Λόγια συγκίνησης από τον Σάκοτα (pic)

17:32 25/4/2016 - Πηγή: Basket Blog

Έχουν περάσει ακριβώς έξι χρονιά από την αποφράδα στιγμή του σοβαρού τραυματισμού του Ντούσαν Σάκοτα.

Το ημερολόγιο έδειχνε 25 Απρίλιου του 2010 όταν ο Ντούσαν Σάκοτα που τότε αγωνιζόταν στην Ιταλική Σκαβολίνι τραυματίστηκε πολύ σοβαρά καθώς είχε υποστεί ρήξη στο λεπτό έντερο με τις πιθανότητες να ζήσει ελάχιστες.

Ο παίκτης χρειάστηκε να υποβληθεί σε τρεις χειρουργικές επεμβάσεις ενώ έχασε περίπου 30 κιλά, μαλιστα 2 μέρες ήταν σε κώμα με την κατάσταση του να ήταν

πολύ κρίσιμη.

Σήμερα(25/4/2016) έξι χρόνια μετά την περιπέτεια του η ΑΕΚ κοινοποίησε μια φωτογραφία από το δωμάτιο που νοσηλευόταν ο Ντούσαν Σάκοτα, ευχαριστώντας παράλληλα όσους ηταν κοντά του και τον στήριξαν.

Αναλυτικα το μήνυμα του

“Πριν από έξι χρόνια, σαν σήμερα, πέρασε τις πόρτες του νοσοκομείου Σαν Σαλβατόρε στο Πέζαρο. Σε όλους τους γιατρούς και το προσωπικό που ήταν δίπλα μου στις πιο δύσκολες μέρες της ζωής μου, αλλά και στους ανθρώπους του Πέζαρο που δεν ξεχνώ ποτέ, θα ήθελα να πω δυο λόγια. Έχουμε να ειδωθούμε πολύ καιρό, αλλά δεν έχει περάσει ούτε μέρα χωρίς να σας σκέφτομαι. Μου δώσατε μια δεύτερη ευκαιρία για να επιστρέψω πιο δυνατός, να κάνω αυτό που αγαπώ περισσότερο και την δυνατότητα να ζήσω μια φυσιολογική ζωή.

Σας πληροφορώ με μεγάλη περηφάνια πως παίζω ξανά μπάσκετ σε επαγγελματικό επίπεδο και νιώθω καλύτερα και πιο ευτυχισμένος από ποτέ. Σας ευχαριστώ για όλα. Δεν θα ξεχάσω τους γιατρούς που έσωσαν τη ζωή μου, δεν θα ξεχάσω το δωμάτιο 32 στο νοσοκομείο και τους ανθρώπους στο Πέζαρο για την αγάπη και την αξέχαστη συμπαράστασή τους. Πάντα θα σας σκέφτομαι και θα σας έχω στην καρδιά σας. Από έναν παντοτινό σας φίλο, ένα απλό ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά”.

6 anni fa oggi, mi sono entrato nel'ospedale San Salvatore a Pesaro. A tutti i dottori e lo staff medico che lavorava intorno a me durante i questi giorni piu difficili nella mia vita, a tutta la gente indimenticabile della città di Pesaro, vorrei prendermi un momento per dirvi alcune parole. È da tanto tempo che non ci vediamo, ma state sicuri che non ho passato neanche un'giorno senza di pensare a voi.. Mi avete dato un'altra opportunità di ritornare più forte di prima, di fare quello che amo più di tutto, e la possibilità di vivere una vita normale, una vita piena di goia. Vi informo con un grande orgoglio che mi sono tornato a giocare la pallacanestro ancora ad un livello professionale, ed adesso più che mai, mi sento bene e contento! Tutto quello.., grazie a voi.. Non dimenticherò mai i dottori che mi hanno salvato la vita, non dimenticherò mai la stanza 32 di San Salvatore a secondo piano, non dimenticherò mai la gente di Pesaro con il loro amore e sostegno indimenticabile, e non dimenticherò mai il 25 Aprile di 2010. Vi porterò sempre nei miei pensieri e nel mio cuore. Dal un vostro amico per sempre, vi mando un semplice GRAZIE, con tutto il mio cuore. Dusan