Η μελαγχολία των γενεθλίων

12:26 25/10/2016 - Πηγή: Protagon

Κάθε φορά που έρχεται αυτή η μέρα είναι διαφορετικά. Συνήθως έρχονται διαφορετικά συναισθήματα μαζί της.

Στις 24 Οκτώβρη έκλεισα αισίως 23 χρόνια ύπαρξης. Σκορπιός στο ζώδιο, αν και με τα νέα δεδομένα στον αστρολογικό χάρτη δεν είμαι και τόσο σίγουρος, αφού αλλάζουν οι ημερομηνίες των ζωδίων! Δεν ξέρω βέβαια αν θα αλλάξουν και τα χαρακτηριστικά που κουβαλάει το ζώδιό μου και με αντιπροσωπεύουν.

Τη μέρα που γεννήθηκα ο καιρός ήταν βροχερός. Εμένα,

όμως, δε μ’ αρέσει καθόλου η βροχή. Ίσως γι αυτό να έχω παρατηρήσει μια σχετική μελαγχολία την προηγούμενη των γενεθλίων μου, επειδή ο καιρός είναι βροχερός. Δεν είναι ακριβώς μελαγχολία αλλά κάτι σαν νοσταλγία. Βλέποντας φωτογραφίες από προηγούμενα γενέθλια αναπολώ στιγμές και σκέφτομαι ποια άτομα ήταν κάθε χρόνο στα πάρτι μου. Κάποιοι δεν θα ‘ναι φέτος και αντίστοιχα κάποιοι που θα έρθουν φέτος δεν ήταν τις προηγούμενες χρονιές. Αυτό είναι που συνθέτει κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο το ίδιο παζλ του εορτασμού.

Πάντα μ’ άρεσε να γιορτάζω τα γενέθλια και κάποιες φορές γιόρταζα και περισσότερες από μία μέρες. Οπότε, σκεπτόμενος αυτές, φεύγει και η υποβόσκουσα μελαγχολία και τη θέση της παίρνει η αναμονή για το πάρτι. Να είμαι με τους ανθρώπους που θέλω και να περάσουμε καλά.

Και φέτος ήταν κάτι διαφορετικό με άλλες χρονιές. Θυμάμαι τον εαυτό μου από μικρό να γιορτάζω με πολλούς τρόπους. Από τα πρώτα γενέθλια στο σπίτι που ήμουν μπέμπης, τα οποία απλά τα βλέπω στις φωτογραφίες δεν τα θυμάμαι προφανώς, με αδέρφια, ξαδέρφια και οικογενειακούς φίλους. Μετά στα σχολικά πάρτι, όπου επέλεγα τους παιδότοπους και καλούσα όλο το τμήμα από το δημοτικό, μόνο το Στ’2 επειδή με το Στ’1 είχαμε και την κόντρα μας! Μετά αυτά τα πάρτι να δίνουν τη θέση τους σε έξοδο σε μαγαζί με κρέπες στα χρόνια του γυμνασίου και μόνο αγόρια. Μετά αυτό να γίνεται έξοδος σε ταβέρνα, τότε έλεγα και κάποια κορίτσια καθώς ήμουν στην εφηβεία και ανακάλυπτα τον κόσμο. Τότε δοκιμάζαμε και αλκοόλ ίσως για πρώτη φορά. Μια μπύρα ή ένα κρασί.

Μετά να φτάνουμε στο λύκειο και να βγαίνουμε για φαΐ και μετά για ποτό στο Illusions της Κοζάνης και να πίνουμε αληθινό ποτό, βότκα. Έπειτα πέρασα φοιτητής. Εκεί κι αν άλλαξαν τα πράγματα. Κυριαρχούσαν τα πάρτι στο σπίτι, δικό μου είτε φίλων για έκπληξη. Πολύς κόσμος, μουσική, πολλά ποτά, γείτονες ενοχλημένοι, αστυνομία. Μέσα σε όλα αυτά βάζουμε και μια χορεύτρια δώρο έκπληξη, βάζουμε διακοσμήσεις με χαρτί υγείας παντού. Κάποιες φορές το συνδυάζαμε με έξοδο σε κλουμπς. Μέχρι πέρσι, όπου είμαι για Erasmus στο Πλζεν και μου ετοιμάζουν κι εκεί ένα πάρτι αξέχαστο. Δυο μέρες το γιορτάζαμε. Κι εδώ τύχαινε να γιορτάσω δυο μέρες.

Τα τελευταία χρόνια τα γενέθλιά μου τα συνέδεα και με τη σχολή. Όποτε ήταν καθημερινή είχα μάθημα και κερνούσα τα παιδιά. Και μετά έπρεπε να βολέψω το πάρτι. Γενικά, τα γενέθλιά μου τα συνδέω με πολλές καταστάσεις. Τις σκέφτομαι, πάει να με πιάσει η μελαγχολία αλλά σκέφτομαι και κάτι που είναι αναπόσπαστο με αυτά.

Ο ΠΑΟΚ! Κι όμως, τυχαίνει πάντα τέτοια εποχή είτε ντέρμπι στην Ελλάδα είτε ευρωπαϊκό ματς. Οπότε τα παρατάω όλα και αφοσιώνομαι σε αυτό! Μακάρι όταν θα δημοσιεύεται αυτό να έχουμε κερδίσει και τον Ολυμπιακό! Αυτό θα είναι το καλύτερο δώρο για μένα!

*Ο Σάββας Ιορδανίδης, είναι φοιτητής Ιατρικής Α.Π.Θ.

The post Η μελαγχολία των γενεθλίων appeared first on Protagon.gr.