Η ανώριμη τσέπη

19:32 17/1/2016 - Πηγή: Protagon

Καθώς προχωρώ κουτσά στραβά τον δρόμο μου, νιώθω αμήχανος, τρομάζω με όλους αυτούς που ζητούν να τους αποκαλούν δασκάλους.

Θα ήθελα οι νέοι, οι σοβαροί νέοι, να με θεωρούν συμμαθητή τους, να μοιράζομαι το θρανίο τους, το κολατσιό τους και το γέλιο τους, να κάθομαι οκλαδόν μαζί τους στο πάτωμα, στη σκηνή, στο χώμα, στη βόλτα, στην πρόβα, να με βάζουν στην ομάδα τους, να παίζω και να χαίρομαι τα αστεία και τα σοβαρά τους, το μάθημα και το διάλειμμα, τις αναπάντητες ερωτήσεις τους.

Να τους κλέβω και να με κλέβουν. Να μένω ανοιχτός νύχτα μέρα, ξεκλείδωτος και παραβιασμένος. Οταν μελετάμε

τους κανόνες να χρεώνομαι τις εξαιρέσεις.

Εχει σημασία από ποια τσέπη κλέβεις, η πιο ώριμη τσέπη για μένα είναι η ανώριμη τσέπη, φυσικά πρέπει να διαθέτεις το ράμφος του πουλιού, να κατέχεις την τέχνη του τσιμπήματος, το επιδέξιο χέρι του κλέφτη, όχι του άρπαγα.

Το πιο ώριμο πράγμα σε έναν νέο είναι η ανωριμότητά του και αυτό πρέπει να το γνωρίζεις καλά, είναι η ώρα που ξεκινά, που ανοίγει αποδημητική φτερούγα για να συναντήσει, να φτάσει τον τόπο που επιθυμεί, την άνοιξη που ονειρεύεται.

Το σκουλήκι καραδοκεί και πρέπει να ξέρεις να στριφογυρίζεις τον καρπό στον ήλιο και τη βροχή για το συμφέρον του. Ο πειρασμός και η γνώση. Και η γνώση, η αληθινή γνώση, είναι γέννημα των πειρασμών.

Τα τσιμπημένα, τα χτυπημένα και μαρκαρισμένα, αυτά είναι τα πιο νόστιμα, αυτά θα γίνουν οδηγοί και προπομποί. Αυτά θα στρώσουν, αυτά θα πέσουν πρώτα. Είναι οι πρωτοπόροι και πρωτομάρτυρες. Οι άλλοι, οι απείραχτοι, οι άκοποι, θα ακολουθήσουν στα σίγουρα και στα στρωμένα, στον δρόμο που άνοιξαν τα τολμηρά και δαγκωμένα. Με αυτά θέλω να πορεύομαι, συμμαθητής και φίλος τους. Δάσκαλος ποτέ.

The post Η ανώριμη τσέπη appeared first on Protagon.gr.