Ανοιχτές πόρτες

12:21 20/10/2016 - Πηγή: Protagon

Τις τελευταίες μέρες κατέκλυσε τα social media, η απαγόρευση προσφυγόπουλων στα ελληνικά σχολεία. Δεν θα σταθώ στην καθαυτή απόφαση διάφορων συλλόγων γονέων ούτε επιθυμώ να χαρακτηρίσω τους ανθρώπους αυτούς.

Επιθυμώ περισσότερο να επικεντρωθώ στην επόμενη μέρα που ξημέρωσε για εκείνα τα παιδιά, τα «ανεπιθύμητα». Η μέρα εκείνη είναι φωτεινή και αισιόδοξη όπως ακριβώς απεικονίζονται τα πρόσωπά τους κατά την είσοδό τους στον χώρο του σχολείου στις φωτογραφίες

που δημοσιεύτηκαν. Λένε ότι μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. Δεν ξέρω ποιος το πρωτοείπε αυτό αλλά είχε απόλυτο δίκιο. Αυτή η εικόνα ήταν αρκετή για να δείξει σε πολλούς ότι ο ρατσισμός και η απανθρωπιά μπορούν να νικηθούν και πως οι δυσκολίες μπορούν πάντα να ξεπεραστούν ακόμα κι αν η μάχη είναι άνιση, μεταξύ μεγάλων και μικρών ψαριών.

Κάποιος μου είχε μιλήσει κάποτε για τα δικαιώματα των ανθρώπων και μέσα σε αυτά μου είχε αναφέρει την παιδεία που στη δική του εποχή ήταν ένα αγαθό που δύσκολα μπορούσε κανείς να το αποκτήσει. Τότε το στερούνταν λόγω των συνθηκών, λόγω της φτώχειας. Σήμερα θέλουν να το στερήσουν λόγω της ξενοφοβίας που διακατέχει τον λαό μας. Κοιτάζουν αυτά τα παιδιά και δεν σκέφτονται ότι στη θέση τους θα μπορούσαν να βρίσκονται τα παιδιά τους. Κοιτάζουν αυτά τα παιδιά και βλέπουν εγκληματίες ενώ είναι αθώα πλάσματα που απλώς αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον.

Δεν ζήτησαν ελεημοσύνη, δεν θέλησαν να πάρουν τη θέση των δικών σας παιδιών. Το μόνο που ζήτησαν ήταν να έχουν την ευκαιρία να μορφωθούν και κάποια στιγμή, παρά τις κακουχίες που έχουν υποστεί, να σταθούν ως ισότιμα μέλη στην κοινωνία.

Τι από όλα αυτά θεωρείται αδίκημα ώστε να τους κλείνετε τις πόρτες; Τη μια στιγμή τους κλείνετε τα σύνορα και τα εγκλωβίζετε στη μίζερη χώρα σας και την άλλη τις πόρτες των σχολείων. Αναρωτιέμαι λοιπόν πού επιθυμείτε να τα οδηγήσετε, πίσω στον θάνατο;

Κανένα από αυτά αγαπητοί μου δεν ήθελε να αφήσει τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε αλλά το ένστικτο της επιβίωσης τα οδήγησε να σας παρακαλούν για τα αυτονόητα.

Βγείτε λοιπόν από τον μικρόκοσμό σας και δείτε την πραγματικότητα και τι υπάρχει γύρω σας. Δεν θα χρησιμοποιήσω χριστιανικούς όρους για να σας πείσω να βοηθήσετε τον συνάνθρωπό σας γιατί πολλοί είστε γονείς και αυτό από μόνο του αρκεί για να βοηθήσετε πλάσματα που χρειάζονται τη βοήθεια και τη στήριξή μας.

Τέλος, ίσως ενάντια σε όλον αυτόν τον παραλογισμό που διακατέχει τον Έλληνα να μπορούσαν να αναφερθούν οι παρακάτω στίχοι από ένα τραγούδι του Σιδηρόπουλου: «υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλυτώσει, υπάρχει ελπίδα».

*Η Γιώτα Γιαννακοπούλου είναι φοιτήτρια Φιλολογίας.

The post Ανοιχτές πόρτες appeared first on Protagon.gr.