Ο Σίμε Βρσάλικο αποσύρθηκε από την εθνική Κροατίας

15:32 26/8/2022 - Πηγή: NewsIt

Η κροατική ομοσπονδία ποδοσφαίρου ανακοίνωσε την απόσυρση του Σίμε Βρσάλικο από την Εθνική Κροατίας.

Ο μπακ του Ολυμπιακού, Σίμε Βρσάλικο, αποφάσισε να αποχωρήσει από την Εθνική Κροατίας. Ο 30χρονος ποδοσφαιριστής έκανε ντεμπούτο στις 9 Φεβρουαρίου του 2011 και συνολικά έχει αγωνιστεί σε 52 παιχνίδια.

Με μία μακροσκελή επιστολή του, ο Βρσάλικο

αποχαιρέτησε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του, ευχαριστώντας τους συμπαίκτες του, τους γιατρούς της ομάδας, τους φιλάθλους, αλλά και την οικογένειά του που στάθηκαν δίπλα του όλα αυτά τα χρόνια.

Nije lako, ali… vrime je.

Dobri duh svlačionice, generator pozitivne energije Šime @Vrsaljko odlučio je okončati reprezentativnu karijeru te se prigodnim, emotivnim dopisom oprostio od dresa Vatrenih. #HvalaŠime #Hrvatska #Obitelj #Vatreni pic.twitter.com/4uzIlCb6U9

— HNS (@HNS_CFF) August 26, 2022

Αναλυτικά η επιστολή:

“Είναι απερίγραπτο συναίσθημα να φοράς αυτήν την ερυθρόλευκη φανέλα, να βγαίνεις μπροστά στους Κροάτες φιλάθλους, να βάζεις το χέρι σου στην καρδιά και να τραγουδάς Lijepa nuša. Ναι, νιώθεις τεράστιο βάρος εκείνη τη στιγμή γιατί ξέρεις ότι για τα επόμενα 90 λεπτά ένα ολόκληρο έθνος εύχεται το ίδιο με σένα – νίκη, θρίαμβος, γιορτή. Πάνω απ’ όλα όμως νιώθεις αμέτρητη περηφάνια που εσύ -με τους συμπαίκτες σου- έχεις το προνόμιο να εκπροσωπείς τη χώρα σου.

Εξαιτίας αυτού του συναισθήματος, δεν είναι εύκολο να πάρεις την απόφαση ότι τελείωσε. Αποδεχτείτε ότι είναι ώρα για νεότερους και ότι δεν μπορείτε πλέον να δώσετε ό,τι μπορούσατε πριν. Ότι δεν θα φοράς πια την ιερή φανέλα, ότι δεν θα πανηγυρίζεις πια σημαντικούς στόχους και νίκες με την Κροατία, ούτε θα αγκαλιάζεις όλους πριν από το μεγάλο παιχνίδι και θα φωνάζεις

“ΚΡΟΑΤΙΑ!” στο «Πάνω απ’ όλα» του καπετάνιου από την κορυφή των πνευμόνων σου.

Δεν είναι εύκολο να πεις αντίο γιατί το να παίζεις για την Κροατία είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.

Ωστόσο, ξέρω ότι ήρθε η ώρα. Και ξέρω ότι είναι δίκαιο για την εθνική ομάδα, τους συμπαίκτες, τον προπονητή.

Αυτό το κάνει πιο εύκολο σε εμένα.

Είναι επίσης πιο εύκολο για μένα γιατί ξέρω ότι έκανα το καλύτερο δυνατό. Σε κάθε προπόνηση, σε κάθε παιχνίδι, σε κάθε διοργάνωση. Δεν μετανιώνω για τίποτα και εκτιμώ κάθε στιγμή που περνάω με την εθνική ομάδα της Κροατίας. Είναι εύκολο να σκεφτείς τη Ρωσία το 2018, αλλά βίωσα πολλά άλλα σκαμπανεβάσματα, επιτυχίες και αποτυχίες, δάκρυα χαράς, αλλά και δάκρυα μεγάλης λύπης. Κάθε εμπειρία με έχει εμπλουτίσει ως παίκτη και ως άνθρωπο και δεν θα άλλαζα τίποτα στην πορεία.

Είναι πιο εύκολο για μένα γιατί έχω κάνει φιλίες που θα κρατήσουν μια ζωή. Είναι πιο εύκολο για μένα γιατί η Εθνική Κροατίας είναι η δεύτερη οικογένειά μου και αυτές οι σχέσεις δεν θα τελειώσουν με το τέλος της καριέρας μου στην εθνική ομάδα.

Είναι πιο εύκολο για μένα, φυσικά, λόγω της Ρωσίας. Το μέρος όπου πραγματοποιήσαμε τα όνειρά μας μέσα από έναν αξέχαστο μήνα στον οποίο όχι μόνο φτάσαμε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά μέρα με τη μέρα ζητωκραυγάζαμε, κάναμε το έθνος μας να γελάσει και ενώσαμε το έθνος μας. Αυτοί οι αγώνες, αυτοί οι πανηγυρισμοί και αυτές οι δεξιώσεις στο Ζάγκρεμπ και το Ζαντάρ είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ, ποτέ. Δεν είναι μυστικό ότι θυσίασα το γόνατό μου για αυτή την επιτυχία και θα τα έκανα όλα ξανά γιατί γι’ αυτό ζούσαμε όλοι. Εμείς στα αποδυτήρια κι εσύ στην κερκίδα.

Αγαπητοί φίλαθλοι – η στήριξη, η συγκίνηση και η αγάπη σας για την εθνική ομάδα ήταν πάντα ένα επιπλέον κίνητρο για μένα, ένα άτομο δύναμης σε εκείνες τις κρίσιμες στιγμές που όλα σπάνε. Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για αυτό.

Ήταν χαρά να μοιράζομαι τα αποδυτήρια με σπουδαίους παίκτες και ανθρώπους για αυτά τα 11 χρόνια. Ευχαριστώ όλους τους συμπαίκτες μου – θα πήγαινα σε κάθε μάχη μαζί σου. Όσο αφήσαμε αίμα, ιδρώτα και δάκρυα στο γήπεδο, κοινωνικοποιηθήκαμε, διασκεδάσαμε και γελάσαμε εκτός γηπέδου. Θα λατρεύω αυτές τις αναμνήσεις για πάντα.

Ντόπιος-πατριώτης, είμαι περήφανος που μοιράστηκα το καμαρίνι με τους συναδέλφους μου Ζαντάρ, Σούμπα, Λίβι και Λούκα. Χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο για τον Λούκα; Το να παίζω με έναν από τους καλύτερους χαφ όλων των εποχών στον κόσμο είναι ένα ιδιαίτερο προνόμιο για όλους μας, αλλά ο Λούκα είναι πάνω απ’ όλα φίλος μου. Ίσα ίσα, ήταν τιμή για μένα να μάθω από τον σπουδαίο Ντάριο Σρνα και μετά να τον διαδέχομαι στην εθνική ομάδα.

Ο Dejan είναι μια ιστορία από μόνος του. Ευτυχία στη ζωή, πόσο μάλλον στα επαγγελματικά, είναι να βρεις έναν άνθρωπο με τον οποίο είσαι στο ίδιο μήκος κύματος, με τον οποίο μοιράζεσαι τις καλές στιγμές τόσο εύκολα όσο τις δύσκολες στιγμές. Ποιος θα το φανταζόταν ότι θα απολάμβανα να μοιράζομαι ένα κρεβάτι μαζί του για 11 χρόνια;