Ζητείστε συγνώμη

00:21 12/4/2013 - Πηγή: Basket Blog

Τί πέτυχε ο Παναθηναϊκός; Τα ΠΑΝΤΑ και τίποτα. Αγωνιστικά δεν έχει καταφέρει παρά να φέρει τη σειρά στα ίσα. Κανείς δεν περιμένει διαφορετική εικόνα στο ΟΑΚΑ (ίσως πιο δίκαιες διαιτησίες, όπως για παράδειγμα η χθεσινή), τα παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα θα είναι ντέρμπι, οπότε όπως έγινε το "μπρέικ", έτσι μπορεί να κάνουν και οι "μπλαουγκράνα".

Πέτυχε, όμως, τα ΠΑΝΤΑ, ακόμα κι αν αυτή είναι η τελευταία

φετινή του νίκη στη διοργάνωση (που δεν θα είναι). Γέμισε περηφάνια τον κόσμο του, έδειξε πως όχι μόνο δεν διαλύθηκε -όπως οι Κασσάνδρες, που τώρα έχουν κρυφτεί στα λαγούμια- προέβλεπαν, όχι μόνο δεν μπήκε σε κύκλο προβληματισμού, εσωστρέφειας και περισυλλογής, αλλά είναι εδώ, όπως ήταν πάντα.

Ο Παναθηναϊκός μοιάζει σαν να μην άλλαξε… δέρμα, σαν να μην έχει 12 καινούριους παίκτες. Ο Παναθηναϊκός παίζει μπάσκετ και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Ο Παναθηναϊκός είναι ομάδα αρχών και αυτό είναι έργο Πεδουλάκη.

Αυτός ο Παναθηναϊκός αμφισβητήθηκε ΑΔΙΚΑ από ανθρώπους που είτε είχαν πρόθεση, είτε παρασύρθηκαν. Όσοι τολμούσαμε να γράψουμε το αυτονόητο (δώστε το δικαίωμα σε έναν άνθρωπο να δείξει αν αξίζει, δώστε το δικαίωμα σε 12 νέους παίκτες να γίνουν ομάδα), δεχόμασταν προσβλητικά σχόλια.

Αυτός ο Παναθηναϊκός είναι ο Παναθηναϊκός που οι φίλοι του ονειρεύονται. Γιατί μπορεί να μην έχει κοστίσει δεκάδες εκατομμυρίων, αλλά έχει καρδιά, έχει πάθος, έχει παίκτες που γράφουν τη δική τους ιστορία, τιμώντας στο έπακρο την ιστορία του συλλόγου.

Αυτοί που έκριναν μπασκετικά τον Παναθηναϊκό, ακόμα κι αν τον έκριναν άδικα, έχουν δικαίωμα στο λάθος. Αυτοί που, όμως, σπίλωσαν ανθρώπους, ασχολούμενοι με πουκάμισα, φτιάχνοντας βιντεάκια για τα αγγλικά τους, προσπαθώντας να τους απαξιώσουν, αυτοί που έκριναν τον Λάσμε από τις 1/7 βολές στον πρώτο αγώνα, αυτοί που έλεγαν ότι "ο Ματσιούλις δεν θα περνούσε ούτε απ' έξω από το ΟΑΚΑ τα προηγούμενα χρόνια", αυτοί που πριν πατήσει το πόδι του στην Αθήνα ο Γκιστ είχαν προβλέψει ότι ο Παναθηναϊκός την πάτησε με την ανταλλαγή με τον Πάνκο, είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να ζητήσουν συγνώμη.

Όχι πως περιμένω να το κάνουν. Άλλωστε, εδώ και καιρό έχουν… εξαφανιστεί. Ποντάρισαν στην καταστροφή (άθλια και σαν σκέψη) και έχασαν. Η ιστορία του καθενός γράφεται με τις θετικές πράξεις, με τα έργα του και όχι με τη διάθεσή του να δει τον άλλον να αποτυχαίνει.

Κανονικά δεν έπρεπε καν να ασχοληθώ, αλλά υπάρχουν όρια που ξεπεράστηκαν προ πολλού. Όπως ο Παναθηναϊκός χθες ξεπέρασε τα δικά του όρια, ξεπέρασε τις προσδοκίες του πιο ένθερμου και αισιόδοξου οπαδού του. Και ξέρετε ποια είναι η πλάκα; ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ!!!

Υ.Γ.: Άντε με το καλό απόψε και ο Ολυμπιακός να κάνει το 2-0 και να ξαναζήσουμε μέρες Τελ Αβίβ, Σαραγόσας, Βερολίνου, Κωνσταντινούπολης. Γιατί, σε πείσμα των Ευρωπαίων, στο μπάσκετ είμαστε ΕΜΕΙΣ τα ΑΦΕΝΤΙΚΑ.

Υ.Γ.1: Την ώρα που ανέβαζα το σχόλιο, διάβασα τις σκέψεις του φίλου Γιώργου (Νικολάου). Σιγά που δεν θα τα έγραφα αδερφέ...

[e-mail]