«Δεν μπορώ να διανοηθώ δικαστή που δεν γνωρίζει το ρεμπέτικο»

21:29 19/11/2016 - Πηγή: Protagon

Δεν είναι όλοι οι ανώτεροι δικαστές απρόσιτοι κι αυστηροί. Η περίπτωση του Προέδρου Εφετών, Ηλία Κοντοζαμάνη, είναι τελείως διαφορετική: άνθρωπος του κόσμου, γνωρίζει από μουσική, είναι ζωγράφος, διοργανώνει πολιτιστικές εκδηλώσεις, γράφει για έρωτες, ειδύλλια, όνειρα και παραμύθια. Βαθιά ερωτευμένος με τη Θεσσαλονίκη, γνώρισε τη μαγεία του ρεμπέτικου, μαζί με όλα τα παλιά της κουτούκια.

Πριν από λίγους μήνες είχε την ευθύνη της διοργάνωσης «Δικαιοσύνη και Κινηματογράφος», και υποδέχτηκε τον Κώστα

Γαβρά και τον Παντελή Βούλγαρη στη Θεσσαλονίκη, από την πλευρά της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών. Ο κ. Κοντοζαμάνης είναι διευθυντής κατάρτισης και επιμόρφωσης στον τομέα Διοικητικής Δικαιοσύνης της Σχολής. Πριν από λίγες ημέρες βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη, τον άλλο μεγάλο του έρωτα, για τα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής «Το Βυζάντιο του Ηλία Κοντοζαμάνη», σε συνδιοργάνωση του Ζωγραφείου σχολείου με το Σισμανόγλειο Μέγαρο, αφιερωμένη στα 25 χρόνια Πατριαρχίας του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.

Η καταγωγή του είναι από την Καλαμάτα, ενώ ο παππούς του καταγόταν από τον Πελεκάνο Κοζάνης και βρέθηκε στην Καλαμάτα όταν παντρεύτηκε ντόπια. Ο πατέρας του κ. Κοντοζαμάνη ήταν πολιτικός μηχανικός, οπότε σε τέτοιο περιβάλλον που ευνοούσε τη ζωγραφική, ο μετέπειτα δικαστής εξοικειώθηκε από την παιδική ηλικία με το σκίτσο. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και ο πρώτος του διορισμός, ως δικαστή, ήταν στη Θεσσαλονίκη. Ακολούθησαν μεταθέσεις στην Πάτρα και την Αθήνα κι όταν, αργότερα, προήχθη σε πρόεδρο Πρωτοδικών, ζήτησε να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη στο νέο του πόστο. Επειτα από ένα διάστημα στην Τρίπολη, η νέα προαγωγή του σε πρόεδρο Εφετών του έδωσε την ευκαιρία να ζητήσει και πάλι να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη, όπως και έγινε. Συνολικά, έχει περάσει 27 χρόνια στην πόλη, διακεκομμένα. «Στη Θεσσαλονίκη αναγνωρίζω τη γοητεία της αυτοκρατορίας, ακόμη και στη γλώσσα», λέει στο protagon.

Από την κλασική μουσική στα κουτούκια

Από τους πολύ καλούς του φίλους είναι ο Θεσσαλονικιός συγγραφέας και μουσικός Θωμάς Κοροβίνης, ο οποίος ανέλαβε να τον μυήσει στα ρεμπετάδικα της πόλης όταν είχε πρωτοέρθει. «Μεγάλωσα με κλασική μουσική, μέχρι τα 30 μου αυτήν ήξερα. Εδώ γνώρισα το ρεμπέτικο, τη μαγεία του. Γνώρισα τις παλιές εμβληματικές ταβέρνες της Θεσσαλονίκης, τη Δόμνα, τον Βλάχο, το Ερείπειο, τη Χήρα στην Τούμπα, το Σουέζ, το παλιό Ίνγλις, ήταν όλα κουτούκια. Τα έβλεπα και μου φαινόταν ότι αυτή η πόλη είναι εκπληκτική, μαγική». Εκείνη την περίοδο ήταν κάθε βράδυ έξω, όπως λέει.

Η έκθεση περιλαμβάνει έργα ζωγραφικής με θέμα το Βυζάντιο και τον κόσμο. Απεικονίζει βυζαντινές φυσιογνωμίες, από αυτοκράτορες μέχρι ψαράδες και ανθρώπους της αγοράς, τις οποίες εμπνέεται από γνωστούς και φίλους, ακόμη και διαδίκους. «Έχω ζωγραφίσει πραγματικά πρόσωπα, δικηγόρους, δικαστές, μουσικούς. Όλοι γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι αποτελούν την έμπνευσή μου κι έχουν δώσει την έγκρισή τους». Το Σεπτέμβριο, η ίδια έκθεση παρουσιάστηκε το Λαογραφικό Μουσείο Θεσσαλονίκης και «τα μοντέλα» παρέστησαν στα εγκαίνια, σχολιάζοντας την απεικόνισή τους και προσπαθώντας να μαντέψουν ποιος άλλος αποτέλεσε έμπνευση για το δικαστή, ποια ήταν η Θεοφανώ και ποιος ο Παλαιολόγος.

