Στους «αιθέρες» κυριαρχεί, στο παρκέ «πελαγώνει»

19:54 24/11/2016 - Πηγή: Basket Blog

Ο ΠΑΟΚ έχει βρει αρκετούς τρόπους για... να χάνει παιχνίδια μέσα από τα χέρια του και μετά την νέα ήττα στη Γερμανία από την Λούντβιγσμπουργκ, βρίσκεται στην προτελευταία θέση με ρεκόρ 2-4, «συγκατοικώντας» με την Ουσάκ. Μοναδικές ομάδες που υστερούν σε σχέση με τον «Δικέφαλο του Βορρά», είναι και οι δύο που έχει κερδίσει, δηλαδή η τουρκική ομάδα και η Βαρέζε. Έστω κι αν αρκετοί ισχυρίζονται πως η στατιστική είναι ο καλύτερος τρόπος να πει κανείς ψέμματα, εντούτοις

στην περίπτωση των παικτών του Σούλη Μαρκόπουλου υπάρχει εξήγηση.

Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος, πώς γίνεται μία ομάδα να βρίσκεται σε αυτή τη θέση, ενώ κυριαρχεί ξεκάθαρα στον αέρα. Ο ΠΑΟΚ, συγκεκριμένα, είναι πρώτος στη συγκομιδή των ριμπάουντ στη διοργάνωση, μαζεύοντας 42.3 ανά αγώνα εκ των οποίων 11.7 επιθετικά, με τα νούμερα αυτά να είναι εξαιρετικά για τους Θεσσαλονικείς. Πρωτεργάτης είναι ο Κιθ Κλάντον, ο οποίος έχει double double στη διοργάνωση με 11.8 πόντους και 10.5 ριμπάουντ, με 2.8 επιθετικά κατά μέσο όρο.

Ένα εξίσου καλό ερώτημα, όμως, είναι το αν εκμεταλλεύεται αυτές τις δεύτερες, ου μην τρίτες ευκαιρίες ο ΠΑΟΚ...

Η απάντηση είναι σε κάθε περίπτωση αρνητική. Ο ΠΑΟΚ είναι μία από τις χειρότερες ομάδες του Champions League στο σκορ με μέσο όρο 67.5 πόντων ανά αγώνα, ευρισκόμενος στην 34η θέση μαζί με την τελευταία του ομίλου του Βαρέζε, σημειώνοντας 42.4% δίποντα και 27.7% τρίποντα, ποσοστά που τον κατατάσσουν σαφώς μεταξύ των «ουραγών». Τα σουτ αυτά, είναι απόρροια της απώλειας δημιουργίας, αφού οι ασίστ φτάνουν μόλις τις 13.5 ανά παιχνίδι, με τα λάθη να είναι 18, σε μία αναλογία που φέρνουν ξανά τον «Δικέφαλο» μεταξύ των χειρότερων.

Ο ΠΑΟΚ, λοιπόν, έχει βρει σίγουρα τον τρόπο να «χαραμίσει» όσες επιθέσεις κερδίζει από τα επιθετικά του ριμπάουντ, όντας πλήρως άστοχος και με έλλειψη καθαρού μυαλού. Κάτι τέτοιο, βέβαια, μπορεί να εξηγείται με την προσπάθεια να κάνει κάθε χρόνο κάποια υπέρβαση, με την ομάδα να αλλάζει κάθε χρόνο σχεδόν όλους τους ξένους της, ευελπιστώντας στο να αποδειχθούν ποιοτικοί και να σύρουν το «κάρο» μαζί με τους Έλληνες που επιλέγονται. Το σίγουρο, είναι ότι ο Σούλης Μαρκόπουλος δε θα μπορούσε να περιμένει κάτι (πολύ) καλύτερο και μάλλον το γνωρίζει...