Πόσο πίσω (ακόμη) είμαστε;

12:40 29/9/2013 - Πηγή: Basket Blog

Η ερώτηση του τίτλου είναι προφανώς ρητορική. Αλλά έρχεται τόσο συχνά στο νου όσων αγαπούν το μπάσκετμπολ στην Ελλάδα, που σε σύγκριση με τις αμερικανικές τακτικές και συνήθειες, έχει καταντήσει μόνιμη απορία. Θαρρεί κανείς πως οι φαν του αθλήματος στέκονται μπροστά στον καθρέφτη τους και αναρωτιούνται «πόσο πίσω είμαστε από τις Η.Π.Α.»; Αντί, αυτή ακριβώς την ερώτηση, να κάνουν πάνω απ’ όλα οι αρμόδιοι στην Ελλάδα. Κάποτε η χώρα μας έγινε παγκοσμίως γνωστή

για το σπάσιμο των πιάτων στα μπουζούκια! Πλέον, στην πατρίδα μας, η ασχολία έχει να κάνει με τα… ποτήρια. Καθώς ένα από τα αγαπημένα -και μάλλον, πρακτικά, ανούσια- debate είναι αν βλέπουμε το ποτήρι«μισογεμάτο» ή «μισοάδειο». Ωστόσο, στην Ελλάδα, φαίνεται πως αυτά τα «ποτήρια» έχουν από καιρό ραγίσει. Ή είναι από μόνα τους «μισά»…

Η προσπάθεια σύγκρισης με το ΝΒΑ, σε όλα τα επίπεδα, είναι αν μη τι άλλο ματαιόδοξη. Λόγω της προσέγγισης των παραγόντων, του σεβασμούπρος το κοινό και της απλής και ξεκάθαρης εξήγησης σε πολλά ζητήματα. Στην αμερικανική Λίγκα επιβεβαιώνουν αυτό που λέμε στα μέρη μας «δεν αφήνουν τίποτε να πέσει κάτω». Γι’ αυτό και έχω την αίσθηση πως κάθε φορά που η «από εδώ» πλευρά του Ατλαντικού (και κυρίως η χώρα μας) θα επιχειρεί να προσεγγίσει τους τρόπους διαχείρισης των Αμερικανών, θα έρχεται ασυνείδητα μία τρόπον τινά «απάντηση»από την «από εκεί» πλευρά του ωκεανού. Το μπάχαλο που «ξεπήδησε» από το «τέλος» των τελικών της Α1, δεν κατόρθωσε να βρει λύση ή σιωπή ούτε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Δεν μόνο έφτανε η «φιτιλιά» του Παναθηναϊκού πριν την σειρά των τελικών με τον Ολυμπιακό, με το αίτημα για επιπλέον ελέγχους ντόπινγκ και την «κόκκινη» απάντηση περί «απαράδεκτων» δημοσιευμάτων. Την περίοδο που κανείς δεν αγωνιζόταν, η βεντέτα συνεχίστηκε. Μέσα στο κατακαλόκαιρο οι Πειραιώτες ζήτησαν αντίγραφα συμβολαίων των «πράσινων» και οι τελευταίοι έδωσαν συνέχεια στο… φορολογικό θέμα. Είχε προηγηθεί το αίτημα των αδερφών Αγγελόπουλων να… «μαζευτεί» ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος (!), ενώ η τελευταία «πράξη» της κόντρας παίχτηκε στην πρόσφατη κλήρωση της Α1, με τον τελευταίο να δηλώνει πως… «το Ρέθυμνο είναι καλύτερο από τον Ολυμπιακό»! Αυτοί οι διαξιφισμοί θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν ως αστείο, αν δεν προκαλούσαν το κοινό αίσθημα.

