Όποιος διαλέγει, φοβάται

11:03 14/12/2013 - Πηγή: Basket Blog

Απομένει λοιπόν η τελευταία αγωνιστική στην Ευρωλίγκα και βγήκαν τα κομπιουτεράκια. Υπό άλλες συνθήκες το ενδιαφέρον θα εντοπιζόταν στα 5 εισιτήρια πρόκρισης στο ΤΟΡ 16, που ακόμη είναι σε εκκρεμότητα. Όμως, ελέω του συστήματος, που έχει καθορίσει τις συνθέσεις των δυο νέων ομίλων, με βάση την κατάταξη στην πρώτη φάση, ακόμη παίζονται συνολικά, 12 πλασαρίσματα. Ανάμεσα σε αυτά και του Παναθηναϊκού,

ο οποίος μπορεί να τερματίσει από 2ος μέχρι 4ος , αλλά μόνο αν τερματίσει 3ος αποφεύγει τον όμιλο φωτιά, στον οποίο κατά πάσα πιθανότητα θα βρίσκονται Ολυμπιακός, Φενέρ και Μπαρτσελόνα. Για μένα η διαδικασία επιλογής ομίλου ή αντιπάλου, είναι μια αρρωστημένη διαδικασία, η οποία (πρέπει να) αφορά εκείνες τις ομάδες που δεν έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και φοβούνται. Είναι ένα θέμα, που θεωρώ ότι στη δική μου τη συνείδηση κάλυψε 200% ο Παναγιώτης Γιαννάκης από τους Ολυμπιακούς του 2004, τότε που είχαν πέσει επάνω του και τον πίεζαν να φέρει τέτοιο αποτέλεσμα με το Πουέρτο Ρίκο, ώστε να αποφύγει την σύγκρουση στον χιαστί προημιτελικό με την Αργεντινή. Δεν τους άκουσε. Η Εθνική μπορεί να έχασε (όπως έχασε εκείνον τον προημιτελικό) αλλά ουσιαστικά έκανε ένα τεράστιο άλμα (νοοτροπίας) προς τις επιτυχίες που ακολούθησαν. Το 2009 στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας, η Εθνική φάνηκε ότι επέλεξε να μην σκοτωθεί να νικήσει τους Γάλλους, για να αποφύγει τους Ισπανούς, και επιβραβεύτηκε με το χάλκινο μετάλλιο. Οι εξυπνάκηδες άρχισαν να λοιδορούν τον Νάντο Ντε Κολό που έκανε τη βλακεία να πετύχει το νικητήριο καλάθι των «τρικολόρ». Τα ίδια έγιναν και στο Παγκόσμιο της Τουρκίας στο ματς με τους Ρώσους. Το πόσο βραχυπρόθεσμα αποδείχθηκαν αυτά τα οφέλη φάνηκε από το γεγονός ότι από το 2009 και μετά η Ελλάδα δεν έχει δει χαρά. Αντίθετα οι αφελείς Γάλλοι, που δεν διάλεξαν ποτέ, φέτος στέφθηκαν πρωταθλητές Ευρώπης στα γήπεδα της Σλοβενίας. Ο δε Ντε Κολό είναι πια μέλος των Σαν Αντόνιο Σπερς. Ευχάριστη έκπληξη του διημέρου, ήταν σίγουρα η εμφάνιση του Παναθηναϊκού. Μια εμφάνιση που θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε αν έχει και συνέχεια. Γιατί όπως μια κακή εμφάνιση δεν φτάνει για να χαρακτηριστεί μια ομάδα ή ένας παίκτης φορμαρισμένος ή ντεφορμέ, ισχύει και το αντίθετο. Θεωρώ ότι μετά από αυτό που μας παρουσίασαν οι «πράσινοι» στο Κρασνοντάρ, δεν έχω να προσθέσω τίποτα στο προηγούμενο σχόλιό μου με τον τίτλο «Από αγκάθι βγαίνει... ρόδο” (link) Ο Ολυμπιακός, θέλω να πιστεύω ότι δεν το κάνει επίτηδες, να μένει πίσω και να γυρίζει τα παιχνίδια δοκιμάζοντας εαυτούς και αλλήλους. Έτσι του βγαίνει. Κι αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι στα εκτός έδρας παιχνίδια, στα οποία ξεκινάει συγκεντρωμένος, μπαίνει στο κεφάλι από την αρχή. Σύμφωνοι, ο όμιλος που θα παίξει ο καθένας στο ΤΟΡ16 είναι σημαντικός, αλλά όχι καθοριστικός για την πορεία του μέχρι το Μιλάνο. Η κάθε ομάδα, με τις εμφανίσεις της θα αποφασίσει γι' αυτήν, όταν έρθει η ώρα να δώσει τις κρίσιμες μάχες της. Κάποιος μου είπε ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να πάει τώρα σε όμιλο με δύσκολους αντιπάλους , αλλά τους αποφεύγει στο χιαστί. Από την άλλη, υπάρχει και ο αντίλογος που λέει ότι αν δεν καταφέρει να πάρει μια από τις δυο πρώτες θέσεις, πόσο εύκολο θα είναι να διασταυρωθεί στα προημιτελικά με την Ρεαλ Μαδρίτης ή την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, με μειονέκτημα έδρας;