Η αναδιάρθρωση των ΑΕΙ, ο υπουργός και οι 11 «πληγές» των Ιδρυμάτων

17:21 8/3/2018 - Πηγή: Protagon

Μερικά χρόνια νωρίτερα, όλη η πνευματική ηγεσία της χώρας κατηγορούσε τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ (κυρίως) για αλόγιστη επέκταση της Ανώτατης Εκπαίδευσης (βλέπε «Kάθε πόλη και πανεπιστημιακό ίδρυμα»).

Σήμερα, με μια τεράστια αναδιάρθρωση των ΑΕΙ από το υπουργείο Παιδείας,

βλέπω με θλίψη ότι κανείς δεν ωρίμασε. Το 70% των πρυτανικών Αρχών των ελληνικών πανεπιστημίων βλέπουν τον «χάρτη» της Ανώτατης Εκπαίδευσης μέσα από την ίδια μικροπολιτική ματιά που τον είχαν δει οι προκάτοχοί τους προ εικοσαετίας, όταν τα ΤΕΙ είχαν αντίστοιχα «ανωτατοποιηθεί» εν μια νυκτί.

Και τη στιγμή που εμείς γράφουμε αυτές τις γραμμές, πολλοί από εκείνους που έχουν κατακτήσει το ανώτατο αξίωμα στη ζωή ενός πανεπιστημιακού δασκάλου, σχολιάζουν αντίστοιχα: «Εγώ πριν φύγω θέλω να έχω επεκτείνει το Ίδρυμά μου κατά 30%» ή «εμένα η κόρη μου δεν ήθελε να γίνει ΤΕΙτζού (sic), οπότε έπρεπε να το κυνηγήσω». Διευκρινίζω ότι η υποτιμητική αυτή έκφραση για τα ΤΕΙ ειπώθηκε από εκπρόσωπο της διοίκησης Τεχνολογικού Ιδρύματος – τα ΤΕΙ εγώ τα σέβομαι απόλυτα στην εκπαιδευτική τους αποστολή και δεν κατάλαβα ποτέ την εμμονή των εκπροσώπων τους να γίνουν πανεπιστήμια (όταν αυτά μορφώνουν νέους που βρίσκουν πολύ εύκολα και με επιτυχία δουλειά, ενώ πολλά ΑΕΙ όχι).

Κοντολογίς, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι σχεδόν σε όλα τα ΑΕΙ της χώρας, υπάρχει σε κάθε διοίκηση ένα μέλος που βρήκε τώρα τη χρυσή ευκαιρία να κάνει «μικροπελατειακές» πολιτικές συνεννοήσεις με το υπουργείο Παιδείας, προκειμένου να συνεργαστεί με κάποιο ΤΕΙ της περιοχής του και να πάρει για την καλή του διαγωγή κάτι ωφέλιμο.

Άλλος παίρνει τρία νέα τμήματα, άλλος συγχωνεύει κάτι που δεν ήθελε, άλλος ξεφορτώνεται ένα βάρος. Νομίζω μάλιστα ότι αν άνοιγε κάπου μεταξύ Αμαρουσίου (όπου εδρεύει το υπουργείο Παιδείας) και εκπροσώπων της Ανώτατης Εκπαίδευσης ένα γραφειάκι να τα συντονίζει όλα αυτά, θα έβγαζε πολύ δουλειά…

Ο υπουργός Παιδείας δε, που ένωσε πρόσφατα δύο ΤΕΙ (Αθήνας και Πειραιά) -για να μην βγαίνουν ΤΕΙτζήδες- και τα έκανε πανεπιστήμιο, έριξε την ιδέα να λειτουργήσει στο νέο αυτό Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής και Σχολή Παραστατικών Τεχνών με τμήματα Κινηματογράφου, Χορού κ.λπ. (τρέμε Αριστοτέλειο…).

Για τα παραπάνω να σημειώσω έλαβε και τιμητικό βραβείο κατά τη διάρκεια πρόσφατου συνεδρίου της Ομοσπονδίας των καθηγητών ΤΕΙ.

Αναρωτιέμαι (ίσως λίγο αφελώς), πού είναι η επιστημονική μελέτη βιωσιμότητας των νέων εγχειρημάτων.

