Τσάπας: «Η πιο έντονη χρονιά της ζωής μου»

13:54 12/6/2016 - Πηγή: Basket Blog

Σε μια προσωπική «εξομολόγηση», μέσω του λογαριασμού του στο Facebook, προέβη ο Βαγγέλης Τσάπας. Ο διοικητικός ηγέτης του Φάρου Κερατσινίου, φρόντισε να περιγράψει με τρομερή γλαφυρότητα την φετινή σεζόν, η οποία βρήκε την ομάδα του στην Basket League και τον Τελικό Κυπέλλου, κόντρα στον Παναθηναϊκό κι έχοντας νωρίτερα αποκλείσει τον ΠΑΟΚ.

Δε

δίστασε, φυσικά, να αναφερθεί ακόμη και στα πιο «μελανά» σημεία όχι μόνο της χρονιάς αυτής, αλλά και της επταετίας ολόκληρης, από την εποχή που η ομάδα βρισκόταν στις τοπικές κατηγορίες της ΕΣΚΑΝΑ, μιλώντας για τις κρίσεις που υπήρξαν στις τάξεις της. Με το δικό του τρόπο, θέλησε ταυτόχρονα να εκφράσει την ανακούφισή του, για το γεγονός ότι η αποστολή... εξετελέσθη.

Αναλυτικά, όσα έγραψε:

«Και κάπως ετσι τελειώνει η πιο έντονη μπασκετική χρονια της ζωής μου . Τωρα που τελειωσε δεν μπορω να πιστέψω ποσό έντονες στιγμές χώρεσαν σε 10 μήνες . Η χαρά της πρώτης νίκης επι ομαδα Α1 στο κύπελλο με τον κολοσσό , το όνειρο μετα την νίκη επι της Κηφισιάς και η είσοδος στην 4αδα του κυπελλου . Το δωρο που μας έκανε ο θεός με τον ΠΑΟΚ. Αυτο το "Τέλος.... Ο Φάρος ειναι στον Τελικό" που λεει ο Καρύδας στην μετάδοση της Nova και μετα λέει "Κοίταξε τι γινεται", αφού τα είχε χάσει κι αυτος απο τον παλμό του κόσμου μεσα στο γηπεδο . Οι 100 άνθρωποι που έπεσαν πάνω μου στην λήξη του αγώνα και νόμιζα οτι ήρθε το τέλος απο την ασφυξία . Η μαγεία του τελικού με τον Παναθηναϊκό . Όλο αυτο δίπλα στον Διαμαντίδη στον τελευταίο τίτλο της καριέρας του θα έχω να το λέω και στα εγγόνια μου . Η νίκη κλειδί οπως αποδείχθηκε για την άνοδο μεσα στην Πάτρα . Ουσιαστικά οπως εξελίχθηκε το πρωτάθλημα αυτή η νίκη μας έδωσε το 2-0 επι του Προμήθεα στα Play off άρα ουσιαστικά και την άνοδο . Η εμφατική νίκη επι της Κυμης με 29π έδειξε οτι όταν εμείς ειμαστε καλα δεν υπάρχει αντίπαλος.

Το επεισόδιο με το Αεροπλάνο κι η επιστροφή με το τρένο έδειξε μια ομαδα τρομερά αγαπημένη και μια ακομα εμπειρία ζωής . Και ξαφνικά η τύχη μας γύρισε την πλάτη. Ήττα στην Ερυθραία με καλάθι στην λήξη που ο αντίπαλος πέταξε την μπάλα και μπήκε . Λες δεν πειραζει συμβαίνουν αυτα πάμε παρακάτω . Στην Λειβαδια εμφανίζονται 12 φαντάσματα με την φανέλα του φάρου και σαν να μην φτάνει αυτο ενώ πας να το κλέψεις το ματσάκι παρα την άθλια εμφάνιση χάνει ο Σώτος στην λήξη ενα lay up που 1.000.000 φορες να τον ξαναβάλεις να το κανει με κλειστά μάτια δεν θα το χάσει ούτε μια φορά . Πάμε στον Εθνικό κι απο εκεί που χάνουμε 18π και τρικλίζουν τα ποδια μας φτάνουμε να εχουμε την τελευταία επίθεση με ισοπαλία και να την χάνουμε και στην κανονική διάρκεια και στην παράταση . Η ομαδα εχει χάσει πλέον το δέος που είχαν γι αυτήν οι αντίπαλοι . Όλοι πλέον πιστεύουν οτι μπορουν να μας νικήσουν . Στην Θεσσαλονίκη χωρίς τον τρελό και τον Μπατή τα βρίσκουμε πολυ σκούρα απέναντι στους μαχητές ομως εκεί βγαίνει μπροστά ο αρχηγός 5 τρ στο Β ημίχρονο και τεράστιας σημασίας απ όλες τις πλευρές νίκη .