Το βυζαντινό παρελθόν της Θεσσαλονίκης γοητεύει τον Ηλία Κοντοζαμάνη, όπως και η Κωνσταντινούπολη, την οποία επισκέφτηκε για πρώτη φορά το 1983. «Την Πόλη πρέπει να τη φανταστείς, να πας σε ένα ναό και να φανταστείς τι μπορεί να συνέβη εκεί». Προσεχώς, θα κυκλοφορήσει το βιβλίο του με τίτλο «Κωνσταντινούπολη, ένας έρωτας», στο οποίο καταγράφει «τις βόλτες» του, όπως λέει, στην Πόλη.

«Ο δικαστής είναι άνθρωπος»

«Η Κωνσταντινούπολη είναι η πόλη των ονείρων, των παραμυθιών της νιότης μας, είναι ένα ειδύλλιο, ένας έρωτας. Κι’ εγώ ταπεινός εραστής μπροστά στα πόδια της, κατάχαμα, προσπαθώ να ισορροπήσω τριγυρνώντας στους μαχαλάδες και τα στενορύμια της, από το Σολουκουλέ μέχρι τη Βλάγκα και τα Ψωμαθιά, κι’ από το Εγιούπ μέχρι το Ορτάκιοϊ κι’ ακόμα παραπέρα», είπε μιλώντας στα εγκαίνια της έκθεσής του. «Αυτή η έκθεση μας συγκινεί ιδιαίτερα εμάς τους Πολίτες, γιατί μας συνδέει με το παρελθόν μας, τις ρίζες, την ιστορία μας» τόνισε ο Πατριάρχης στην ίδια εκδήλωση. Την Άνοιξη του 2017, «Το Βυζάντιο του Ηλία Κοντοζαμάνη» θα παρουσιαστεί στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, στην Αθήνα.

Όταν τον ρωτάμε εάν φοβάται μήπως μια τόσο κοσμική ζωή φαίνεται λίγο εκκεντρική για δικαστή, απαντά χωρίς να διστάσει: «Ο δικαστής είναι άνθρωπος. Δεν μπορεί να είναι κλεισμένος στο σπίτι του και να παρακολουθεί τη ζωή έξω από αυτήν. Πρέπει να είναι μέσα στην κοινωνία. Δεν μπορώ να διανοηθώ δικαστή που δεν ξέρει το ρεμπέτικο. Ο δικαστής του 21ου αιώνα είναι διανοούμενος, πια. Με τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, το οικονομικό, το μεταναστευτικό, ο δικαστής πρέπει να έχει γενική γνώση. Δεν μπορεί να τα παραβλέψει».

Διευκρινίζει ότι οι δικαστές «δεν θα έπρεπε να αναμιγνύονται ενεργά στην πολιτική. Είναι άλλη εξουσία η δικαστική, άλλη η νομοθετική κι άλλη η εκτελεστική. Ένας δικαστής δεν μπορεί να βγει και να κρίνει το Μνημόνιο ως άτομο, αλλά ως δικαστήριο μπορούμε να το κρίνουμε όταν κληθούμε». Επίσης, ξεκαθαρίζει ότι «οι δικαστικές ενώσεις όταν παίρνουν θέση για διαφορά ζητήματα κοινωνικά ή οικονομικά, δεν επεμβαίνουν στην κυβερνητική πολιτική, αλλά θίγουν ορισμένα ζητήματα αντισυνταγματικότητας ή λανθασμένες επιλογές οι οποίες θα ακυρωθούν αργότερα από τα δικαστήρια, ιδιαιτέρως όταν υπάρχει πάγια νομολογία. Οπωσδήποτε, τα δικαστήρια κρίνουν τις υποθέσεις που έρχονται ενώπιον τους με βάση τους νόμους που ψήφισε η Βουλή με πρόταση της εκάστοτε κυβέρνησης».

Πιστεύει ότι ο κόσμος διατηρεί την εμπιστοσύνη του στη Δικαιοσύνη. «Οι καθυστερήσεις πολλές φορές είναι αδικαιολόγητες, σκεφτείτε όμως το φόρτο των υποθέσεων και μάλιστα περίπλοκων υποθέσεων. Στα Διοικητικά Δικαστήρια υπάρχουν ογκώδεις φάκελοι που απαιτούν μελέτη ενός και δυο μηνών. Με τόσες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την ενσωμάτωσή τους στην ελληνική νομοθεσία αλλά και με τη δαιδαλώδη ελληνική νομοθεσία, το έργο μας είναι δύσκολο. Ωστόσο, αναγνωρίζουμε το πρόβλημα και κάνουμε ό,τι μπορούμε», καταλήγει.

The post «Δεν μπορώ να διανοηθώ δικαστή που δεν γνωρίζει το ρεμπέτικο» appeared first on Protagon.gr.