Η μυωπία Τσίπρα και η χλεύη του Καμμένου…

18:55 17/10/2018 - Πηγή: Protagon

Χρειάστηκε να περάσουν τρία χρόνια για να συμπεριφερθεί ένας υπουργός της κυβέρνησης Τσίπρα με κανονικό τρόπο. Ενας υπουργός που αισθάνεται ότι μένει ακάλυπτος από τον πρωθυπουργό και παραιτείται. Ετσι πρέπει να γίνεται. Αυτό έκανε ο Νίκος Κοτζιάς και ευτυχώς που το έκανε.

Το θλιβερό είναι ότι αυτή η παραίτηση γίνεται υπό τα χάχανα του Πάνου Καμμένου. Και το ακόμα θλιβερότερο: ο Αλέξης Τσίπρας

έχει αποκτήσει υψηλό βαθμό πολιτικής μυωπίας και σε λίγο δεν θα βρίσκει γυαλιά, για να βλέπει λίγο πιο πέρα από τη μύτη του.

Η παραίτηση Κοτζιά δεν αλλάζει κάτι στους κυβερνητικούς συσχετισμούς(ο παραιτηθείς υπουργός δεν ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ), ούτε στον σχεδιασμό των δύο συνεταίρων (Τσίπρα- Καμμένου), για τον οποίο είπαμε στο προηγούμενο σημείωμα (εδώ). Όμως, μπορεί να αποδειχθεί καίριο λάθος στις επιλογές του κ. Τσίπρα και των συν αυτώ. Διότι στέλνει λάθος μηνύματα. Ας τα δούμε αναλυτικά.

Η σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για τον σχηματισμό κυβέρνησης ήταν μονόδρομος πριν από τέσσερα χρόνια, αφού ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ δεν θα μπορούσαν να συνεργαστούν με κόμματα του «παλαιού καθεστώτος», εν προκειμένω με το ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως, τον Σεπτέμβριο του 2015 και αφού ο κ. Τσίπρας είχε κάνει τη στροφή προς την Ευρώπη και τα Μνημόνια, κάλλιστα θα μπορούσε να συνεργαστεί με το νεόκοπο Ποτάμι, το οποίο δεν βαρυνόταν με παλιές κυβερνητικές αμαρτίες. Δεν έγινε και η συνέχιση της σύμπλευσης με τον Καμμένο ήταν αναγκαστική.

Ο συνεταιρισμός αυτός είχε νόημα μέχρι πρότινος, όσο υπήρχε και ο στόχος «να βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια». Μετά τον Αύγουστο άρχισε να φαίνεται ότι ο Καμμένος ήταν ένα βαρίδι για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η δε υπόθεση της Συμφωνίας των Πρεσπών το έκανε ασήκωτο.

Η Συμφωνία αυτή δεν εντάσσεται στις άλλες, τόσες και τόσες, περιπτώσεις που οι ΑΝΕΛ έβγαιναν έξω από την κυβερνητική γραμμή και δεν ψήφιζαν κυβερνητικά νομοσχέδια. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τον Πάνο Καμμένο. Γι’ αυτό και αντιμετώπιση του προβλήματος ήταν εξαρχής μυωπική εκ μέρους του πρωθυπουργού. Για τρεις λόγους:

– Πρώτον, διότι είναι αδιανόητη η διαρκής- και προκλητικά επιδεικτική- διαφωνία υπουργού σε μια κορυφαία κυβερνητική επιλογή. Ο κ. Τσίπρας το επέτρεψε.

– Δεύτερον, διότι είναι αδιανόητο ένας υπουργός να αναπτύσσει πρωτοβουλίες για να υπονομεύσει αυτήν την κορυφαία κυβερνητική επιλογή, όπως έκανε ο κ. Καμμένος στην Αμερική. Ο κ. Τσίπρας το ανέχτηκε. Και

– Τρίτον, διότι ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν να περιμένουν τίποτα για το μέλλον από τον κ. Καμμένο. Είναι καμένο χαρτί. Αυτό το βλέπουν πολύ καλά όσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στηλιτεύουν την στάση του κ. Καμένου, αλλά δεν το βλέπουν οι αμβλύωπες υπουργοί-φίλοι του κ. Καμμένου, οι οποίοι καίγονται για λίγους μήνες εξουσίας παραπάνω. Όμως, αυτήν την εξουσία δεν μπορεί να τους την στερήσει ο κ. Καμμένος, διότι δεν αντέχει να την στερήσει από τον ίδιον τον εαυτό του.

Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο να παραιτείται ο Κοτζιάς, ο οποίος δεν έκανε τίποτα το αντικανονικό και να παραμένει στη θέση του ο Καμμένος, ο οποίος έχει εκθέσει επανειλημμένα τον Πρωθυπουργό. Και σήμερα χαμογελάει χαιρέκακα ξαπλωμένος στην υπουργική του καρέκλα.

Τι απομένει; Ενας θαρραλέος ΣΥΡΙΖΑίος να μπουκάρει μια μέρα στο μέγαρο Μαξίμου και να απαγγείλει στους ενοίκους του την εμβληματική φράση του Γεωργίου Παπανδρέου, ελαφρώς παραλλαγμένη για την περίσταση: Εγίναμεν η χλεύη των Καμμένων…

The post Η μυωπία Τσίπρα και η χλεύη του Καμμένου… appeared first on Protagon.gr.