Ο Νίκος Χατζής αναλύει την... ευρωπαϊκή επιστροφή της «Βασίλισσας»! (pics+vid's)

09:00 11/4/2015 - Πηγή: Basket Blog

Όπως είχε πει πολύ εύστοχα εκείνη τη μέρα ο Βασίλης Γεωργίου: «Τότε λέγαμε Αμερικάνος και Ζούπας, τώρα ήταν ο Κακιούζης, ο Χατζής, ο Κορωνιός και ο Τσακαλίδης». 32 χρόνια μετά από το θρίαμβο του 1968, η επιτυχία ήταν ίδια και οι πανηγυρισμοί... σαν να μην πέρασε μία μέρα! Μόλις μερικές μέρες μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος απέναντι στον Παναθηναϊκό, είχε μία πιο μεγάλη πρόκληση. Και δεν ήταν άλλη από το να... ξεχρεώσει στην αντίπαλό της τον χαμένο του 1998 για την Ευρωλίγκα στη Βαρκελώνη. Αυτήν την φορά, ήταν για το Κύπελλο Σαπόρτα στη Λωζάννη.

Σημασία, όμως, είχε απλά η ρεβάνς!

Εμφανίστηκε, λοιπόν, καλύτερη στο γήπεδο. Και την πήρε, για να ζήσει ξανά εκείνες τις ένδοξες στιγμές που φέρνει ένας ευρωπαϊκός τίτλος. Στις 11 Απριλίου 2000, εκείνη η «χρυσή» γενιά Ελλήνων παικτών της ΑΕΚ, υπό τις οδηγίες του Ντούσαν Ίβκοβιτς, υπέταξε τη μεγάλη τότε Κίντερ Μπολόνια με 83-76, δίνοντας στο ελληνικό μπάσκετ άλλο ένα «έπος», μία ακόμη σπουδαία ανάμνηση από την εποχή που εκείνο είχε... κατακτήσει την Ευρώπη. Οι... αυθάδεις αυτοί μπασκετμπολίστες της, θύμισαν την εποχή που είχε στεθφεί «Βασίλισσα» της Γηραιάς Ηπείρου, καταφέρνοντας αυτό το επίτευγμα.

Εκείνος ήταν γεννημένος πρωταγωνιστής, αρχηγός ήδη από τα 24 του χρόνια. Δεν είχε, όμως, κανένα πρόβλημα να ανταποκριθεί στη δική του, προσωπική αποστολή, καθώς εκτός των άλλων είχε κι ένα επιπλέον κίνητρο, προερχόμενο από την οικογένειά του. Κάπως έτσι, σήκωσε μαζί με τους υπόλοιπους την ομάδα στις πλάτες του σε εκείνα τα «ονειρεμένα» 40 λεπτά, και λίγο αργότερα το κύπελλο... στον αέρα της ελβετικής πόλης. Η συνάντηση με τον Νίκο Χατζή στο καφέ «Apallou» (τότε «Primos»), ιδιοκτησίας του αδερφού του Σάκη, έμελλε να φέρει στη μνήμη και των δύο, στιγμές αξέχαστες για τους ίδιους, που δίχως υπερβολή, «σημάδεψαν» τη ζωή τους. Και με κάθε προθυμία, τις διηγήθηκαν στο Basketblog.gr.

Νίκο, μίλησε μου για τη μέρα εκείνη, από την ώρα που ξυπνήσατε μέχρι την ώρα που σηκώσατε το κύπελλο.

Υπήρχε τότε μεγάλος ενθουσιασμός για την ομάδα μας, γιατί μόλις πριν 10 μέρες είχαμε κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδος με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Ήμασταν σε πολύ καλή φόρμα και ο στόχος μας δεν ήταν άλλος από το να κατακτήσουμε και αυτό το τρόπαιο. Γνωρίζαμε ότι είχαμε να κάνουμε με μία σπουδαία ομάδα, που έχει τη δική της ιστορία και απέναντι στην οποία είχαμε παίξει ξανά σε τελικό το 1998, αυτήν την φορά για την Ευρωλίγκα. Τότε είχαμε χάσει, αλλά αυτό ήταν ένα ματς διαφορετικό. Πιστεύαμε πολύ στις δυνάμεις μας και το κλίμα που επικρατούσε εκείνη τη μέρα, ήταν αυτό της απόλυτης συγκέντρωσης στο σκοπό μας, ώστε να βγάλουμε ξανά όλη αυτή τη θετική ενέργεια που είχαμε εκείνη την περίοδο. Είχαμε διαβάσει καλά τον αντίπαλό μας και καθένας συγκεντρωνόταν στο ρόλο που είχε.

