Τα σταθερά βήματα του "Άρτζι"

22:42 17/6/2013 - Πηγή: Basket Blog

Αποθεώθηκε ο Αργύρης Πεδουλάκης στην χθεσινή φιέστα του Παναθηναϊκού και πνίγηκε στις αγκαλιές των φίλων των "πρασίνων" για τον θρίαμβο της ομάδας του.

Είκοσι χιλιάδες φίλαθλοι του Παναθηναϊκού αναγνώρισαν το μεγάλο μερίδιο που είχε στην κατάκτηση του κυπέλου και του πρωταθλήματος. Μην ξεχνάμε ότι αυτή η νίκη είναι η τέταρτη στην σειρά, μαζί με τον τελικό του κυπέλλου, απέναντι στην ομάδα που κέρδισε

πρόσφατα τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης.

Περπάτησε την εμπειρία, αυτός και η ομάδα του, ξεπέρασε τον σκόπελο των Αγγλικών και καθοδηγούμενος από τον Κομφούκιο πέρασε από την αμφισβήτησε και τον σκεπτικισμό στην αναγνώριση και την αποθέωση.

Πόλεμος φαντασμάτων

Για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί όπως ο Μπαρτζώκας έγινε εφέτος ο πρώτος Έλληνας προπονητής που κατέκτησε την Euroleague, ο Πεδουλάκης επαναφέρει το πρωτάθλημα σε ελληνικά χέρια μετά από 17 ολόκληρα χρόνια! Μάλιστα το έκανε με σκούπισμα έχοντας μειονέκτημα έδρας που και αυτό γίνεται για πρώτη φορά. Από το 1996 είχε να συμβεί αυτό όπου το είχε κατακτήσει ο Γιάννης Ιωαννίδης με τον Ολυμπιακό. Τέσσερεις προπονητές μοιράστηκαν τους τίτλους από τότε. Οι Σέρβοι Obradovic, Ivkovic, Sakota και ο Subotic.

Αν λοιπόν κάτι ήταν σίγουρο στην διαδρομή των δύο Ελλήνων προπονητών στην εφετινή περίοδο είναι ότι εκτός από την δεδομένη δυσκολία να διαχειριστούν τις απατήσεις των ομάδων τους είχαν και ένα άλλο βαρύ φορτίο. Να παλέψουν με τα "φαντάσματα" των προκατόχων τους και την βαριά κληρονομιά που άφησαν. Στην αρχή οι συγκρίσεις έδιναν και έπαιρναν με την μάχη να μοιάζει χαμένη για τους Έλληνες προπονητές. Τελικά πρωταθλητής Ευρώπης ο ένας, νταμπλούχος και κυρίαρχος στην Ελλάδα ο άλλος και το σκηνικό άλλαξε.

Για να μην παρεξηγηθώ δεν μπαίνω στην διαδικασία συγκρίσεων γιατί είναι άδικο και για τους τέσσερις. Ο μύθος του Obradovic στον Παναθηναϊκό και η τεράστια καριέρα του Ivkovic δεν θα ξεχαστούν και δεν πρέπει. Αλλά και η σύγκριση με τους Πεδουλάκη - Μπαρτζώκα με το που ανέλαβαν ήταν άδικη και άνιση. Χωρίς καν να τους δώσουμε την ευκαιρία να δοκιμαστούν τους είχαμε απαξιώσει. Ας μην ξεχαστεί το τι άκουσαν και οι δύο κατά την διάρκεια της περιόδου.

Αλλά ας επιστρέψουμε στον Πεδουλάκη

Αφού έγινε λόγος για τον Κομφούκιο από τον προπονητή του Παναθηναϊκού ας ξεκινήσουμε με μια από τις σοφές ρήσεις του από τα Ανάλεκτα. "Το να μην ταράζεσαι όταν οι άλλοι δεν σε σέβονται είναι ανωτερότητα". Ο Πεδουλάκης αυτό το εφάρμοσε σε όλη του την έννοια. Δεν παρασύρθηκε ποτέ ούτε από τα βίντεο με τα αγγλικά του, ούτε από τα πουκάμισα, ούτε από την… έλλειψη συστημάτων για τον τάδε ή τον δείνα παίκτη. Δεν παρασύρθηκε σε συζητήσεις για να αποδείξει ότι δεν είναι "ελέφαντας". Κράτησε για τον εαυτό του την πίκρα, την προσπέρασε και την μετέτρεψε σε κίνητρο για να δουλέψει περισσότερο.

