Ο Νίκος Γκίκας στο basketblog: "Κάθε εμπόδιο για καλό"

16:27 6/2/2015 - Πηγή: Basket Blog

Οι 14 ασίστ σε ένα παιχνίδι είναι επίδοση... συζήτησης για κάθε παίκτη που τα καταφέρνει. Οταν το κάνει δε και σε μια ομάδα στην οποία έχει ενταχθεί πριν από δέκα μέρες, το θέμα αποκτά άλλες διαστάσεις. Μαρτυρά παίκτη με δίψα για το μπάσκετ, με άριστες ικανότητες προσαρμογής, με μεγάλο ταλέντο στην οργάνωση του παιχνιδιού.
Ο Νίκος Γκίκας βρέθηκε στην... άλλη άκρη της Ευρώπης μέσα σε μια μέρα. Από τον Αρη στη Λετονία και τη Βέντσπιλς μέσα στη χρονιά, για μια νέα αρχή. Στον πρώτο αγώνα

των πλέι οφ της Βαλτικής Λίγκας, κόντρα στην Εσθονική Ράπλα, ο 24χρονος πλέι μέικερ είχε και 10 πόντους, εκτός από τις 14 τελικές πάσες και οι Λετονοί ήδη τρίβουν τα χέρια τους για την επένδυση που έκαναν.

"Υπήρξαν κάποιες συγκυρίες στον Αρη, που έφεραν έτσι τα πράγματα ώστε να μην έχω τον ρόλο και τον χρόνο που θα ήθελα πηγαίνοντας στην ομάδα. Το εννοώ όταν μιλάω για συγκυρίες, ούτε παράπονο έχω ούτε ευθύνες ρίχνω. Ηταν οι συνθήκες τέτοιες, με τις αλλαγές στα γκαρντ που δε μου επέτρεπαν να εκπληρώσω τις φιλοδοξίες που είχα.
Δήλωσα την πρόθεσή μου στον κόουτς και τη διοίκηση, ότι αν έβρισκα κάτι άλλο θα ήθελα να αποχωρήσω. Βρέθηκε σχεδόν ένα μήνα μετά την έναρξη της αναζήτησης και πήρα εύκολα την απόφαση. Μπορεί να είναι πολύ μακριά, αλλά δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά, είπα θα πάω, να δω πώς είναι τα πράγματα, να ζήσω μια νέα εμπειρία", λέει στο basketblog ο Γκίκας.

- Είναι και μια ομάδα πάντως που έχει εμφανιστεί σταθερά και με συνέπεια στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια, την ξέρει όποιος ασχολείται με το μπάσκετ.

"Εντάξει, οι μπασκετικοί τη γνωρίζουν. Δεν ξέρω αν τη γνωρίζει ο μέσος φίλαθλος αλλά στο χώρο του μπάσκετ φτιάχνει το όνομά της. Δε μπορούσα να το αφήσω να περάσει αφού με ήθελαν, αφού δέχτηκα αυτό το ενδιαφέρον και στην παρούσα φάση, μέσα στη χρονιά. Ηταν μια ομάδα με συμμετοχή στο Eurocup, κάθε χρόνο πάει για το πρωτάθλημα στη χώρα της και πρωταγωνιστεί και στη Βαλτική λίγκα. Ηταν μια καλή προοπτική".

- Και τι βρήκες εκεί; Τι μπάσκετ παίζουν και πόσο οργανωμένοι είναι;

"Μπορεί στη δική μας Α1 να υπάρχουν κάποιες ομάδες κλάσεις ανώτερες από οποιαδήποτ Λετονική, αλλά κι εδώ έχουν μεγάλη αγάπη. Υπάρχουν επενδύσεις, πολλές ομάδες έχουν μεγαλύτερα μπάτζετ από αρκετές ελληνικές της Α1, φέρνουν καλούς ξένους, προσπαθούν διαρκώς να βλειτώνονται. Από όσα μου έχουν πει μάλιστα τα παιδιά, σιγά σιγά εξαπλώνεται αυτό το φαινόμενο και σε περισσότερες ομάδες.
Το καλό στη Βέντσπιλς είναι ο πρόεδρος με τον κόουτς έχουν απαράβατο όρο να φέρνουν στην ομάδα παιδιά με πολύ καλούς χαρακτήρες. Το ψάχνουν πολύ και το βίωσα εγώ από την πρώτη μέρα. Εκτός από πολύ καλούς παίκτες, συνάντησα και ανθρώπους που με έκαναν να νιώσω άνετα. Προσαρμόστηκα πολύ πιο γρήγορα και πολύ πιο εύκολα από ότι περίμενα.
Ηρθα στη θέση του Τσάτμαν που έφυγε για προσωπικούς λόγους και έπρεπε να συνηθίσει και η ομάδα να παίζει λίγο διαφορετικά. Ο άνθρωπος αυτός που έχει γράψει... χιλιόμετρα, αν όχι βιβλίο ολόκληρο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ ήταν ο πολύπειρος ηγέτης. Εγώ ήρθα για να ενταχθώ στο πνεύμα της ομάδας, που λέει να παλεύεις πάντσ για τη νίκη, να βγάζεις τον εγωισμό σου, να μην έχεις πρώτο στόχο τα στατιστικά σου".