Αυτό που μας έκανε μεγάλη εντύπωση από το ματς, είναι ότι ο κόσμος είχε ήδη γεμίσει το γήπεδο, δύο ώρες πριν την έναρξη της αναμέτρησης. Με το που φτάσαμε στο παρκέ, είδαμε αυτή την εικόνα που μας προσέφερε «ζεστασιά». Μας έκανε, δηλαδή, να νιώσουμε σαν να παίζουμε εντός έδρας. Ήταν πολύ σημαντικό, το γεγονός ότι ήμασταν ήδη νικητές στην κερκίδα, και πλέον έμενε να το κάνουμε και στον αγωνιστικό χώρο.

Νιώσατε, δηλαδή, την ανάγκη να ανταποκριθείτε στο κάλεσμα του κόσμου σας.

Ασφαλώς και νιώσαμε αυτή την ανάγκη. Νιώσαμε σαν να παίζουμε στο ΟΑΚΑ, με το ρυθμό που είχαν δώσει οι φίλαθλοί μας. Ακόμη, όμως, και τότε το μυαλό μας ήταν απόλυτα συγκεντρωμένο στο ματς. Μετά την προθέρμανση, ο κύριος Ίβκοβιτς μας έδωσε κάποιες τελευταίες οδηγίες. Το ματς πήγε πολύ καλά για εμάς ειδικά στο πρώτο μέρος, όταν φτάσαμε και τη διαφορά προς τους είκοσι πόντους. Στο δεύτερο ημίχρονο, ήταν φυσιολογικό να αντιδράσει η Κίντερ, αλλά αποδείχθηκε πως ήμασταν πιο έτοιμοι, με αποτέλεσμα να έχουμε τις κατάλληλες απαντήσεις. Ήταν και τέτοια η θέλησή μας να δώσουμε στην ΑΕΚ έναν ευρωπαϊκό τίτλο, μετά από 32 χρόνια, ώστε να μη σκεφτούμε σε κανένα σημείο το ενδεχόμενο της ήττας.

Λειτούργησε μέσα σας το «φίλτρο» της εκδίκησης για τον χαμένο τελικό του 1998, ώστε να παρουσιάσετε αυτό το πρόσωπο στη Λωζάννη;

Δεν νομίζω πως ίσχυε κάτι τέτοιο για το σύνολο, καθώς οι περισσότεροι δεν ήταν τότε εκεί. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι η ήττα εκείνη βρισκόταν στο πίσω μέρος του δικού μου μυαλού και του Μιχάλη (σ.σ. Κακιούζη), και ίσως έδωσε στους δυο μας ένα ακόμη παραπάνω κίνητρο, να μην χάσουμε δηλαδή από την ίδια ομάδα σε τελικό.

Κερδίζετε τον Παναθηναϊκό στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, και 10 μέρες μετά παίζετε έναν εξίσου απαιτητικό αγώνα, με το διακύβευμα να είναι ξανά ένα κύπελλο. Πόσο εύκολο είναι να μεταφέρεις τη συγκέντρωσή σου στο ακέραιο;

Νομίζω πως αυτό έχει να κάνει με τις προσωπικότητες των παικτών, αλλά και του προπονητή, ο οποίος με μία κουβέντα μας έβαλε στο κλίμα του επόμενου αγώνα. Πανηγυρίσαμε, βεβαίως, την κατάκτηση του εγχωρίου τίτλου, αλλά αμέσως συγκεντρωθήκαμε στο επόμενο ματς. Παραμείναμε προσγειωμένοι, και λειτούργησε πολύ θετικά η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος, από την άποψη ότι… άνοιξε η όρεξή μας για να σηκώσουμε και εκείνη την κούπα. Συγκεντρώνεσαι, λοιπόν, εξίσου δυνατά για να πάρεις και εκείνο το ματς.

Θύμισέ μας την ιδιαιτερότητα που είχε για σένα εκείνο το τρόπαιο.

Έχω πει πολλές φορές, ότι αυτή η κούπα ήταν ιδιαίτερα σημαντική για μένα, καθώς στις 11 Απριλίου γιόρταζε ο αδερφός μου τα γενέθλιά του. Του είχα πει πριν από το ματς, ότι θα το σηκώσουμε και θα του αφιερώσω αυτόν τον τίτλο.

