Η ξενοφοβία είναι που κάνει νιάου- νιάου στα κεραμίδια

14:05 7/3/2016 - Πηγή: Protagon

Hταν λίγο μετά το περσινό Πάσχα. Μια γειτόνισσα μου χτύπησε την πόρτα για να με ρωτήσει, αν η γάτα μας είχε γεννήσει. Ναι, η μικροσκοπική γηρασμένη γάτα μας είχε γεννήσει, πριν από μερικές ημέρες.

– Θέλω να σου φέρω δύο γατάκια, η μαμά τους έπαθε συψαιμία στη γέννα και δε μπορεί να τα θηλάσει. Εμείς προσπαθούμε να τους δώσουμε να φάνε, αλλά τελειώνουν οι διακοπές, τα παιδιά θα πάνε σχολείο, εγώ δουλειά, ποιος θα τα προσέχει;

– Ναι, να τα φέρεις, αλλά στη συγκεκριμένη γάτα δεν έχω καθόλου εμπιστοσύνη. Μπορεί να μην

ασχοληθεί καθόλου μαζί τους.

Πόσο λάθος είχα κάνει! Βάλαμε τα γατάκια στο κουτί- κλινική που φιλοξενούσε τη μάνα και τα τρία παιδιά της. Στην αρχή τα κοίταξε διερευνητικά, αλλά μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα άρχισε να τα καθαρίζει και τα έβαλε να θηλάσουν. Ηταν μια από τις λίγες στιγμές που κάθισε να τη χαϊδέψω. Ανέλαβε ένα βάρος που δεν της αναλογούσε και το μόνο που ήθελε ήταν να της πω ευχαριστώ με ένα-δυο αγγίγματα.

Μερικές ημέρες μετά, το ένα από τα δύο γατάκια, βρισκόταν μόνο του στην άκρη του κουτιού. Δεν τα κατάφερε και η γάτα το άφησε στην άκρη για να ασχοληθεί με τα υπόλοιπα. Το δεύτερο τα πήγε μια χαρά και μεγάλωσε παρέα με τους άλλους.

Η γάτα που μετά από κάποιους μήνες πέθανε, γιατί έφαγε τη φόλα που φύτεψε χέρι ανθρώπου μας έδωσε ένα μεγάλο μάθημα για αυτό που στο δικό μας κόσμο λέμε ανθρωπιά. Αγκάλιασε και προσπάθησε να σώσει τους ξένους που είχαν την ανάγκη της.

Εμείς όμως, οι Ανθρωποι φαίνεται ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο μόνο υπό συγκεκριμένες συνθήκες ή μάλλον υπό τη μόνη προϋπόθεση ότι ο ξένος θα βρίσκεται σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων ώστε να νιώθουμε ότι δεν αποτελεί απειλή. Τότε να τα γάλατα, να τα μακαρόνια, να τα ρούχα. Σε απίστευτες ποσότητες που σε κάνουν να πιστεύεις ότι υπάρχει ελπίδα.

Υπάρχει όμως; Πώς γίνεται οι ίδιοι άνθρωποι, όταν τους λένε ότι στην περιοχή τους θα φιλοξενηθούν πρόσφυγες να αλλάζουν τελείως; Να βλέπουν τον ξένο μόνο ως απειλή και να κάνουν λόγο για υποβάθμιση της πόλης τους; Και το πιο ωραίο, να τα λένε όλα αυτά ξεκινώντας τα λόγια τους με τη φράση: «Ρατσιστής/ Ξενοφοβικός/ Φασίστας δεν είμαι, αλλά…»

Συγγνώμη φίλε, αλλά είσαι. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι η γάτα μπόρεσε να αγκαλιάσει και να ταΐσει τον ξένο και εσύ δε δέχεσαι να βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι σου. Είσαι!

Και η κυβέρνηση ναι, έχει κάνει άπειρα λάθη στους χειρισμούς της, αλλά αυτό δε δικαιολογεί τη δική σου εχθρική στάση. Σε μία χώρα που έχει ζήσει τόσες συμφορές και τόσους ξεριζωμούς δεν μπορείς να αρνηθείς σε κάποιον να μείνει κοντά σου. Όχι μαζί σου, όχι δίπλα σου, αλλά κάπου κοντά σου.

The post Η ξενοφοβία είναι που κάνει νιάου- νιάου στα κεραμίδια appeared first on Protagon.gr.