Πραγματική χρεοκοπία

15:09 30/6/2012 - Πηγή: Basket Blog

Θύμιος Καρακατσάνης, Θανάσης Βέγγος, Δημήτρης Μητροπάνος, Ευγένιος Σπαθάρης, Βασίλης Τσιβιλίκας και βάλτε κι όποιο άλλο όνομα θέλετε από τους ΜΕΓΑΛΟΥΣ, τους πραγματικά ΜΕΓΑΛΟΥΣ Έλληνες που έφυγαν από τη ζωή.
Νομοτελειακό

φαινόμενο, αλλά αυτή η χώρα πόσους Ωραίους Έλληνες μπορεί να παράγει, όχι κάθε χρόνο, αλλά κάθε 30 χρόνια;

Αν θέλετε να μιλήσουμε για πραγματική χρεοκοπία, αφήστε κατά μέρος τις πολιτικές καρικατούρες, αφήστε τους κουτόφραγκους και τους Ούννους κι ασχοληθείτε με την πολιτιστική απώλεια πλούτου.

Το ότι κάποτε θα έφευγαν αυτοί που με την τέχνη τους άνοιξαν τους ορίζοντές μας, μας έκαναν να γελάσουμε και να κλάψουμε, διαιώνισαν την πολιτιστική μας κληρονομιά, ήταν δεδομένο. Αυτός είναι ο κύκλος της ζωής. Το πρόβλημα είναι πως αυτή η ελληνική μήτρα δεν έχει γεννήσει άλλους Καρακατσάνηδες, άλλους Βέγγους, άλλους Σπαθάρηδες.

Ποιος λαϊκός τραγουδιστής μπορεί να τραγουδήσει με την πραγματική μαγκιά (κι όχι την ψευτομαγκιά των σκυλάδικων) του Μητροπάνου, αλλά να είναι ταυτόχρονα τόσο ευγενικός και να περάσει κάθε νότα και κάθε λέξη στην ψυχή μας;

Αυτός ο τόπος είναι ευλογημένος. Δεν έχει σύστημα, δεν έχει μέθοδο, αλλά έχει τη γη που ό,τι κι αν πετάξεις φυτρώνει. Μα πάνω απ' όλα έχει αιώνες τέχνης. Από τον Αριστοφάνη στον Καρακατσάνη έλεγες πως είναι μια δρασκελιά δρόμος, όταν τον έβλεπες στην Επίδαυρο, την ώρα που σουρούπωνε να δίνει νόημα στη φράση "ηθοποιός σημαίνει φως".

Ένα σκέρτσο του "καλού μας ανθρώπου", μια κορώνα (κι ας μην πάταγε στις νότες) του Μητροπάνου και το ταξίδι ξεκινούσε. Ταξίδι στα βάθη των αιώνων και στα βάθη της ψυχής, ταξίδι στον χώρο του αοράτου, ταξίδι που σε έφερνε σε κατάσταση χαρμολύπης, που μετέτρεπε τη ζωή σε ταινία, που έμπλεκε τις θύμησες με τα όνειρα, που σε παρέσερνε.

Είχα την τύχη να γνωρίσω τον Θύμιο Καρακατσάνη από κοντά, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Δεν πρόλαβα να πάω τις κόρες μου να τον δουν, όπως δεν είδαν κανέναν από τους Ωραίους Έλληνες. Ακόμα, ηλικιακά, θεωρούν πως ο Μπομπ Σφουγγαράκης είναι ηθοποιός.

Τα παιδιά μας θα δουν μόνο σε DVD όλους αυτούς τους μεγάλους, στο youtube θα βάλουν τη λέξη "Γκάλης" για να καταλάβουν πως η μπάλα είναι εργαλείο τέχνης.

Θαρρώ ότι θα βρουν τους δικούς τους ήρωες, ότι θα βρουν τις δικές τους διαδρομές στην τέχνη, ότι θα έχουν τα δικά τους ακούσματα. Μακάρι να έχουν τη μισή ποιότητα αυτών που εμείς οι τυχεροί βιώσαμε.

"Καλό ταξίδι" Ωραίε, Υπέροχε, Έλληνα…

Υ.Γ.: Κάποιοι θεωρούν ότι είναι... παραπάνω Έλληνες όταν 10 γομάρια κυνηγούν έναν δύσμοιρο Πακιστανό. Θα ένιωθαν πραγματικά Έλληνες αν είχαν δει μια φορά στην Επίδαυρο τον Θύμιο…

[e-mail]