Και εσείς, Σάκη, δεν… χάσατε την ευκαιρία να κάνετε μία πραγματικά μεγάλη γιορτή στην Καλαμάτα.

Είχαν έρθει γύρω στα 500 άτομα μέσα σε τόσο λίγα τετραγωνικά μέτρα. Γιορτάζαμε την κατάκτηση αυτού του τίτλου μέχρι το πρωί και… δεν έμεινε τίποτα όρθιο! Ήταν η πρώτη φορά που Μεσσήνιος αθλητής έφτανε τόσο ψηλά, σε επίπεδα επαγγελματικού αθλητισμού, και γι’ αυτό το λόγο ο κόσμος είχε ήδη κατακλύσει το μέρος, δύο ώρες πριν την έναρξη του ματς. Σε κάθε καλάθι, οι πανηγυρισμοί ήταν έξαλλοι. Αυτό δε συνέβη μόνο στο ματς με την Κίντερ, αλλά και σε κάθε ευρωπαϊκό αγώνα της ΑΕΚ, λόγω της σημασίας που είχε για εμάς η συμμετοχή του Νίκου. Μία τόσο μικρή πλατεία, όσο αυτή της Καλαμάτας, «πλημμύριζε» για χάρη του ιδίου και της ΑΕΚ, και είναι δύσκολο να σου περιγράψω τι έγινε μετά το ματς. Ήταν μία… καλαματιανή υπόθεση για όλους μας, ενώ εγώ έχω να πω ότι το κύπελλο αυτό, είναι το καλύτερο δώρο της ζωής μου.

Το «κλειδί», μάλιστα, αυτού του ματς, ήταν για μένα ο Νίκος, ο οποίος είχε «περάσει χειροπέδες» στον μεγάλο Ντανίλοβιτς. Έπαιξε τρομερή άμυνα πάνω του, και πιστεύω πως ήταν από τα καθοριστικότερα κομμάτια. Είναι μία τεράστια μορφή από μόνος του ο Νίκος!

Εκείνη τη στιγμή, παρεμβαίνει ένας στενός φίλος, και κουμπάρος του Σάκη Χατζή, ο Χρήστος, ο οποίος έδωσε μία ακόμη καλύτερη εικόνα για το τι έγινε εκείνη τη βραδιά στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα: «Θέλαμε να πάμε στη Λωζάννη, αλλά δεν τα καταφέραμε. Είδαμε, λοιπόν, εκεί το παιχνίδι και εκείνη τη μέρα υπήρχαν πολλοί Καλαματιανοί φίλοι της ΑΕΚ. Μόλις τελείωσε το ματς, ο Σάκης άνοιξε σαμπάνιες και η πλατεία ασφαλώς γέμισε με εκατοντάδες άτομα. Αφού κάναμε, λοιπόν, το γύρο της πόλης, μεταφερθήκαμε στο μαγαζί αυτό. Έγινε ένας πραγματικός χαμός!. Μας είχαν, μάλιστα, κάνει παρατήρηση από την αστυνομία περίπου στις 5 το πρωί, ότι υπήρχαν παράπονα από τις γύρω πολυκατοικίες για την φασαρία που κάναμε. Για όλους αυτούς τους λόγους, τα ρεπορτάζ των εφημερίδων της εποχής ανέφεραν χαρακτηριστικά, ότι η πόλη που πανηγύρισε περισσότερο εκείνο το Σαπόρτα, ακόμη και από την Αθήνα, ήταν η Καλαμάτα!»

Μπορούμε να πούμε, επομένως, ότι εκείνη η ΑΕΚ «γαλούχησε» μία μεγάλη γενιά νικητών, άμα προσέξουμε τις μετέπειτα επιτυχίες εκείνων των παικτών της, όπως ο Νίκος, ο Κακιούζης, ο Ντικούδης, ο Ζήσης νωρίτερα και άλλοι;