Εδώ να κάνω μια παρατήρηση που νομίζω ότι είναι εύλογη. Πήρε τον Πεδουλάκη για μεταφραστή ο Γιαννακόπουλος και δεν το γνωρίζω. Από την άλλη δεν του έδωσε κανείς ένα πόντο για το ότι είναι φιλοσοφημένο άτομο και εκφράζεται σωστά στα ελληνικά. Ούτε για καθηγητή φιλοσοφίας τον προσέλαβαν. Προπονητής παιδιά είναι ο Πεδουλάκης με δίπλωμα, διαδρομή, εμπειρία και γνώσεις. Δεκτό δεν είχε καθοδηγήσει ομάδα του επιπέδου των "πρασίνων", αλλά πόσοι είναι αυτοί που έχουν καθοδηγήσει ομάδα αυτού του επιπέδου. Αν είχε δεν θα γινόταν συζήτηση αλλά και ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι θα ήταν πετυχημένος. Η CSKA πήρε το εξαιρετικό Messina και έχασε με κάτω τα χέρια από τον Ολυμπιακό του Μπαρτζώκα.

Οι προπονητές όπως και οι παίκτες εξελίσσονται. Έχουν επιτυχίες και αποτυχίες και από αυτές κρίνονται ανάλογα. Μεγάλο ρόλο παίζουν οι συγκυρίες και οι δυνατότητες των ομάδων που αναλαμβάνουν. Πολλοί θεώρησαν ρίσκο την απόφαση του Πεδουλάκη να αναλάβει τον Παναθηναϊκό στην μετά Obradovic εποχή. Αν περίμενε όμως να αναλάβει τους "πράσινους" σε ποιο ευνοϊκές συνθήκες θα είχε πετάξει την ευκαιρία του στα σκουπίδια. Αποδέχθηκε την πρόκληση και πέτυχε. Ξεκίνησε με αποφασιστικότητα και δίχως φόβο να πετύχει αδιαφορώντας για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και την άδικη κριτική.

Στην συνέχεια επένδυσε στον μύθο του προκατόχου του αποδεχόμενος ότι η ομάδα μπορεί να εμπνευστεί από τις πρότερες επιτυχίες της. Ξεχώρισε τις δύο "ομάδες" αφαιρώντας την πίεση από τους παίκτες του διατηρώντας τα καλά στοιχεία του Παναθηναϊκού των προηγουμένων χρόνων. Η ομάδα δεν είναι μόνο οι παίκτες αλλά και οι γύρω από την ομάδα. Αποδείχθηκε ότι οι Διαμαντίδης, Τσαρτσαρής από την πλευρά των παικτών και οι Αλβέρτης, Παπαδόπουλος και οι υπόλοιποι έπαιξαν τον ρόλο τους να μάθουν οι νεοφερμένοι τον τρόπο που λειτουργεί η ομάδα.

Οι δηλώσεις του για τον Obradovic, την εκτίμηση του προς το πρόσωπο του Σέρβου προπονητή και την προσφορά του στην ομάδα και το ελληνικό μπάσκετ έδωσαν στον ίδιο θετική εικόνα στα μάτια των οπαδών του συλλόγου. Σταδιακά μαζί με την βελτίωση της ομάδας, μέσα από την δουλειά και τις αλλαγές στο ρόστερ άρχισε να χτίζει σχέση εμπιστοσύνης με τον κόσμο.

Από την αρχή της χρονιάς προσάρμοσε την στρατηγική του, την τακτική του, το έμψυχο υλικό και κάθε αγωνιστική ευκαιρία για να προετοιμαστεί στην αντιμετώπιση του Ολυμπιακού στους τελικούς. Στον αγώνα κυπέλλου επένδυσε πολλά για να καταφέρει το πρώτο χτύπημα απέναντι στον αντίπαλο του. Η σειρά με την Barcelona σφυρηλάτησε την αυτοπεποίθηση του Παναθηναϊκού. Παράλληλα "σκούντηξε" την διοίκηση να επιλέξει δύο παίκτες ακόμα με συγκεκριμένα προσόντα σημείο που νομίζω έπαιξε και αυτό τον ρόλο του.

