδή σίγουρα θα αναρωτιέστε, εκτιμώ ότι έπειτα από τέτοιο φιάσκο, η θέση του κόουτς Πεδουλάκη κλυδωνίζεται αρκετά, αλλά δεν τίθεται θέμα απομάκρυνσης. Ο πρόεδρος της ΚΑΕ Παναθηναϊκός Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεν χαίρεται προφανώς με την εικόνα της ομάδας του, για το κτίσιμο της οποίας έχει ξοδέψει αρκετά χρήματα και προσφάτως υλοποίησε την εισήγηση για την προσθήκη του Ζακ Ράιτ. Θα πρέπει να είναι αρκετά ενοχλημένος από την πέμπτη ήττα, αλλά δύσκολα θα επιχειρούσε μια τέτοια αλλαγή με το Top16 εν εξελίξει.

Και άλλες φορές έχει εκδηλώσει τη δυσαρέσκειά του σε face-to-face συζητήσεις με τον προπονητή, μπορεί να το πράξει και τώρα. Η λογική, ωστόσο, λέει ότι θα περιμένει ως το τέλος της Β' Φάσης για να μπορεί να έχει σφαιρική εικόνα και μετά να αποφασίσει. Αν ο Παναθηναϊκός κάνει την υπέρβαση, γιατί υπέρβαση θα είναι, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί ο Ε' Ομιλος, πετύχει τις νίκες που χρειάζεται (απαραιτήτως και εκτός ΟΑΚΑ) και προκριθεί στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας, ο πάγκος θα μείνει απείραχτος. Σε αντίθετη περίπτωση, όσο «εφτάψυχος» και αν είναι ο Πεδουλάκης, όλα θα πρέπει να θεωρούνται πιθανά…