Νίκος Χατζής: Αυτό ήταν το πλάνο της ΑΕΚ. Κάθε χρόνο, ήθελε να φέρνει στις τάξεις της τους πιο ελπιδοφόρους Έλληνες μπασκετμπολίστες, με επιτυχίες στις μικρές Εθνικές ομάδες, να τα στηρίζει και μετά από 2-3 χρόνια, να στηριχθεί η ίδια από αυτά, ώστε να διεκδικεί τους τίτλους εντός κι εκτός συνόρων. Αυτό, είχε ουσιαστικά το 1997, όταν μας είχε εμπιστευτεί ο κύριος Τζούροβιτς, ο οποίος ξεκίνησε με εμένα, τον Κακιούζη, τον Μπαρλά και άλλους. Αφού, λοιπόν, το πλάνο πετύχαινε, η διοίκηση σε συνεννόηση με τον εκάστοτε προπονητή, το συνέχισε με τον Ζήση και άλλα παιδιά, τα οποία είχαν να δώσουν πολλά πράγματα. Αποδείχθηκε, λοιπόν, πως ήταν σωστές επιλογές, αν κρίνουμε από το ότι στελέχωσαν μία πολύ επιτυχημένη γενιά της Εθνικής ομάδας, που έφερε συνεχόμενες επιτυχίες το διάστημα 2004-2008.

Σάκης Χατζής: Ήταν μία εποχή, άλλωστε, που το μπάσκετ ήταν ακόμη «παρθένο» σαν άθλημα. Είχε, δηλαδή, άτομα που ενδιαφέρονταν να προσφέρουν και δεν υπήρχε ακόμη το ζήτημα των μεγάλων συμφερόντων μέσα από αυτό. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, διέπρεψαν παιδιά όπως ο Νίκος, με αποτέλεσμα από την εποχή του Γκάλη να υπάρχει μία μεγάλη απήχηση και να φτάνουμε από επιτυχία σε επιτυχία πανευρωπαϊκά, μέχρι εκείνη του Ολυμπιακού στο Λονδίνο, το 2013. Υπήρξαν, λοιπόν, σωστοί άνθρωποι που το προστάτευσαν, με αποτέλεσμα να φτάσει σε τόσο υψηλό επίπεδο.

Τι ήταν αυτό που χάλασε, Νίκο, τη «μαγιά» εκείνης της ομάδας, έτσι ώστε να φτάσει σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, από πρωταγωνίστρια σε Ελλάδα και Ευρώπη, στην άσχημη στιγμή του να αναγκαστεί να βρεθεί στη Β’ Εθνική;

Πιστεύω, ότι το σημαντικότερο κομμάτι αυτού του «παζλ», είναι η διοίκηση. Ο κύριος Φιλίππου, τότε, είχε επενδύσει πολλά λεφτά και γι’ αυτό το λόγο μπόρεσε η ΑΕΚ να φέρει καλούς παίκτες και να «χτίσει» ένα δυνατό ρόστερ, ενώ εξασφάλιζε κι έναν καλό προπονητή για να οδηγήσει αυτό το σύνολο. Παράλληλα, ήταν σημαντική μία έδρα σαν το ΟΑΚΑ, ώστε χάρη και στους προηγούμενους παράγοντες, να είμαστε σε θέση να διεκδικούμε τους τίτλους. Από τη στιγμή, λοιπόν, που ο κύριος Φιλίππου άρχισε να κουράζεται και να μικραίνει το μπάτζετ, χαμήλωναν και οι απαιτήσεις για την ομάδα, μιας και έφευγαν με τον καιρό οι παίκτες που είχαν στελεχώσει εκείνο το μεγάλο ρόστερ.

Σήμερα, όμως, είναι πάλι εδώ. Μπορεί να μη δηλώνεται φανερά, αλλά φαίνεται να διεκδικεί φέτος τη θέση κάτω από τους δύο «αιωνίους» και σε βάθος χρόνου να θέλει να πρωταγωνιστήσει σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο, έχοντας επενδυτή, προπονητή που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις και ήδη ένα ανταγωνιστικό ρόστερ, με προοπτικές να γίνει ακόμη ισχυρότερο. Πώς βλέπεις, λοιπόν, αυτή την νέα προσπάθεια;

Πιστεύω, ότι από τη στιγμή που άρχισε να υπάρχει μία σωστή διοίκηση που μπορεί να επενδύσει στην ομάδα, για να έρθει ένα κόουτς σαν τον Ντράγκαν Σάκοτα, ένα δυνατό τιμ από πίσω του κι ένα ρόστερ εξίσου ισχυρό, είναι θέμα χρόνου να αρχίσει πάλι να πρωταγωνιστεί και να κατακτά τίτλους. Κι αυτό, γιατί υπάρχει ταυτόχρονα μία μεγάλη ιστορία κι ένας ολόκληρος λαός, που σε συνδυασμό με τους προηγούμενους παράγοντες στο αγωνιστικό και διοικητικό κομμάτι, μπορούν να «απογειώσουν» το σύλλογο. Είναι, λοιπόν, θέμα χρόνου να καταφέρει ξανά να φτάσει στην κορυφή, από τη στιγμή που έχουν μπει οι βάσεις και το καλοκαίρι δε θα έχει χαμένο έδαφος, όπως έγινε φέτος.

