Η Βουλή που αγαπάμε

21:23 5/7/2018 - Πηγή: Protagon

Όπως τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή. Έτσι εμφανίζονται και τα άρθρα με τα οποία ένας νηφάλιος αναλυτής εκφράζει τη θλίψη του για το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου, ανησυχεί για την όξυνση και επισημαίνει ότι ο τόπος χρειάζεται ευρείες συναινέσεις.

Έχω καμιά δεκαριά έτοιμες φόρμες για αντίστοιχα άρθρα. Νομίζω σχετικά καλογραμμένα αφού και εγώ τα «τσίμπησα» από ιερά τέρατα της δημοσιογραφίας με κύρος, άποψη και, κυρίως, αίσθηση της ευθύνης. Μη λησμονούμε, άλλωστε, ότι ο Τύπος επιτελεί κρίσιμο ρόλο στη διατήρηση της πολιτικής

ομαλότητας. Τα αρθράκια που διαθέτω χρειάζονται μόνο ένα πέρασμα ονομάτων. Μερικά δε είναι πιο βολικά, γιατί χρειάζεται να αλλάξεις μόνο το «Παπανδρέου» σε «Τσίπρας». Το «Μητσοτάκης» μένει ως έχει. Είναι γραμμένο «Κ. Μητσοτάκης», δεν πειράζεις τίποτα. Αν τα θέλει κανένας νεαρότερος συνάδελφος, ευχαρίστως να του στείλω, εγώ δεν τα χρειάζομαι πια.

Η αλήθεια είναι ότι εγώ απολαμβάνω το θέαμα. Και το χρωστάω στον Αλέξη και στον Πάνο, κυρίως σε αυτούς. Οι δυο τους μπορούν να πάρουν ένα φιλέτο και να το μετατρέψουν σε ηδονικά λιπαρό «βρόμικο» με την κέτσαπ, τη μουστάρδα και το κρεμμυδάκι του. Πόδια επάνω στο τραπεζάκι, υπολογιστής στους μηρούς, η οθόνη στο twitter και η διάθεσή μου παλλόμενη από ενθουσιασμό. Είναι ο μόνος τρόπος για να παρακολουθήσω συνεδρίαση της Βουλής. Αλλιώς πλήττω. Όλοι πλήττουν. Ακόμα και εκείνοι που θλίβονται για την έκπτωση του πολιτικού κλίματος στο επίπεδο του χαμαιτυπείου. Και τι ήθελαν, δηλαδή; Για Βουλή μιλάμε, όχι για τον διαγωνισμό ρητορικής του Κολεγίου Αθηνών. Στο βρετανικό κοινοβούλιο που φωνάζουν ωσάν κερκίδα καλύτερα είναι; Θα μου πείτε, εκεί έχουν φλέγμα. Εμείς έχουμε φλέμα. Ο καθένας προσφέρει στο κοινό του το θέαμα που μπορεί.

Μου άρεσε αυτή η τελευταία συνεδρίαση της Βουλής. Μου άρεσε πολύ. Είχε «απατεώνες», είχε «ψεύτες», είχε «αδίστακτους» και φυσικά Καμμένο. Και γυναικόπαιδα μέσα και σόγια. Και επιχειρηματίες, και έργα και δουλειές. Ασφαλώς μπορούν και καλύτερα. Αν καταργήσουν τον πληθυντικό θα προσδώσουν στο θέαμα συναρπαστικό ενδιαφέρον και μεγαλύτερη αμεσότητα. Δεν χρειάζονται και πολλά. Δύο-τρεις κουβέντες παραπάνω. Αντε και καμιά χειρονομία. Ούτως ή άλλως το κριτήριο του twitter επιβραβεύει τον καλύτερο κουτσαβάκη, την πιο έξυπνη ατάκα, την πιο πειστική ερμηνεία. Αλλά και τα Mέσα τι κάνουν; Παίρνουν δυο κουβέντες, τις μετατρέπουν σε τίτλο και αυτό ήταν.

Ναι, ξέρω, κάποιος κάπου γράφει ότι ο λαός παρακολουθεί προβληματισμένος. Μπούρδες. Πρώτον, ο λαός δεν παρακολουθεί. Δείτε τα ποσοστά τηλεθέασης και θα καταλάβετε. Δεύτερον, στη Βουλή διαλέγονται, σε επίπεδο που πραγματικά αντιπροσωπεύει τους πολίτες. Δεν είναι κακό να κοιταζόμαστε πότε-πότε στον καθρέφτη.

The post Η Βουλή που αγαπάμε appeared first on Protagon.gr.