Η Εθνική του μέλλοντός μας

18:02 25/11/2017 - Πηγή: Protagon

«Oh my lord»! Η τρίποντη βόμβα του Γιάννη Αθηναίου «τρέλανε» τον άγγλο sportcaster που περιέγραφε το παιχνίδι στο Λέστερ. Αυτό το σουτ – προσευχή από τα οκτώ μέτρα, τρία δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του αγώνα με τη Μεγάλη Βρετανία, χάρισε στην πειραματική Εθνική μας μπάσκετ τη νίκη (95-92) στην πρεμιέρα των προκριματικών για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας (2019). «Ετυχε και μπήκε», είπε στο τέλος ο σεμνός δράστης. Εκτός από την τύχη, όμως, ο ταλαντούχος γκαρντ του Αρη είχε και το δίκιο με το μέρος του.

Το δίκιο ήταν, αυτά τα παιδιά που η αδιαλλαξία της FIBA

και της Euroleague έριξε ξαφνικά στα βαθιά, να επιβραβευθούν για τη συγκινητική τους προσπάθεια να φανούν αντάξια των «αστέρων» που αντικαθιστούσαν. Τα κατάφεραν και με το παραπάνω. Η ομάδα εκτάκτου ανάγκης που ταξίδεψε στην Αγγλία -ένα αλλόκοτο σύμπλεγμα βετεράνων και αμούστακων, παικτών που συστήθηκαν ο ένας στον άλλον σε μόλις τρεις προπονήσεις- εμφάνισε όλες τις αρετές της «κανονικής» Εθνικής (στα καλά της): μαχητικότητα, μυαλό, θέληση. Της έλειπαν, βεβαίως, η πείρα και η ομοιογένεια. Γι’ αυτό έκανε και τόσα λάθη (24) που, ευτυχώς, δεν της κόστισαν.

Ο ματωμένος Παναγιώτης Βασιλόπουλος

Ο Γιαννόπουλος, ο Μήτογλου, ο Μαργαρίτης, ο Κόνιαρης, ο Σάκοτα, είχαν και το τρακ του πρωτάρη. Το άγχος τους ήταν κραυγαλέο – και απολύτως δικαιολογημένο. Ηταν και ο λόγος που το ματς πήγε στην παράταση. Στα 30 τελευταία δευτερόλεπτα το 77-83 έγινε 83-83. Σε αυτό το διάστημα είδαμε, από ελληνικής πλευράς, «γκάφες» που δεν γίνονται ούτε στα σχολικά πρωταθλήματα. Στον έξτρα χρόνο, όμως, αν και το momentum φαινόταν να ευνοεί τους Βρετανούς, οι διεθνείς μας δεν υπέκυψαν στο ψυχολογικό πλεονέκτημα των αντιπάλων. Πήραν μία νίκη σπουδαία από πολλές απόψεις.

Εχει παρέλθει η εποχή που το «Αγγλος μπασκετμπολίστας» ήταν ένα από τα πιο σύντομα ανέκδοτα. Αυτό φάνηκε και το περασμένο καλοκαίρι, που η Εθνική του Ευρωμπάσκετ -η πρώτης διαλογής- είχε ζοριστεί στο φιλικό του Λονδίνου. Τώρα, με όλους τους συνήθεις βασικούς μας πλην ενός (του Μπουρούση) να απουσιάζουν, δεν ήθελε πολύ να γίνει το «μπαμ». Δείτε τι έπαθε -χθες- η Κροατία, που έχασε (68-61) από την Ολλανδία στο Ρότερνταμ. Επίσης, η Ρωσία από τη Βοσνία (81-76). Τα «παράθυρα» των προκριματικών κρύβουν παγίδες για τις μεγάλες δυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που αγωνίζονται αποδεκατισμένες -όπως η δική μας Εθνική- λόγω της απουσίας των «ευρωλιγκάτων» και των ΝΒΑers.

Η FIBA θα έπρεπε να ανησυχεί, μήπως κάποιες από αυτές δεν καταφέρουν να φτάσουν στην Κίνα, όμως οι διεστραμμένοι εγκέφαλοι της διεθνούς ομοσπονδίας το βλέπουν εντελώς διαφορετικά. Πιστεύουν πως, εάν γίνει κάποια τέτοια «ζημιά», οι εθνικές ομοσπονδίες θα θορυβηθούν, θα σκληρύνουν τη στάση τους απέναντι στις «ανταρσίες» των διεθνών τους – και αυτή η εξέλιξη θα τους βοηθήσει να κερδίσουν τον πόλεμο με την Euroleague. Εξακολουθούν να βάζουν τον εγωισμό τους πάνω από το καλό το μπάσκετ.

