Ανάλυση: γιατί τότε να έχει πρόεδρο το ΚΙΝΑΛ;

19:21 19/6/2018 - Πηγή: Protagon

Το εγχείρημα του ενιαίου φορέα της Κεντροαριστεράς ήταν εξαρχής φιλόδοξο και κατά ορισμένους μεγαλεπήβολο. Η συμμετοχή στις εκλογές για την άναδειξη της ηγεσίας του που ξεπέρασε τις 200.00 (211.191), εκτός από το δύσκολο «φορτίο» της αναγέννησης της παράταξης του Κέντρου, μεγάλωσε και την ευθύνη για τη νικήτρια Φώφη Γεννηματά. Η πρόεδρος όμως του Κινήματος Αλλαγής στο νέο σύστημα κομματικής λειτουργίας δεν ήταν μόνη. Μαζί της είχε και τους

ηττημένους της εκλογικής διαδικασίας που, ο ένας μετά τον άλλον, δήλωσαν προσηλωμένοι στον στόχο του εγχειρήματος ως «απλοί στρατιώτες», αλλά πάντα (συνειδητά υποτίθεται) υπό την ηγεσία της.

Ο χρόνος πέρασε και παρά τις όψιμες ή μη διαφωνίες στην πορεία, το ΚΙΝΑΛ προχώρησε και είδε μάλιστα στις δημοσκοπήσεις να καταλαμβάνει με αξιώσεις το στίγμα του τρίτου πόλου.

Την ίδια στιγμή η δημιουργία και η λειτουργία του Πολιτικού Συμβουλίου του Κινήματος έδωσε ρόλο και φωνή στους ηττημένους της 12ης Νοεμβρίου, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τον πολυκομματικό χαρακτήρα του νέου εγχειρήματος. Εξ ου και η απόφαση να μη διαλυθούν οι… συνιστώσες του Κινήματος αλλά να διατηρήσουν το όνομα και την οργάνωσή τους.

Λίγους μήνες αργότερα και με αφορμή τη συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ για το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ η «Βαβέλ» -χαρακτηρισμός που πρόβαλλε συχνά πυκνά στα πρωτοσέλιδα των πολιτικών εφημερίδων- στο ΚΙΝΑΛ έφθασε στο απώτατο σημείο της. Η Φώφη είπε αρχικά ναι στη λύση αλλά όχι σε οποιαδήποτε λύση. Αυτή που τελικά ήρθε προκάλεσε ανατριχίλα στο «πατριωτικό» ΠΑΣΟΚ (με τα βίντεο του Αντρέα από τις δηλώσεις του για το Μακεδονικό να ανασύρονται και να κατακλύζουν τα social media), οπότε το αρχικό επιφυλακτικό «ναι» έγινε μονομιάς ένα σκληρό και μη διαπραγματεύσιμο «όχι».

Η θέση αυτή χαρακτηρίστηκε αμέσως από τους συνοδοιπόρους της προέδρου του ΚΙΝΑΛ ως «θέση Γεννηματά» στην οποία ούτε ήθελαν ούτε θεωρούσαν αυτονόητο να συμπλεύσουν.

Το ανεπιφύλακτο «ναι, σε όλα» για τη συμφωνία από τον Σταύρο Θεοδωράκη άνοιξε ένα βαθύ και συνάμα ηχηρό ρήγμα στο εσωτερικό του Κινήματος που για πολλούς έδειχνε πια αγεφύρωτο. Ενδεικτική της εικόνας διχασμού στους κόλπους του ΚΙΝΑΛ η επισήμανση Θεοδωράκη (και για την ακρίβεια η επανάληψή της) ότι το ΚΙΝΑΛ δεν μπορεί να μετεξελιχθεί σε ένα ΠΑΣΟΚ plus.

Την Τρίτη 19/6 ο εκπρόσωπος του Ποταμιού Δημήτρης Τσιόδρας έγινε όσο πιο σαφής μπορούσε για το πρόβλημα λειτουργίας του ΚΙΝΑΛ:

«Ολοι αναγνωρίζουμε ότι όταν έχει εκλεγεί κάποιος υπάρχει ένα προβάδισμα. Οταν υπάρχουν μοιρασμένες απόψεις προφανώς η θέση του προέδρου υπερισχύει. Οταν, όμως, όλοι οι υπόλοιποι είναι αντίθετοι, υπάρχει ένα ζήτημα λειτουργίας το οποίο έχει τεθεί και σε άλλες κρίσιμες αποφάσεις, όπως και στο ζήτημα του αιτήματος των εκλογών όπου δεν είχε προηγηθεί κάποια διαβούλευση.

