Έλα, κόρη της σελήνης

00:13 16/5/2013 - Πηγή: Protagon

Και ξαφνικά, μέσα απ’ το σκοτάδι, ένα παχουλό, κάτασπρο χέρι απλώθηκε, πήρε το νερό, κι αφού άνοιξε το καπάκι το έφερε στα χείλη μου και με βοήθησε να πιω. Η δίψα μου ήταν μεγαλύτερη απ’ τη σαστιμάρα μου, κι έτσι απλώς ήπια με άπληστες γουλιές, χωρίς καν να κοιτάξω σε ποιον ανήκε το χέρι...