Τι πιστεύεις για όσα ακούγονται περί wild card και άμεση συμμετοχή στην Ευρωλίγκα, στηριζόμενος στα πολύ καλά λόγια του κυρίου Μπερτομέου;

Είτε την πάρει φέτος, είτε του χρόνου, δεν έχει μεγάλη διαφορά. Το σημαντικό, θα είναι να ξαναμπεί στην ευρωπαϊκή νοοτροπία. Είναι καλύτερο, μάλιστα, να ξεκινήσει κάτι τέτοιο από το Eurocup και όχι απευθείας από την Ευρωλίγκα. Ας πρωταγωνιστήσει, αρχικά εκεί, προκειμένου να πάρουν εμπειρίες τα νέα αυτά παιδιά που έχει στις τάξεις της και να εμφανιστούν έτοιμοι σε δύο χρόνια, πια, στην Ευρωλίγκα. Πρέπει κατά τη γνώμη μου πρώτα, δηλαδή, να προχωρήσει βήμα-βήμα και να δημιουργήσει ένα δυνατό κορμό, ώστε το παρών της στη μεγαλύτερη διοργάνωση να είναι «βροντερό».

Για ενδεχόμενη επιστροφή σου, τι θα ήθελες να σχολιάσεις; Μπορεί όχι σαν παίκτης, αλλά αν σε καλούσε ο κύριος Σάκοτα στο τεχνικό επιτελείο ή η διοίκηση σε κάποιο πόστο, τι θα απαντούσες;

Σίγουρα έχει περάσει αυτό από το μυαλό μου, και μάλιστα έχω ερωτηθεί πρόσφατα αν θέλω να περάσω ξανά τέτοιες επιτυχίες με την ομάδα αυτή. Σίγουρα, δεν μπορώ να ξαναζήσω τέτοιες επιτυχίες σαν παίκτης, καθώς με βλέπω αρχικά να παίζω για άλλον ένα χρόνο, δεν είμαι ακόμη βέβαιος για την απόσυρσή μου. Δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή, αλλά εννοείται πως θα ήταν χαρά μου να συνεργαστώ με την ομάδα, αν μου γινόταν η πρόταση.

Η συζήτηση σε εκείνο το σημείο, δε θα μπορούσε να μην πάει στην ομάδα της Τρίπολης και την προσπάθεια για άνοδο στην κορυφαία κατηγορία.

Και αυτόν τον καταρχήν έναν χρόνο, πού βλέπεις να τον περνάς; Με τον Αρκαδικό στην Α1 ίσως;

Έχουμε φτάσει ήδη πολύ κοντά στο στόχο. Έχω, μάλιστα, υπογράψει το καλοκαίρι του 2014 διετές συμβόλαιο με τη διοίκηση, υπό τον όρο να ανέβει στην κορυφαία κατηγορία. Είναι πολύ πιθανό, λοιπόν, να κλείσω έτσι την καριέρα μου.

Ποιο είναι το κρισιμότερο ματς για εσάς;

Είναι τέσσερα ματς ίδιας κρισιμότητας. Πρέπει να πάμε να κερδίσουμε και τα τέσσερα αυτά παιχνίδια, ώστε να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Πιστεύω, πως θα πάνε όλα καλά, καθώς η τύχη μας είναι καθαρά στα χέρια μας, μετά την ήττα του Λαυρίου από τον Αετό που τον έφερε δύο νίκες πίσω μας. Ειδικά αυτό το αποτέλεσμα είναι ουσιώδες, από τη στιγμή που υπερτερούμε της Δόξας Λευκάδας και του Ψυχικού σε ενδεχόμενη ισοβαθμία.

Μία τελευταία κουβέντα για την ΑΕΚ;

Έχω μοναδικές στιγμές να θυμάμαι από εκεί. Σε αυτή μεγάλωσα, ανδρώθηκα και έγινα αρχηγός για πολλά χρόνια. Είναι, με λίγα λόγια, η ομάδα μου!