Μιχάλης Κακιούζης στο Basketblog: «Είμαι γαλήνιος, δεν θα άλλαζα τίποτα στην καριέρα μου» (pics)

21:05 5/3/2016 - Πηγή: Basket Blog

Βρίσκεται στο 39ο έτος της ηλικίας του και μετά από 21 χρόνια επαγγελματικής καριέρας έχει διαγράψει μια λαμπρή πορεία που πολλοί θα ζήλευαν τόσο σε επίπεδο συλλόγων όσο και σε εθνικών ομάδων. Όντας πλήρης ημερών, τίτλων και διακρίσεων, προανήγγειλε ήδη την απόσυρσή του από την ενεργό δράση στο τέλος της φετινής αγωνιστικής περιόδου. Ωστόσο, καλείται να φέρει εις πέρας μια ακόμη αποστολή, προτού κρεμάσει τη φανέλα του: να βοηθήσει τον Φάρο Κερατσινίου να εξασφαλίσει την άνοδο στην Α1 και πριν απ' αυτό να αγωνιστεί με την ομάδα του

Κερατσινίου στον τελευταίο του τελικό Κυπέλλου Ελλάδας με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Ο Μιχάλης Κακιούζης, περι ου ο λόγος, μίλησε αποκλειστικά στο Basketblog.gr για τον τελικό της 6ης Μαρτίου απέναντι στους "πράσινους", εξηγώντας το πώς ο Φάρος έφτασε μέχρι εδώ, υπογραμμίζοντας ωστόσο πως πρωταρχικός στόχος παραμένει η άνοδος στην Α1. Ενδεχόμενη κατάκτηση του Κυπέλλου, δίχως παράλληλα επίτευξη της ανόδου στην Basket League αποτελεί αποτυχία, σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιδίου. Επιπλέον, ο μεγάλος αρχηγός της Εθνικής κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν και ξεχωρίζει την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ 2005 ως την κορυφαία της καριέρας του, από την οποία ξεκαθάρισε πως δεν θα άλλαζε τίποτα απολύτως. Σε ό,τι αφορά τον τρόπο με τον οποίο αποχωρεί από τα παρκέ, τόνισε ότι για εκείνον αυτό είναι το ιδανικό φινάλε μιας σπουδαίας πορείας, το να αγωνιστεί δηλαδή σε έναν τελικό Κυπέλλου και να ανεβεί η ομάδα του στη μεγάλη κατηγορία. Τέλος, δε διστάζει να πάρει θέση σε "καυτά" ζητήματα, όπως ο ντόρος που δημιουργήθηκε για τον τόπο διεξαγωγής του αυριανού (06/03, 17:30) τελικού ή -με αφορμή τη μελλούμενη βράβευσή του από τον ΠΣΑΚ- ενδεχόμενη βράβευση του Δημήτρη Διαμαντίδη από πλευράς Ολυμπιακού μέσα στο ΣΕΦ, ενώ στέλνει το δικό του μήνυμα προς τα νέα παιδιά που ασχολούνται με το μπάσκετμπολ. -Τελικός. Είστε έτοιμοι μετά και από τη σημερινή προπόνηση; «Ναι, εντάξει, έχουμε και το απόγευμα προπόνηση βέβαια. Ψυχολογικά μια χαρά είμαστε κι έτσι ήμασταν ούτως ή άλλως. Άλλωστε, μέχρι τώρα στο Κύπελλο δεν είχαμε κάποιο ιδιαίτερο άγχος. Παίζαμε για τη χαρά, αποκλείσαμε ομάδες της Α1, φτάσαμε στον τελικό κσι δεν νομίζω ότι έχουμε να χάσουμε κάτι. Μόνο να κερδίσουμε πράγματα μπορούμε σ΄ένα τέτοιο παιχνίδι.» -Θεωρείστε το μεγάλο αουτσάιντερ του τελικού. Θεωρείς ότι υπάρχουν πιθανότητες για τη μεγάλη έκπληξη; «Ναι, ο αθλητισμός έχει αποδείξει ότι τίποτα δεν αποκλείεται. Ποτέ δεν μπορείς να προδικάσεις ένα αποτέλεσμα. Σαφώς, η διαφορά δυναμικότητας, ταχύτητας, ό,τι θες πες, είναι τεράστια ανάμεσα σ’ εμάς και τον Παναθηναϊκό, όμως σαφώς υπάρχουν κάποιες πιθανότητες υπέρ μας. Θα τις κυνηγήσουμε κι από εκει και πέρα ό,τι βγει.» -Σε ό,τι αφορά το... γηπεδικό, όπου τελικά επιλέχθηκε το