Στο ΝΒΑ, ο κομισάριος Στερν λατρεύει να βλέπει βεντέτες, όμως θέτει κι ένα όριο. Αφού ακόμη κι αν ξέρει πως οι διακτυακές «διαμάχες» των Ουέιντ-Ντουράντ προκαλούν ενδιαφέρον και περαιτέρω κουβέντα, νωρίτερα το καλοκαίρι είχε βάλει «φρένο» στην κόντρα Νικς-Νετς για το ποια ομάδα θα κυριαρχήσει φέτος στη Νέα Υόρκη! Φανταστείτε να είχε να αντιμετωπίσει αιτήματα σαν αυτά των δύο Ελλήνων «αιωνίων»… Ούτως ή άλλως, ο κ. Στερν έχει σοβαρότερες ασχολίες. Μπορεί να χρειάζεται συχνά να ασχολείται με «αγγαρείες» για τη διαφάνεια της Λίγκας (του), όπως η έρευνα για το αν υπήρξαν παραβάσεις στην συμφωνία του Κιριλένκο με το Μπρούκλιν, όμως όλα γίνονται για να μην υπάρχουν ψίθυροι. Αν και πάντα θα υπάρχουν, έστω και στο ΝΒΑ, που ακόμη δεν έχει βρει οριστική λύση στο θέμα των ελέγχων ντόπινγκ. Ή στις φήμες περί μπλεξίματος σε στοιχήματα. Σε αυτά τα θέματα, βεβαίως, υπηρεσίες όπως το F.B.I. ή ο εισαγγελέας παρεμβαίνει άμεσα και δεν αφήνουν τις υποθέσεις στο αρχείο, όπως συμβαίνει στην (ποδοσφαιρική) Ελλάδα.

Το ΝΒΑ αναζητά πάντα τρόπους να κάνει το προϊόν του ακόμη πιο παγκόσμιο και ελκυστικό. Είτε αυτό λέγεται νέες φανέλες για ιστορικές ομάδες είτε μία καινοτομία που αναμένεται να… ξεπουλήσει. Καθώς φέτος Χιτ και Νετς θα παίξουν ένα ματς φορώντας φανέλες που στο πίσω μέρος θα αναγράφουν τα παρατσούκλια των αθλητών!!! Αλήθεια, έχει φανταστεί ποτέ μία ελληνική ομάδα να κάνει ό,τι και μία αντιπροσωπεία παικτών των Σπερς, που επισκέφθηκε πρώην στρατιώτες που έχασαν κάτω άκρα στον πόλεμο και αγωνίστηκε εναντίον τους σε αγώνα με αμαξίδια;

Το μπάσκετμπολ είναι ένα ιδιαιτέρως όμορφο σπορ. Για κάποιους είναι ζωή. Τόσο σε οικονομικό όσο και σε επίπεδο ψυχολογίας (ή… «ψυχοθεραπείας»). Ας προσπαθήσουμε να αναδείξουμε την καλή πλευρά του και ας παρατήσουμε στο παρελθόν τον «σκοτεινό» του χαρακτήρα. Τουλάχιστον αυτό θα επιχειρήσουμε να κάνουμε σε αυτή την νέα προσπάθεια του «basketblog.gr». Ήταν ίσως η πιο ελπιδοφόρα αναφορά στην προ ημερών συζήτησή μας με τον Άκη Τσόλη, τον Κώστα Σωτηρίου, τον Γιάννη Ντεντόπουλο, τον Σωτήρη Γεωργίου, τον Γιάννη Ευδαίμων, τον Θωμά Κυρίτση, τον Κωνσταντίνο Αντωνιάδη και τον Μάριο Ζωνίτσα. Χωρίς, βεβαίως, να αφήνουμε εκτός τα «στραβά κι ανάποδα».

Άλλωστε, ήδη κάποια εύστοχα σχόλια του Κώστα Σωτηρίου περί του Γιάννη Αντετοκούνμπο ή των πεισματάρηδων παραγόντων, του Σωτήρη Γεωργίου για το «ξεμυάλισμα» των νέων παικτών στην Ελλάδα, αλλά και η ψύχραιμη ματιά του Γιάννη Ντεντόπουλου για τις ελληνικές συνήθειες πριν τα μεγάλα τουρνουά της Εθνικής, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Έτσι ώστε, ο καθένας από την δική του πλευρά, να συνεισφέρει προκειμένου το ερώτημα του τίτλου να γίνει «πόσο πιο λίγο πίσω είμαστε;»…

[e-mail]