- Για μπάσκετ πήγε εκεί βέβαια και όχι για... τουρισμό, αλλά η ζωή συνηθίζεται;

"Ε, Ελλάδα δεν είναι όπως και να το κάνεις. Αν εξαιρέσεις τη Ρίγα που λένε ότι είναι τρομερή πόλη και με τον κόσμο να έχει τη διασκέδαση στο πρόγραμμά του, εδώ που είμαστε σε μια απόσταση 2-3 ωρών είναι πιο ήσυχα. Το... σώζω όμως γιατί κι εγώ δεν είμαι πολύ του έξω. Οπως είπες, μπάσκετ ήρθα να παίξω, να βελτιωθώ, να γίνω καλύτερος. Ετσι συνηθίζεις, ακόμα κι αν κατά τις 4 το απόγευμα χάνεται ο ήλιος, ο οποίος έχει βγει για... μισή ώρα όλη κι όλη"...

- Παίρνοντας την απόφαση να πας στη Λετονία έκανες δεύτερες σκέψεις; Φοβήθηκες μήπως ήταν πισωγύρισμα;

"Ούτε για μια στιγμή! Σκέφτηκα μόνο ότι ξεκίναγα για κάτι διαφορετικό το οποίο είχα ανάγκη. Ηθελα πολύ να πάω κάπου να παίξω, να νιώσω ότι όπως γυρίζει ο τροχός έχω κι εγώ ρόλο στο να τον γυρίζουμε. Δε φοβήθηκα το παραμικρό, δεν έκαναν καμία δεύτερη σκέψη, ήμουν πλήρως συνειδητοποιημένος , το ήθελα και ήρθα".

- Ενιωσες φεύγοντας ότι άφηνες κάτι στη μέση, σου έμεινε κάποιο πείσμα;

"Δεν είμαι άνθρωπος που έχει απωθημένα, που κρατάει κακίες, που σκέφτεται το παρελθόν. Ο,τι συμβαίνει, έχει κάποιο λόγο. Είναι αυτό που λέμε, κάθε εμπόδιο για καλό. Εγώ ζω το σήμερα, απολαμβάνω τη στιγμή, παλεύω συνέχεια για να γίνομαι καλύτερος. Εχω στόχους, ου για την ώρα είναι να έχω ενεργό ρόλο στην ομάδα μου. Μακάρι να έρθουν και καλύτερα πράγματα στο μέλλον. Αλλά πάντα έχω στο μυαλό μου ότι θέλει δουλειά, τύχη και υγεία".

- Οι Λετονοί είναι παθιασμένοι με το μπάσκετ;

"Ναι, βλέπω ότι τα γεμίζουν τα γήπεδα. Δεν έχουν βέβαια ούτε το πάθος αλλά ούτε και τις ρίζες του Ελληνα φιλάθλου, εδώ είναι πιο λίγα τα χρόνια που αναπτύσσεται το άθλημα. Τους αρέσει όμως, ανεβαίνει και η Εθνική τους, αυξάνονται και οι παράγοντες που ασχολούνται. Ανεβάζουν διαρκώς και πιο ψηλά τον πήχη και μου κάνει εντύπωση το μαχητικό πνεύμα που έχουν όλες οι ομάδες, όλοι οι παίκτες. Μεγάλη θέληση για τη νίκη και αυτό ανεβάζει το επίπεδο".

- Δείγμα του πόσο αγαπούν το μπάσκετ είναι ότι πήραν κι έναν όμιλο στο Ευρωμπάσκετ που έρχεται. Το σκέφτεσαι καθόλου το Ευρωμπάσκετ σαν προοπτική;

"Οποισδήποτε το σκέφτεται, δε γίνεται αλλιώς. Αλλά ξέρω και την πραγματικότητα. Είμαι ένας παίκτης που δεν έχει κληθεί ποτέ σε Εθνικές, σε οποιαδήποτε ηλικία. Τώρα, στην ανδρών, υπάρχουν τόσο πολλοί και τόσο καλοί παίκτες και ειδικά στην περιφέρεια όπου αγωνίζομαι εγώ. Μοιάζει μάλλον απίθανο έστω και να κληθώ, αλλά δεν το βγάζω ποτέ έστω από το πίσω μέρος του μυαλού μου σα στόχο καριέρας, εξάλλου όσο έχεις μεγάλους στόχους, τόσο βελτιώνεσαι".