Ο κόουτς Σκουρτόπουλος δίνει οδηγίες στους έλληνες παίκτες

Εκτός από τη βαθμολογική της σημασία (τα αποτελέσματα θα ακολουθούν τις ομάδες σε όλη την πορεία τους στους προκριματικούς) η νίκη της Εθνικής μας στο Λέστερ έχει και ψυχολογική αξία. Οι κατ’ ανάγκην διεθνείς -τα «δεύτερα», όπως πολλοί τους χαρακτήριζαν- απέδειξαν πως δεν είναι, απλώς, οι ρεζέρβες που θα μας πάνε μέχρι το βουλκανιζατέρ. Πως αξίζουν την προσοχή μας, κι όχι την περιφρόνησή μας. Τράβηξαν και οι ίδιοι μία γερή τζούρα αυτοπεποίθησης, εν όψει του αγώνα στο Ηράκλειο και του δεύτερου «παραθύρου», τον προσεχή Φεβρουάριο.

Ιδίως ο Αθηναίου και ο Λαρεντζάκης έδειξαν, με τη χθεσινή τους εμφάνιση, πως είναι έτοιμοι για το επόμενο μεγάλο βήμα (και) στην Εθνική. Οτι έφτασε η ώρα που δεν θα «κόβονται» την τελευταία στιγμή από τις αποστολές, αλλά μπορούν να έχουν σημαντικό ρόλο, ακόμη κι όταν οι «πρωτοκλασάτοι» επιστρέψουν. Αυτοί οι δύο ξεχώρισαν, όμως δεν είναι μόνον αυτοί. Πίσω από τη βιτρίνα του ελληνικού μπάσκετ κρύβεται μπόλικο ταλέντο: η Εθνική του μέλλοντός μας.

Επικεφαλής της εκστρατείας στο Λέστερ ήταν δύο βετεράνοι στους οποίους οφείλουμε μία βαθιά υπόκλιση. Ο ένας είναι ο Γιάννης Μπουρούσης, ο οποίος στα 34 του χρόνια έκανε τον κόπο να έρθει από την Κίνα για να βοηθήσει, σε ένα μόνο παιχνίδι, αν και γνώριζε ότι -χωρίς τους συνήθεις συμπαίκτες δίπλα του- κινδύνευε να συνδέσει τ’ όνομά του με μία ντροπιαστική αποτυχία. Ο «Μπούρου» έπαιξε μέχρι την τελευταία του ανάσα, πέτυχε 32 πόντους και πήρε οκτώ ριμπάουντ. Ο άλλος, ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος. Επέστρεψε στα 33 του και θύμισε τον σπουδαίο παίκτη που αναδείχτηκε πρωταθλητής Ευρώπης και δευτεραθλητής Κόσμου, προτού τον χτυπήσουν αλύπητα οι αλλεπάλληλοι τραυματισμοί.

Απέναντι στους Ισραηλινούς, στο Ηράκλειο (27/11), θα απουσιάζει ο Μπουρούσης αλλά θα… πλακώσει το ιππικό: ο Νικ Καλάθης, ο Θανάσης Αντετοκούνμπο και ο Ιαν Βουγιούκας. Οι τρεις επόμενοι προκριματικοί θα διεξαχθούν σε ελληνικό έδαφος. Κι έπειτα, το καλοκαίρι, θα είναι όλοι διαθέσιμοι. Ακόμη και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, έστω για έναν αγώνα. «Το πρόβλημα με το γόνατό του ήταν σοβαρό», παραδέχτηκε ο ομοσπονδιακός κόουτς στον επίσημο ιστότοπο της ΕΟΚ, εκθέτοντας τους συντάκτες εκείνης της ανεκδιήγητης ανακοίνωσης της ομοσπονδίας που άφηνε υπονοούμενα για την αδυναμία του σούπερ-σταρ του ΝΒΑ να αγωνιστεί με το εθνόσημο.

The post Η Εθνική του μέλλοντός μας appeared first on Protagon.gr.