Βαριά ήττα κι ας μην την άξιζε... ολόκληρη

00:57 13/10/2016 - Πηγή: Basket Blog

Περίεργα συναισθήματα άφησε η πρεμιέρα του Ολυμπιακού στη φετινή Ευρωλίγκα, όμως, το ταμπλό έγραψε 83-65 κι αυτό δεν αλλάζει. Το "αυτό" είναι μια βαριά ήττα με διαφορά 18 πόντων, ικανή να αναιρέσει μεγάλο μέρος της καλής προσπάθειας που έκανε η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου, όχι όμως και να την... εξαφανίσει.

Θα πει κάποιος με κυνική λογική ότι "αν χάνεις 18 και λες ότι έπαιξες καλά, τότε απέχεις πολύ από το κορυφαίο επίπεδο". Δεν θα έχει κι άδικο, αλλά ας επιμείνουμε ότι τα πράγματα

δεν είναι ακριβώς έτσι. Και ας επιχειρήσουμε να το εξηγήσουμε.

Για να το ξεκινήσουμε... ανάποδα, αν υποστηρίξει κάποιος ότι τα "επιλεγμένα" σφυρίγματα του Λα Μόνικα στην τρίτη περίοδο ή, η σωστή τεχνική ποινή στον Αγραβάνη έβγαλαν τον Ολυμπιακό εκτός αγώνα, τότε υπάρχει πρόβλημα. Τεράστιο πρόβλημα. Ο Ολυμπιακός σε καμία περίπτωση δεν έχασε από τη διαιτησία, δεν... εσφαγιάσθη, άρα αν με μετρημένα σφυρίγματα μπορεί να βγει εκτός ρυθμού και να πελαγώσει τότε μάλλον βάζει εαυτόν σε θέση εύκολου θύματος για τη συνέχεια...

Πάμε όμως στο μπάσκετ που ενδιαφέρει γιατί εκεί θα παιχτεί η μεγάλη, δύσκολη και απαιτητική χρονιά. Ο Ολυμπιακός αθροιστικά έχει πλησιάσει τα 30 λεπτά ανταγωνιστικού μπάσκετ. Πολλά για την εποχή, πολλά για να φεύγεις με 18 πόντους ήττα από ένα γήπεδο. Αρα, μπέρδεμα στο τι κρατάς στο τέλος. Ξενίζει το 0-9 που δέχτηκε από το 49-51 στο 58-51 προς τα τέλη της τρίτης περιόδου. Τέτοιους "πανικούς" δεν τους συνηθίζει ο Ολυμπιακός που είναι συμπαγής ομάδα. Σημείο για παρακολούθηση στο άμεσο μέλλον, για το αν ήταν μια κακή παρένθεση ή, κάτι θέλει διόρθωση. Οπως ένα ιδιαίτερο σημείο ήταν οι 15/22 πόντους του δεκαλέπτου που δέχτηκε από τον Γιουλ. Δεν γίνεται να "χρεωθεί" ένας παίκτης τέτοια ζημιά, η ευθύνη επιμερίζεται έστω και όχι με ίδια ποσοστά. Δεν είναι όμως μια ζημιά που την περιμένεις από τον πολύ δυνατό αμυντικά Ολυμπιακό.

Ξενίζουν ακόμα οι πολλές χαμένες επιθέσεις, ένα "νεκρό" τετράλεπτο σε μια φάση που ο Ολυμπιακός έκανε την ύστατη αντεπίθεση και είχε βρει αμυντική ισορροπίας κρατώντας ανέπαφο το καλάθι. Ξενίζει διότι είχε πάνω στο παρκέ παίκτες που μπορούν να βάλουν τη μπάλα μέσα, αν όμως το επιχειρούσαν όπως σε μεγάλο διάστημα στα λεπτά που είχαν προηγηθεί και όχι λίγο... ηρωικά νιώθοντας μια πίεση χρόνου πολύ μεγαλύτερη από την πραγματική.

Συνολικά, λοιπόν, ο Ολυμπιακός εμφάνισε δύο κενά διαστήματα, ένα σε κάθε μεριά του γηπέδου, ασυνήθιστα για τον χαρακτήρα του σαν ομάδα επί εποχής Σφαιρόπουλου που διακρίνεται για την ψυχραιμία που έχει εμφυσήσει.

Σε ατομικό επίπεδο "ουρλιάζει" και όχι απλά φωνάζει το μεγάλο πρόβλημα στα σέντερ το οποίο αρκετοί είχαν σημειώσει ως... κρατούμενο όταν οι περισσότεροι μιλούσαν για τεσσάρι. Ο προερχόμενος από έναν χρόνο απραξίας Γιανγκ δείχνει να μαπίνει στο παρκέ ευχόμενος μόνο να βγει υγιής από αυτό και να μην έχει άλλο μέλημα. Ανθρώπινη, λογική αντίδραση, αλλά ο Ολυμπιακός άρχισε τη σεζόν χωρίς βασικό σέντερ. Ο Μπιρτς είναι ένα καλό μπακ απ που ποτέ δεν θα γίνει πρώτος σε τέτοιο επίπεδο, σε ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστήσει στην Ευρωλίγκα. Και αυτή η κουβέντα γίνεται σε μια βραδιά που ο Ολυμπιακός δεν έχασε εμφανώς από μέσα στη ρακέτα...

Το αν σήμερα ο Γκριν δεν έβαλε, δε μπορεί να το εντάξει κάποιος σε πρόβλημα. Ηταν σήμερα, άλλα περίμενε ο Ολυμπιακός, αλλά εκεί ξέρεις τι παίκτη έχεις, έναν καλό σκόρερ που δεν βρέθηκε σε βραδιά. Τον έχεις όμως υγιή και τον περιμένεις. Συν το γεγονός ότι ο Σπανούλης άρχισε πολύ φουριόζος τη σεζόν, μάλλον κρίνοντας ότι με το φετινό φορμάτ της Ευρωλίγκας δεν υπάρχει η πολυτέλεια για σταδιακό γκάζωμα...

Θα (ξανα)πει ο "κυνικός", ότι τους κοντούς δεν τους έχεις μόνο για να βάζουν. Σωστό, αφού η περιφερειακή άμυνα δεν ήταν απόψε η συνηθισμένα καλή. Αλλά κι αυτό και διορθώνεται και μπορεί να ήταν θέμα βραδιάς, μιλώντας ειδικά για μια γραμμή με πολλά πρόσωπα που γνωρίζονται καλά αγωνιστικά και με πολύ λίγες προσθήκες.

Ανεβαίνοντας τα ύψη όμως, ο Ολυμπιακός έχει να λύσει θέματα. Γιατί πέραν του εμφανέστατου προβλήματος με τον Γιανγκ, φαίνεται ότι υπάρχει και μια... υπερφόρτωση. Οταν για τον Παπαπέτρου περισσεύουν 3,5 λεπτά στο ροτέισιον και αύριο αυτά μπορεί να περισσέψουν για κάποιον άλλο στον... συνωστισμό, αλλά όχι για συμπληρωματικούς πιτισρικάδες, οι ισορροπίες είναι λεπτές. Πόσω μάλλον όταν επ' ουδενί αποδείχθηκε για αρχή ότι έχουν βρεθεί αυτοί που ταιριάζουν τόσο καλά μεταύ τους, ώστε πρέπει να παίρνουν τη μερίδα του λέοντος.