Και οι 100 ήταν υπέροχες (κι ας μιλούσαν «ξένα»)

21:44 3/11/2018 - Πηγή: Protagon

Σινεμά δεν είναι μόνο το Χόλιγουντ, αλλά οι αγγλοσάξονες θεατές πολλές φορές δεν γνωρίζουν καν τι έχει παραχθεί πέρα από τη μεγάλη κινηματογραφική βιομηχανία των ΗΠΑ, άντε και της Βρετανίας.

Υπάρχουν τόσες πολλές ταινίες που όχι μόνο έγραψαν την ιστορία στο παγκόσμιο σινεμά αλλά και επηρέασαν μεγάλους δημιουργούς του Χόλιγουντ, ακόμα και εμπορικές ταινίες. Πολλοί Αμερικανοί θα δοκίμαζαν έκπληξη αν μάθαιναν, για παράδειγμα, ότι η πρώτη ταινία του «Star Wars» έχει επηρεαστεί άμεσα από το «Γιοζίμπο» του Ακίρα Κουροσάβα.

Για όσους

μπορεί να αναρωτηθούν «ποιος είναι αυτός;», το BBC κάλεσε 209 κριτικούς, από 43 χώρες, άνδρες και γυναίκες, να ψηφίσουν τις καλύτερες ξένες –δηλαδή όχι αγγλόφωνες– ταινίες.

Η λίστα με τις 100 καλύτερες ταινίες έχει πολλούς θησαυρούς και έργα που είναι ελάχιστα γνωστά, χρήσιμα για τον αμερικανό, αλλά ακόμη και για τον έλληνα θεατή.

Ο οποίος έλληνας θεατής θα συναντήσει στη θέση 100 της λίστας το «Τοπίο στην Ομίχλη» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Αλλη μία… περίπου ελληνική συμμετοχή συναντάμε στη θέση 91 με το «Ριφιφί» του «δικού μας» Ζιλ Ντασέν.

Στη λίστα θα βρει κάποιος όλα τα μεγάλα έργα πού έχουν σκηνοθετήσει ο Ινγκμαρ Μπέργκμαν και ο Λουί Μπουνιουέλ (και οι δύο με πέντε ταινίες), αλλά και ο Ακίρα Κουροσάβα, με τέσσερις ταινίες και μεταξύ τους την πρώτη της λίστας, τους «Επτά Σαμουράι» — αυτούς άλλωστε αντέγραψε το εμβληματικό χολιγουντιανό γουέστερν «Επτά Ησαν Υπέροχοι».

Εκτός από την «Ερωτική Επιθυμία» του Γουόνγκ Καρ-Γουάι, ταινία του 2000, τα έργα στην πρώτη δεκάδα δημιουργήθηκαν μεταξύ του 1939 και του 1966, ίσως τη χρυσή εποχή του παγκόσμιου σινεμά.

Ο Τοσίρο Μιφούνε πρωταγωνιστής των «Επτά σαμουράι». Το φιλμ του Κουροσάβα ψηφίστηκε ως το καλύτερο μη αγγλόφωνο όλων των εποχών. Δικαίως…

Είναι τα εξής:

1 «Οι επτά σαμουράι», του Ακίρα Κουροσάβα

2 «Ο κλέφτης των ποδηλάτων», του Βιτόριιο ντε Σίκα

3 «Tokyo Story», του Γιασουτζίρο Οζου

4 «Ρασομόν», του Ακίρα Κουροσάβα

5 «Οι κανόνες του παιχνιδιού», του Ζαν Ρενουάρ

6 «Περσόνα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

7 «Οκτώμισι», του Φεντερίκο Φελίνι

8 «400 χτυπήματα», του Φρανσουά Τρυφό

9 «Ερωτική επιθυμία», του Γουόνγκ Καρ-Γουάι

10 «Ντόλτσε Βίτα», του Φεντερίκο Φελίνι

Πέρα από αυτά, στη λίστα μπορεί να δει κανείς ταινίες διαφορετικών ειδών, όπως:

Το ντοκιμαντέρ «Shoah» με μαρτυρίες Εβραίων που επέζησαν από τα στρατόπεδα εξόντωσης των Ναζί, αλλά και το ντοκιμαντέρ του Τζίγκα Βερτόφ «Ο άνθρωπος με την κάμερα» που αποτύπωσε τη ζωή της Σοβιετικής Ένωσης τη δεκαετία του 1920.

Ταινίες ανάλαφρες όπως η «Αμελί» ή φιλοσοφικές όπως το «Solaris» του Αντρέι Ταρκόφσκι.

Ταινίες φαντασίας όπως το «Μετρόπολις» του Φριτς Λανγκ, ταινίες βασισμένες σε ιστορικά γεγονότα όπως το «Θωρηκτό Ποτέμκιν» , αλλά και ταινίες που αποτυπώνουν τη σκληρή πραγματικότητα των καιρών μας, όπως το βραζιλιάνικο «Η πόλη του Θεού».