»Ξεκινήσαμε φτιάχνοντας ένα Κίνημα Αλλαγής για το οποίο είπαμε ότι αποτελείται από όλες τις συνιστώσες του χώρου, μαζί με ανθρώπους που δεν ανήκουν σε κανένα από τα υφιστάμενα σχήματα, έτσι ώστε να φτιάξουμε ένα πραγματικά καινούργιο σχήμα, στο οποίο θα υπάρχει πραγματικός σεβασμός του πλουραλισμού, των διαφορετικών απόψεων και δεν θα πάμε να κάνουμε ένα ΠΑΣΟΚ plus».

Λίγα μόλις 24ωρα μετά το ρήγμα Θεοδωράκη, ήρθε η δήλωση στήριξης της συμφωνίας από τον Γιώργο Παπανδρέου που με ανακοίνωση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς πήρε δημόσια θέση υπέρ του κειμένου Τσίπρα – Ζάεφ, ζητώντας από τους προδευτικούς πολίτες να τη στηρίξουν.

Η Φώφη Γεννηματά δεν είχε καν προλάβει να προειδοποιήσει τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές (Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα) υπό τον Σεργκέι Στανίσεφ να είναι πιο προσεκτικοί όταν αναφέρονται στα εθνικά θέματα της Ελλάδας. «Δεν δεχόμαστε υποδείξεις» τόνισε η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής μπροστά στις παραινέσεις του ΕΣΚ να πει «ναι» στη συμφωνία.

Συμπέρασμα; Οι «στρατιώτες της παράταξης» δεν είδαν με καλό μάτι το «εγώ και όλοι σας» που βροντοφώναξε η Φώφη Γεννηματά στην ταραχώδη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου της 13ης Ιουνίου για το ζήτημα της ΠΓΔΜ που τελείωσε στις δύο το πρωί, και στασίασαν εναντίον του στρατηγού.

«Φοβάμαι ότι είναι η τελευταία μας συνάντηση. Δεν έχω σκοπό να ακολουθήσω προτάσεις που θα διαλύσουν την παράταξη. Ο καθένας ας πάρει τον δρόμο του» είχε δηλώσει τότε η κυρία Γεννηματά δείχνοντας την πόρτα στους διαφωνούντες αρχηγούς των άλλων συνιστωσών.

Στη Χαριλάου Τρικούπη «μετέφρασαν» τη στάση αυτή ως έλλειψη σεβασμού για το αποτέλεσμα της κάλπης της 12ης Νοεμβρίου. Δεν επρόκειτο πια για Βαβέλ, αλλά ξεκάθαρα για ανταρσία, οπότε όπως είπε και η ίδια η Φώφη Γεννηματά, «φτάνει πια, ως εδώ». Γιατί ναι μεν όλοι έχουν το δικαίωμα να αποχωρήσουν, η παραμονή όμως έχει προϋποθέσεις… για όλους. Διαφορετικά ποιο το νόημα της εκλογής επικεφαλής για τον νέο ενιαίο φορέα της Κεντροαριστεράς όταν επιβάλλεται ατύπως μία πρωτάκουστη πολυαρχία;

Κάποιοι πάντως, όπως ο Γιώργος Καρελιάς σε άρθρο του στο Protagon, δεν δίστασαν να επισημάνουν ότι η εικόνα γκρίνιας και εσωστρέφειας στο ΚΙΝΑΛ συνδέεται και με τη δημοσκοπική του κόπωση που δείχνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι με τα σημερινά δεδομένα, το νέο σχήμα αδυνατεί να εξαργυρώσει τις απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ.

Οπότε, η εικόνα διχασμού των τελευταίων ημερών στο μόνο που συμβάλλει είναι στην περαιτέρω παγίωση του διπόλου ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ που τόσο πολύ θέλει να σπάσει η Φώφη Γεννηματά.

The post Ανάλυση: γιατί τότε να έχει πρόεδρο το ΚΙΝΑΛ; appeared first on Protagon.gr.