4. Ο Βασιλάκης

18:47 10/3/2017 - Πηγή: Protagon

Ο κύκλος…

Οι άνθρωποι που τον ζουν από κοντά, χρόνια τώρα και σχεδόν σε καθημερινή βάση, θα σου πουν πολλά «στιγμιότυπα» από τη ζωή του προκειμένου να σου δώσουν να καταλάβεις «τι άνθρωπος είναι». Κι όταν αναφέρονται ειδικά στις δυσκολίες που συνάντησε στη πορεία του, «καθόλου λίγες» διαβεβαιώνουν, εκείνο που λένε σχεδόν ομόφωνα είναι ότι ποτέ δεν πανικοβάλλεται, ποτέ δεν χάνει τη ψυχραιμία του.

« Όσοι μεγαλώνεις και συσσωρεύεις εμπειρία, παύεις να πανικοβάλλεσαι εύκολα, όπως και να ενθουσιάζεσαι εύκολα. Ιδίως στις επιχειρήσεις, ο επιχειρηματίας δεν πρέπει ποτέ να χάνει την ψυχραιμία του.

Αν υπερ-ενθουσιαστείς, ή υπέ-απογοητευθείς, δεν μπορείς να έχεις διαύγεια στη σκέψη σου, για να πάρεις τις σωστές αποφάσεις».
Ακούγοντας και παρατηρώντας τον, στέκομαι με πολλή σκέψη απέναντι σε αυτό που είναι και σ’ αυτό που κάνει. Ο επιχειρηματίας, και οι δουλειές του. Ο αυτοέλεγχος. Η ψυχραιμία. Η διορατικότητα. Η αναμονή της κατάλληλης στιγμής. Το ρίσκο. Η απόφαση. Αυτός είναι ο κύκλος του.

Μαζί με τον εφοπλιστή Βασίλη Κωνσταντακόπουλο, γνωστό και ως «καπετάν Βασίλη», δημιουργό του Costa Navarino, το 2009

Μιλάει πολύ για επιχειρήσεις, επιχειρηματίες, επιχειρηματικότητα. Γεννήθηκε, ανδρώθηκε και υπάρχει μέσα σε αυτόν τον κύκλο. Όπου όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο στεγνά όσο μπορεί να φανταζόμαστε εμείς οι απέξω. Εκτιμάει την καλή τέχνη, με τα δικά του κριτήρια, το δικό του γούστο, όπως όλοι οι άνθρωποι. Ενδιαφέρεται για όσα συμβαίνουν στην κοινωνία, όχι μόνο σε επιχειρηματικό επίπεδο. Αν κάτι αποτελεί την μόνιμη αναφορά του, αυτό δεν είναι ούτε ένα αεροπλάνο, ούτε αυτοκίνητο, ούτε ένα οικόπεδο, ούτε ένα μπιτόνι βενζίνης. Είναι ο τόπος του. Και με αυτό, εννοεί το χώμα που πατά, τον ουρανό που τον σκεπάζει, τον ήλιο που τον ζεσταίνει, τον αέρα που τον δροσίζει, το κρασί που τον ευφραίνει …

Με τη σύζυγο και τα παιδιά του, Ευτύχη (αριστερά) και Γιώργο, το 1995Χαζοπαππούς

Ο Βασιλάκης που κάθεται απέναντί μου στο γραφείο του στην Aegean είναι, λέει, το ίδιο και το αυτό πρόσωπο και στο σπίτι του με την οικογένεια του, ή έξω με τους φίλους.
«Δεν προσπαθώ να παραστήσω τον εαυτό μου διαφορετικό από αυτό που είναι. Δεν εκφράζομαι αλλιώς τώρα που μιλάω με σένα απ’ ό,τι όταν μιλάω με κάποιο υψηλόβαθμο στέλεχος των εταιρειών μας, ή με έναν φίλο που θα πάω να φάμε κάτι σε μια ταβέρνα ή να παίξουμε ένα γύρο γκολφ».
Έρχεται η κουβέντα στα εγγόνια του. Που αυτά, με διαβεβαιώνει, δεν θα του ξεφύγουν όπως του ξέφυγαν οι δύο γιοί του, και θα τους μυήσει από νωρίς στο γκολφ.
«Χαζοπαππούς; Εκατό τοις εκατό. Χαζομπαμπάς; Όχι. Γιατί στην ηλικία εκείνη ήμουν στον αγώνα της δημιουργίας και δεν σκεφτόμουν τίποτ’ άλλο. Ενώ του παππού, του περισσεύει χρόνος», λέει, φωτίζεται το, κατά τεκμήριο, αυστηρό του πρόσωπο, και τον βλέπω κάπου να χάνεται…
«Σκέφτομαι αν ό,τι έχω κάνει μέχρι στιγμής στη ζωή μου, έχει σχέση με το κοινό. Αν έχει ωφελήσει γενικότερα κάποιους ανθρώπους και, κυρίως, τον ίδιο μου τον τόπο».

5. Το γκολφ→

The post 4. Ο Βασιλάκης appeared first on Protagon.gr.