ΟΑΚΑ αντί του ΣΕΦ ή του Ελληνικού ή κάποιου άλλου γηπέδου, κάτι που είναι αντίθετο τουλάχιστον με την επιθυμία της διοίκησης του Φάρου έχεις να σχολιάσεις κάτι; «Ντάξει, αυτό με το γήπεδο είναι αστείο για μένα. Κατά την άποψή μου, αυτοί που διοργανώνουν το Κύπελλο, η ΕΟΚ κλπ θα πρέπει να πουν από τώρα ότι τα επόμενα χρόνια ο τελικός θα γίνει εκεί, εκεί κι εκεί και τελειώνει το παραμύθι. Ένας τελικός Κυπέλλου, επειδή ακριβώς είναι τελικός Κυπέλλου, θα πρέπει πάντα να διεξάγεται σ’ ένα μεγάλο γήπεδο. Τώρα, εάν θα είναι το ΟΑΚΑ ή το ΣΕΦ δεν με νοιάζει και νομίζω έτσι είναι το σωστό. Απλά, για να μη γίνεται όλη αυτή η «βαβούρα», σωστό θα ήταν να λέμε ότι του χρόνου, για παράδειγμα, ο τελικός θα γίνει στο ΣΕΦ ανεξαρτήτου αντιπάλου, ή στο Αλεξάνδρειο ή στην Πυλαία ή στο ΟΑΚΑ ή στην Κρήτη. Οπουδήποτε, δεν με νοιάζει.» -Πρωταρχικός στόχος παραμένει η ανοδος στην Α1, έτσι; «Ναι, έτσι μαζεύτηκε η ομάδα. Αυτός είνα ο στόχος, δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Για το Κύπελο ξέραμε ότι στην αρχή παίζεις στην αρχή παιχνίδια προετοιμασίας, όσο προχωράει το πρωτάθλημα σοβαρεύει, σοβαρεύεις κι εσύ. Με τον καιρό μπαίνεις και σ’ ένα ρυθμό αγωνιστικό... Βέβαια, ξέραμε ότι υπάρχει ένα ταβάνι, αλλά ο στόχος είναι ξεκάθαρος: Α1 και μόνο αυτό. Ότιδήποτε άλλο, θα είναι αποτυχία. Ακόμα και το Κύπελλο να πάρουμε τώρα, εάν η ομάδα δεν ανέβει, απλά θα είναι πυροτέχνημα.» -Στο πρωτάθλημα, μετράτε τρεις ήττες σε τέσσερις αγωνιστικές. (διακόπτει). «Συμβαίνουν αυτά...» -Συνδέεται το γεγονός αυτό με την προετοιμασία σας για τον αυριανό τελικό; «Όχι, απλά δεν παίξαμε καλά και απλά χάσαμε. Εγώ το βλέπω τόσο απλά στον αθλητισμό: δεν παίζεις καλά; Έχασες. Οι άλλοι έπαιξαν καλύτερα από εμάς, εμείς κάναμε κάποια πράγματα που έπρεπε να αποφύγουμε και χάσαμε.» -Το καλοκαίρι, στην αρχή της προετοιμασίας και τα «σχέδια επί χάρτου» για τη φετινή σεζόν, δεν κυκλώνατε σε καμία περίπτωση την ημερομηνία του τελικού, έτσι; «Όχι, σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε κάτι τέτοιο στο μυαλό μας. Η ομάδα ξεκίνησε να παίζει στην Α2, με σκοπό να ανέβει στην Α1. Τα παιχνίδια του Κυπέλλου στην αρχή είναι παιχνίδια προετοιμασίας και για εμάς και για τις ομάδες της Α1. Εμείς έχουμε την ευκαιρία να διαθέτουμε αρκετά παιδιά με εμπειρία τέτοιου επιπέδου και επίσης το γεγονός ότι παίζαμε στην έδρα μας, έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να φτάσουμε ως εδώ.» -Υπήρξε ένα ματς-κλειδί, το οποίο να σας έκανε ένα ιδιαίτερο «κλικ» και να σκεφτήκατε ότι πλέον μπορείτε να κάνετε το κάτι παραπάνω στη διοργάνωση; «Το ματς με την Κηφισιά. Από την Κηφισιά και μετά. Όταν κερδίσαμε τα Τρίκαλα, και μετά παίξαμε με την Κηφισιά, είπαμε ότι εάν κερδίσουμε και την Κηφισιά, μετά υπάρχουν τρεις ομάδες, αν εξαιρέσεις τον Παναθηναϊκό, που θα παίζαμε στην έδρας μας και θεωρητικά θα μπορούσαμε να τις κερδίσουμε.» -Αύριο πρόκειται να βραβευθείτε εσύ κι ο Δημήτρης Διαμαντίδης από τον ΠΣΑΚ για την προσφορά σας στο άθλημα. Κατά πόσο πιστεύεις