Άλλαξε σταδιακά την νοοτροπία παικτών όπως ο Ukic που απέκτησε συγκέντρωση στην άμυνα, έλεγχο των παρορμήσεων του στην επίθεση στο μέτρο του δυνατού και δημιούργησε ένα εξαιρετικό δίδυμο με τον Διαμαντίδη. Μετέτρεψε τον Μπράμος από ρολίστα σε έναν ικανότατο spot up shooter ενισχύοντας την αυτοπεποίθηση του. Χρησιμοποίησε κατάλληλα δύο εξαιρετικά αθλητικούς ψηλούς κρύβοντας τις αδυναμίες τους στο καθαρό post up παιχνίδι και στο pick and roll. Γενικά πήρε ότι μπορούσε από τον κάθε παίκτη και από όσους δεν μπόρεσε να πάρει αυτό που ήθελε τους άλλαξε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Για τα παιχνίδια μυαλού μιλήσαμε στο άρθρο "Τα FundaMENTALs του Παναθηναϊκού". Επένδυσε στο γεγονός ότι ο Ολυμπιακός μετά τις συνεχόμενες ανατροπές, την κατάκτηση της Euroleague θα είχε μια δόση αποπροσανατολισμού, αλαζονείας και βεβαιότητας ότι θα κατακτήσει το πρωτάθλημα με το πλεονέκτημα έδρας. Η αλχημεία του απλή αλλά και αποτελεσματική να δώσει το σουτ στον εκάστοτε άσσο του Ολυμπιακού απέδωσε και χάλασε το σκεπτικό της επίθεσης των "ερυθρολεύκων".

Οι 51 και 52 πόντοι στην επίθεση που κράτησε τον πρωταθλητή Ευρώπης στα δύο πρώτα παιχνίδια ήταν αποτέλεσμα της εξαιρετικής άμυνας των "πρασίνων" που όλο τον χρόνο είχε σαν σημείο εκκίνησης ο προπονητής τους. Όμως η φοβία που πότισαν οι Lasme και Gist κάθε αντίπαλο στις διεισδύσεις στην ρακέτα και η αμηχανία που προκάλεσε το υπαρξιακό ερώτημα…να σουτάρω ή να μην σουτάρω βραχυκύκλωσε εντέλει τον Ολυμπιακό.

Οι πράσινοι του Πεδουλάκη σε όλα τα μεγάλα παιχνίδια, με ελάχιστες εξαιρέσεις στην αρχή της περιόδου, επέβαλλαν τον ρυθμό τους και αμυντικά ήταν ίσως η κορυφαία ομάδα της Ευρώπης στραγγαλίζοντας την αντίπαλη επίθεση. Το έκανε άλλωστε με αντίπαλο την Barcelona. Η ισπανοί δεν πέρασαν στο Final 4 επειδή βρήκαν λύσεις απέναντι στην άμυνα του Παναθηναϊκού αλλά επειδή αυτοί έπαιξαν άμυνα απέναντι στους πράσινους. Κατέβασαν αυτοί πολύ χαμηλά στην επίθεση τον Παναθηναϊκό.

Ο Ολυμπιακός δεν το κατόρθωσε τουλάχιστον στο σημείο που το κατάφεραν οι Καταλανοί και φυσιολογικά έχασε. Τελικά η ιστορία του φετινού Παναθηναϊκού και του Πεδουλάκη θυμίζει το παραμύθι με το ασχημόπαπο που τείνει να μετατραπεί σε κύκνο. Αποδεικνύει και κάτι άλλο που έχω γράψει σε προηγούμενα άρθρα. Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές ούτε ανίκητες ομάδες. Έτσι φάνταζε πριν το Final 4 η Barcelona ή η CSKA, ο Ολυμπιακός μετά την κατάκτηση του τίτλου και ο Παναθηναϊκός τώρα. Δεν υπάρχει αυτό, που λένε και οι νεολαίοι. Το μόνο πράγμα που παραμένει σίγουρο σε αυτή την ζωή είναι η αλλαγή. Τα πάντα αλλάζουν και εξελίσσονται καθώς είναι νόμος της ζωής και της φύσης.