Τί στα κομμάτια μάς συμβαίνει;

12:38 16/4/2013 - Πηγή: Basket Blog

Είναι εύκολο μετά από ένα τέτοιο συμβάν να νιώθουμε φοβισμένοι και αδύναμοι, σε επιθέσεις σαν αυτή στην Βοστώνη. Όσο οι πληροφορίες είναι σκόρπιες, διαφορετικές και ίσως αντικρουόμενες, στις πρώτες ώρες, τόσο ο κόσμος αναζητά από τους πολιτικούς ηγέτες, προστασία.

Είναι εύκολο, αλλά θα είναι λάθος. Πρέπει να θυμώνουμε και να εκδηλώνουμε με κάθε τρόπο τη συμπαράσταση μας, αλλά όχι να φοβόμαστε. Εύκολο να το λες, εύκολο να το γράφεις, αλλά πόσο εύκολο είναι να το κάνεις;

Η τρομοκρατία -κάθε είδους- τρέφεται από τον ΦΟΒΟ. Τον φόβο που θέλουν να σου δημιουργήσουν, ώστε να τον χειραγωγήσουν

όπως θέλουν οι τρομοκράτες και όσοι οπλίζουν το χέρι τους.

Για αυτό και ο Bill Iffrig, ο 78χρονος που έπεσε από την έκρηξη αλλά δεν τραυματίστηκε, σηκώθηκε και πέρασε την γραμμή του τερματισμού. Για να (από)δείξει ότι δεν φοβάται.

Είναι δύσκολο να γίνει αυτό, μια και η τρομοκρατία έχει σχεδιαστεί ακριβώς για να φοβίσει τους ανθρώπους. Δεν είναι τυχαίο ότι ο μέσος όρος που τερματίζουν οι… μέσοι δρομείς στον Μαραθώνιο είναι οι 4 ώρες και 18 λεπτά, ενώ η έκρηξη έγινε στις 4 ώρες μετά και 9 λεπτά, την ώρα δηλαδή που η πλειονότητα του κόσμου ήταν στη γραμμή τερματισμού.

Ένα τεράστιο μέρος της έρευνας σχετικά με τον φόβο και τον εγκέφαλο, μας διδάσκει ότι αντιδρούμε υπερβολικά σε απειλές που είναι σπάνιες, θεαματικές, άμεσες, τυχαίες, παράλογες και τρομακτικές. Η τρομοκρατία… πιέζει όλα τα κουμπιά του φόβου μας, πολύ δυνατά, με αποτέλεσμα να αντιδρούμε υπερβολικά.

Αλλά το μυαλό μάς παίζει περίεργα παιχνίδια. Ακόμα κι αν ό,τι έγινε θα είναι στην επικαιρότητα για εβδομάδες, ίσως και για μήνες, πρέπει να αναγνωρίσουμε πως είναι ένα σπάνιο γεγονός, κάτι που σχεδόν ποτέ δεν συμβαίνει. Γι' αυτό και στις τρομοκρατικές επιθέσεις σχεδόν πάντα χρησιμοποιούνται αθώες ψυχές ως θύματα.

Ο θάνατος της 8χρονης ψυχούλας δεν με άφησε να κλείσω μάτι! Βλέπετε, πατέρας εδώ και κάποια χρόνια και άνθρωπος που αγαπάει τα σπορ, δεν έχω διανοηθεί να μην έχω την οικογένεια μου εκεί που μεγάλωσα κι εγώ: μέσα στον αθλητισμό. Πώς μπορεί να το έκαναν αυτό;

Λίγο αργότερα, η εικόνα ενός νεαρού πάνω από το σώμα της κοπέλας του κι ενώ την περίμενε να της κάνει πρόταση γάμου με δακτυλίδι συγκλονίζει.

Οι εικόνες, όμως, "γεννούν" και "χτίζουν" τους ανθρώπους και σφυρηλατούν χαρακτήρες. Σε οποιαδήποτε μεγάλη καταστροφή ψάξε να δεις όχι μόνο τα θύματα, αλλά και αυτούς που σπεύδουν να βοηθήσουν (helpers).

Σε μεγάλες καταστροφές -και δυστυχώς και στην πατρίδα μας είχαμε και έχουμε αρκετές- υπήρξαν και υπάρχουν και αυτοί που δεν διστάζουν άμεσα να βοηθήσουν, στις δύσκολες αυτές στιγμές. Οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν πολύ την εξής ιστορία για να πάρουν θάρρος:

Εμείς ως Έλληνες δεν χρειαζόμαστε τόσα πολλά λόγια για να εκφραστούμε…
"Τους ήρωες δεν τους βρίσκεις ποτέ στο σκοτάδι". Αριστοφάνης.

Ενώ ο λαός μας στα παλιά χρόνια συνήθιζε να λέει "Πρώτη βοήθεια του θεού, δεύτερη του γειτόνου".

Οι περισσότεροι αθλητές, που τους σταμάτησε η αστυνομία περίπου 1,5 χιλ πριν τον τερματισμό μετά την έκρηξη, κατευθύνθηκαν άμεσα στα νοσοκομεία για να δώσουν αίμα, καθώς υπήρξε άμεση ανάγκη για τους τραυματίες. Πόσοι από εσάς - με το χέρι στην καρδιά- θα το κάνατε;

Ο αθλητισμός ενώνει λαούς, διαφορετικές θρησκείες, ανθρώπους όλων των χρωμάτων. Ως λάτρης των σπορ νιώθω ότι κάποιος επιτέθηκε στους φίλους μου, αλλά ως άνθρωπος νιώθω τρομοκρατημένος. Τί στα κομμάτια μάς συμβαίνει;

Θα προτιμούσα να κλείσω με κάτι θετικό: βοηθήστε τον συνάθρωπο σας...