είναι εφικτό να συμβεί κάτι τέτοιο μες στο ΣΕΦ για τον αρχηγό του Παναθηναϊκού εκ μέρους της διοίκησης του Ολυμπιακού; «Είναι, γιατί να μην είναι εφικτό; Δεν έχει να κάνει με τη διοίκηση, αλλά με την νοοτροπία του κόσμου. Ο Δημήτρης, δηλαδή, είναι ένας τεράστιος αθλητής, όπως και ο Βασίλης το ίδιο πράγμα, που έχει παίξει και για τον Παναθηναϊκό. Ο καθένας κοιτάει να βοηθήσει την ομάδα του. Από εκεί και πέρα, νομίζω ότι οι απλοί φίλαθλοι σκεφτόμενοι φυσιολογικά, μπορούν να αναγνωρίσουν την τεράστια αξία και συμβολή του στον ελληνικό αθλητισμό. Αυτό είναι ο Δημήτρης και νομίζω ότι έτσι θα πρέπει να σκεφτόμαστε γενικώς. Αυτός ο τρόπος σκέψης ότι δηλαδή αυτόν δεν μπορούμε να τον βραβεύσουμε γιατί παίζει στον Παναθηναϊκό, κι εμείς είμαστε στον Ολυμπιακό το θεωρώ τουλάχιστον χαζό.» -Τέλος, πιστεύεις ότι η φετινή πορεία του Φάρου είναι ένα παραμύθι, μια ιστορία ιδανικά φτιαγμένη για τους ρομαντικούς του μπάσκετ, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά γενικότερα για το μπάσκετ; «Σαφώς, όταν μια ομάδα Α2 κατεβαίνει και παίζει τελικό με τον Παναθηναϊκό που έχει 6 Ευρωλίγκες, νομίζω ότι είναι το απόλυτο παραμύθι για μια ομάδα.» -Προσωπικά μιλώντας, αυτή είναι η τελευταία σου σεζόν. Είναι αυτό το ιδανικό κλείσιμο της καριέρας σου ή θα ήθελες να ήταν αλλιώς; Το φανταζόσουν διαφορετικά; «Δεν έχει να κάνει με το πώς το ονειρευόμουν. Δεν το σκέφτηκα ποτέ κι ούτε το σκέφτομαι. Αυτό που έχει σημασία είναι το αν μπορώ να παίξω ακόμα ή όχι. Είμαι γαλήνιος με αυτήν την απόφαση που έχω πάρει και πραγματικά το να παίξω έναν τελικό Κυπέλλου και η ομάδα να ανέβει στην Α1 για μένα θα είναι το ιδανικό φινάλε.» -Έχεις κερδίσει αρκετούς και σημαντικούς τίτλους με την ΑΕΚ (Πρωτάθλημα Ελλάδας, Σαπόρτα, δύο εγχώρια Κύπελλα), ενώ σε εθνικό επίπεδο έχεις αναδειχθεί Πρωταθλητής Ευρώπης το 2005 και δευτεραθλητής κόσμου το 2006, νικώντας τις ΗΠΑ. Φέτος, τελικός Κυπέλλου και πολύ πιθανόν άνοδος στην Α1...Ποια είναι η κορυφαία στιγμή της καριέρας σου; «Το Ευρωμπάσκετ του 2005 στο Βελιγράδι, δίχως δεύτερη σκέψη. Ξεκάθαρα.» -Εάν κοίταζες από μακριά όλη την καριέρα σου διαχρονικά, από την αρχή μέχρι σήμερα, θα άλλαζες κάτι; «Τίποτα. Απολύτως τίποτα. Είμαι απόλυτα ευχαριστημένος και γεμάτος με όσα έχω πετύχει.» -Για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, αποτελείς πρότυπο για πολλά νέα παιδιά. Ποια θα ήταν η συμβουλή σου προς τα νέα παιδιά που ασχολούνται με το άθλημα ή που κάνουν τώρα τα πρώτα του βήματα, δεδομένου ότι έχει αναδειχθεί Παγκόσμιος Πρωταθλητής Εφήβων το 1995; «Να αγαπούν το άθλημα. Οτιδήποτε κι αν κάνουν, πρέπει να το ευχαριστιούνται, να τους αρέσεις. Γιατί εάν δεν τους αρέσει, στην αρχή μπορεί να νιώθουν καλά, όμως αν δεν τους αρέσει σε βάθος χρόνου αυτό θα γυρίσει μπούμερανγκ. Να είναι υγιείς, να ακούνε τους δασκάλους, τους προπονητές και φυσικά τους γονείς τους και από εκεί και πέρα να πιστεύουν στους εαυτούς τους και να δουλέψουν σκληρά. Να το πιστέψουν πρώτα απ' όλα οι ίδιοι, μόνο έτσι θα πετύχουν.»