Ποιος ασχολείται με τα αλληλοκαλυπτόμενα επιστημονικά αντικείμενα, με τα άπειρα τμήματα Αρχιτεκτονικής στη χώρα, με τα «παλαιολιθικά» προγράμματα σπουδών που έχουν τμήματα που βρίσκονται μεν στο «τοπ 10», όπως η Νομική Σχολή Αθηνών, αλλά δεν έχουν ενισχύσει ακόμη «καυτά» επιστημονικά αντικείμενα όπως το Φορολογικό ή το Δημοσιονομικό; Με την ευκαιρία να γράψω εδώ, ότι σε όλα τα παραπάνω είχε κάνει άριστες κινήσεις ως πρύτανης, που όμως δεν ευοδώθηκαν λόγω της απομάκρυνσής του, ο Θεόδωρος Φορτσάκης.

Θυμάμαι πριν από μερικά χρόνια ο τότε πρόεδρος της Αρχής για τη Διασφάλιση της Ποιότητας στα ΑΕΙ (ΑΔΙΠ) είχε κάνει μια πραγματικά μεγάλη, και σε βάθος, έκθεση για τη λειτουργία της ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα και είχε καταλήξει στο ότι:

1. Υπάρχουν τμήματα και προγράμματα σπουδών τα οποία είναι «μόνο στα χαρτιά», αφού δέχονται φοιτητές πριν καν αποκτήσουν στοιχειώδη αριθμό μόνιμου προσωπικού και υποδομές.

2. Πολλά τμήματα και προγράμματα σπουδών δεν έχουν ως αντικείμενο σπουδών συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο, όπως αρμόζει σε προπτυχιακές σπουδές, αλλά κάποια ειδίκευση.

3. Η γεωγραφική διασπορά των τμημάτων σε διάφορες πόλεις του ίδιου νομού δεν δικαιολογείται με κριτήρια ποιότητας, ενώ συνεπάγεται αδικαιολόγητο κόστος, λειτουργικά προβλήματα και επικαλύψεις ανθρώπινου δυναμικού και υποδομών.

4. Παρατηρείται ανισοκατανομή πόρων και υποδομών τόσο σε απόλυτα μεγέθη όσο και σε αναλογία με τους φοιτητές κάθε ΑΕΙ, με αποτέλεσμα την υποχρηματοδότηση σε επίπεδο τακτικού προϋπολογισμού.

5. Σε ορισμένα επιστημονικά πεδία υπάρχει υπερπληθώρα πτυχιούχων, με συνέπεια να μην μπορούν να απορροφηθούν από την αγορά εργασίας.

6. Υπάρχει ανάγκη εμπλουτισμού του τρόπου διδασκαλίας κατά περίπτωση, με αξιοποίηση της ηλεκτρονικής τεχνολογίας, ενώ πρέπει να δοθεί έμφαση στην πρακτική άσκηση.

7. Τα ΑΕΙ πρέπει να συνδεθούν με την τοπική κοινωνία και τα προγράμματα σπουδών με την ανάπτυξη της οικονομίας.

8. Το επίπεδο των φοιτητών είναι χαμηλό, κυρίως λόγω του συστήματος εισαγωγής στα ΑΕΙ.

9. Μόνο λίγοι φοιτητές παρακολουθούν τις παραδόσεις, πάρα πολλοί καθυστερούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, ενώ υπάρχουν και κάποιοι που προσχηματικά μόνο εγγράφονται σε κάποιο τμήμα.

10. Το εκπαιδευτικό και διοικητικό προσωπικό είναι ανεπαρκές, ενώ σε ορισμένα τμήματα η έντονη εξωπανεπιστημιακή απασχόληση δημιουργεί προβλήματα.

11. Οι κτιριακές υποδομές και ο εργαστηριακός εξοπλισμός είναι ανεπαρκείς και πεπαλαιωμένοι.

Μήπως κάποιος να ρίξει μια ματιά σ’ αυτές τις εκθέσεις με το χέρι στην καρδιά, χωρίς να σκέφτεται ότι καλό είναι να πάρει «τώρα που μπορεί» μία Ιατρική ακόμη ή μία Αρχιτεκτονική και χωρίς (τέλος) να θέλει να γράψει το όνομά του στην ιστορία του Ιδρύματος που υπηρετεί με «χρυσά γράμματα»; Γιατί το χρώμα που χρησιμοποιούν σήμερα δεν είναι ανεξίτηλο. Ξεθωριάζει και μετά από μερικά χρόνια ίσως να είναι μαύρο…

The post Η αναδιάρθρωση των ΑΕΙ, ο υπουργός και οι 11 «πληγές» των Ιδρυμάτων appeared first on Protagon.gr.