Εκεί πίστεψα οτι την βρήκαμε πάλι την δύναμη μας αλλα ειχα κανει μεγάλο λάθος . Οπως είχε διαμορφωθεί τότε το πρωτάθλημα αν κερδίζαμε στην Λευκάδα ήταν απίθανο να χάσουμε την πρώτη θέση . Όλοι ξέραμε οτι στην Λευκάδα παίζαμε τελικό . 9π μπροστά στο ημίχρονο και ξαφνικά στο Β ημίχρονο κάνουμε την χειρότερη εμφάνιση της χρονιάς . Η τύχη είχε ακομα γυρισμένη την πλάτη και μετα απο αυτήν την ήττα τα πράγματα μεσα στην ομαδα ήταν πολυ δύσκολα . Όλοι είχαμε χάσει την εμπιστοσύνη στην ομαδα μας . Οι σχέσεις πέρναγαν κρίση κι αμφισβήτηση πλέον σ ολα τα επίπεδα . Σήμερα θα παραδεχθώ οτι απο το ματς με την Λευκάδα ουσιαστικά χθες ξαναεμφανίστηκε στο παρκέ ο πραγματικός φάρος !!!! 2 μήνες τωρα πλανιόταν ενα φάντασμα αυτής της ομάδας και στους αγώνες και στις προπονήσεις . Ίσως ήταν οι 2 πιο δύσκολοι ψυχολογικά μήνες της ζωής μου στο μπασκετ . Όλοι είχαμε κουραστεί ψυχολογικά και δεν βρισκόταν κανείς να τραβήξει μπροστά τη την ομαδα . Εγω θα πω την αμαρτία μου πίστευα και το ειχα πει και μετα το ματς με τους μαχητές μόνο ο τρελός μπορούσε να μας πάρει απο το χέρι και να μας ξεκολλήσει . Ομως κι αυτος εχασε 20 μερες για να καταλάβει τι πρέπει να κανει κι ετσι χάσαμε κι απο το περιστέρι . Η εμφάνιση στην κυμη ήταν κατώτερη των προσδοκιών αλλα για όποιον ζούσε την ομαδα απο μεσα ήταν μια απολύτως λογική εμφάνιση . Εγω τότε πίστευα πολυ οτι σ ενα ματς θα βγάλουν όλοι μπροστά τον νικητή εαυτό τους ομως γι άλλη μια φορά υπερίσχυσε η λογική του μπασκετ που λεει οτι τιποτα δεν ειναι τυχαίο κι οτι ξαφνικά δεν πατάς ενα κουμπί και παιζεις πάλι μπασκετ . Μετα απο την κυμη η τύχη μας ξανά χαμογέλασε κι ουσιαστικά μας έφερε στα play of 2 ομαδες που είχαμε 2-0 και στην έδρα μας . Άρα οι αντίπαλοι μας ουσιαστικά ήξεραν οτι δεν είχαν τρομερές προσδοκίες απέναντι σε μια έδρα απόρθητη 2 χρονια . Η εμφάνιση της ομάδας κόντρα στον προμήθεα που κατα την γνώμη μου χθες έκανε την καλύτερη του φετινή εμφανή έκλεισε την χρονια οπως άξιζε στην προσπάθεια των παιδιών και του coach όλη αυτήν την χρονια . Ήμουν σίγουρος οτι χθες δεν χάνανε ποτέ . Κι όταν μπήκε ο τρελός μεσα κι άρχισε τα χορευτικά του . Ο Χρησταρας κι ο φονιάς έβαζαν τα κορμιά τους πάλι μεσα στο γηπεδο ο Μάνος έβαζε σουτ ο Γαιος σκέπαζε τα καλάθια ο Μπατής έτρεχε σαν τον διάολο ο Κομπο ήταν εκεί ο Βαγγος έβαζε τα κρίσιμα κι όλοι μαζί να δίνει ο ένας δύναμη στον άλλον έλεγα μεσα μου που ήσασταν ρε πουσταραδες 2 μήνες;

Δεν μπορούσε να μην τελειώνει το χθεσινο ματς να βλεπεις και τις 2 ομαδες να παίζουν τόσο καλα και με τόσο πάθος. Τελειωσε ομως κι ειμαστε στην Α1. Σουρεάλ αν το ακεφτοσουν πριν 2-3 χρονια.

Αν με ρωτήσει κανείς σήμερα για πιο πράγμα είσαι πιο υπερήφανος όλη την χρονια χωρίς δεύτερη σκέψη η απάντηση ειναι η εξής. Που εκανα οτι πέρναγε απο το χερι μου να μεινει ο Αντρεας στην ομαδα την εποχή που δημιουργήθηκε η κρίση μετα την ήττα απο το περιστέρι. Έπρεπε να μεινει να τελειώσουμε όλοι μαζί και να πάρει όλη το μερίδιο της δόξας που του ανήκε . Το έχω ξαναπεί και θα το λέω οτι στην πορεία της ομάδας απο την Εσκανα στην Α1 του ανήκει το μεγαλύτερο κομμάτι της επιτυχίας! Νιώθω λοιπόν υπερήφανος που με την διαχείριση της τότε κρίσης χθες στα πανηγύρια ήμασταν όλοι μαζί οπως μας άξιζε!

Κρατάμε τις υπέροχες στιγμές που ζήσαμε. Πραγματικά γράψαμε Ιστορία. Η ομαδα αγαπήθηκε απο πολυ κοσμο. Έδειξε κατι διαφορετικό στην κερκίδα. Κι αυτο το δύσκολο δίμηνο ίσως ήταν για όλους ενα μάθημα να εκτιμάμε το όμορφο που πολλές φορες απλόχερα μας χαρίζεται περισσότερο.

Εγω αυτήν την στιγμή νιώθω έντονη ανάγκη να μην ξανακούσω για μπασκετ έστω για λίγες μερες να βάλω σε τάξη συναισθήματα και πληγές και μετα βλέπουμε.

Σας ευχαριστω όλους που μου χαριςατε τις πιο όμορφες Μπασκετικες στιγμές της ζωής μου»!