Ο πλήρης κατάλογος από το 100 στο 1 (ειρωνία ότι οι τίτλοι είναι κυρίως αγγλόφωνοι – λίστα του BBC βλέπετε):

100. Landscape in the Mist, Τοπίο στην ομίχλη (Theo Angelopoulos, 1988)

Ενα από τα πιο διάσημα αγγελοπουλικά πλάνα. Στο «Τοπίο στην Ομίχλη» με φόντο την παραλία της Θεσσαλονίκης

99. Ashes and Diamonds (Andrzej Wajda, 1958)
98. In the Heat of the Sun (Jiang Wen, 1994)
97. Taste of Cherry (Abbas Kiarostami, 1997)
96. Shoah (Claude Lanzmann, 1985)
95. Floating Clouds (Mikio Naruse, 1955)
94. Where Is the Friend’s Home? (Abbas Kiarostami, 1987)
93. Raise the Red Lantern (Zhang Yimou, 1991)
92. Scenes from a Marriage (Ingmar Bergman, 1973)
91. Rififi (Jules Dassin, 1955)

90. Hiroshima Mon Amour (Alain Resnais, 1959)
89. Wild Strawberries (Ingmar Bergman, 1957)
88. The Story of the Last Chrysanthemum (Kenji Mizoguchi, 1939)
87. The Nights of Cabiria (Federico Fellini, 1957)
86. La Jetée (Chris Marker, 1962)
85. Umberto D (Vittorio de Sica, 1952)
84. The Discreet Charm of the Bourgeoisie (Luis Buñuel, 1972)
83. La Strada (Federico Fellini, 1954)

H Τζουλιέτα Μασίνα και ο Αντονι Κουίν στο «La Strada» του 1954

82. Amélie (Jean-Pierre Jeunet, 2001)
81. Celine and Julie go Boating (Jacques Rivette, 1974)
80. The Young and the Damned (Luis Buñuel, 1950)
79. Ran (Akira Kurosawa, 1985)
78. Crouching Tiger, Hidden Dragon (Ang Lee, 2000)
77. The Conformist (Bernardo Bertolucci, 1970)
76. Y Tu Mamá También (Alfonso Cuarón, 2001)
75. Belle de Jour (Luis Buñuel, 1967)

74. Pierrot Le Fou (Jean-Luc Godard, 1965)
73. Man with a Movie Camera (Dziga Vertov, 1929)
72. Ikiru (Akira Kurosawa, 1952)
71. Happy Together (Wong Kar-wai, 1997)
70. L’Eclisse (Michelangelo Antonioni, 1962)
69. Amour (Michael Haneke, 2012)
68. Ugetsu (Kenji Mizoguchi, 1953)
67. The Exterminating Angel (Luis Buñuel, 1962)

Μια χαρακτηριστική σκηνή του «El ángel exterminador» (1962), του Μπουνιουέλ. Στην Ελλάδα προβλήθηκε ως «Εξολοθρευτής άγγελος»

66. Ali: Fear Eats the Soul (Rainer Werner Fassbinder, 1973)
65. Ordet (Carl Theodor Dreyer, 1955)
64. Three Colours: Blue (Krzysztof Kieślowski, 1993)
63. Spring in a Small Town (Fei Mu, 1948)
62. Touki Bouki (Djibril Diop Mambéty, 1973)
61. Sansho the Bailiff (Kenji Mizoguchi, 1954)
60. Le mépris (Jean-Luc Godard, 1963)

Η Μπριζίτ Μπαρντό με τον Τζακ Πάλανς στην «Περιφρόνηση» του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ (1963)

59. Come and See (Elem Klimov, 1985)
58. The Earrings of Madame de… (Max Ophüls, 1953)
57. Solaris (Andrei Tarkovsky, 1972)
56. Chungking Express (Wong Kar-wai, 1994)
55. Jules and Jim (François Truffaut, 1962)
54. Eat Drink Man Woman (Ang Lee, 1994)
53. Late Spring (Yasujirô Ozu, 1949)
52. Au Hasard Balthazar (Robert Bresson, 1966)
51. The Umbrellas of Cherbourg (Jacques Demy, 1964)

50. L’Atalante (Jean Vigo, 1934)
49. Stalker (Andrei Tarkovsky, 1979)
48. Viridiana (Luis Buñuel, 1961)
47. 4 Months, 3 Weeks and 2 Days (Cristian Mungiu, 2007)
46. Children of Paradise (Marcel Carné, 1945)
45. L’Avventura (Michelangelo Antonioni, 1960)
44. Cleo from 5 to 7 (Agnès Varda, 1962)
43. Beau Travail (Claire Denis, 1999)
42. City of God (Fernando Meirelles, Kátia Lund, 2002)

41. To Live (Zhang Yimou, 1994)
40. Andrei Rublev (Andrei Tarkovsky, 1966)
39. Close-Up (Abbas Kiarostami, 1990)
38. A Brighter Summer Day (Edward Yang, 1991)
37. Spirited Away (Hayao Miyazaki, 2001)
36. La Grande Illusion (Jean Renoir, 1937)
35. The Leopard (Luchino Visconti, 1963)
34. Wings of Desire (Wim Wenders, 1987)
33. Playtime (Jacques Tati, 1967)

O Ζακ Τατί στο «Playtime» του 1967

32. All About My Mother (Pedro Almodóvar, 1999)
31. The Lives of Others (Florian Henckel von Donnersmarck, 2006)
30. The Seventh Seal (Ingmar Bergman, 1957)
29. Oldboy (Park Chan-wook, 2003)
28. Fanny and Alexander (Ingmar Bergman, 1982)
27. The Spirit of the Beehive (Victor Erice, 1973)
26. Cinema Paradiso (Giuseppe Tornatore, 1988)
25. Yi Yi (Edward Yang, 2000)
24. Battleship Potemkin (Sergei M Eisenstein, 1925)

23. The Passion of Joan of Arc (Carl Theodor Dreyer, 1928)
22. Pan’s Labyrinth (Guillermo del Toro, 2006)
21. A Separation (Asghar Farhadi, 2011)
20. The Mirror (Andrei Tarkovsky, 1974)
19. The Battle of Algiers (Gillo Pontecorvo, 1966)
18. A City of Sadness (Hou Hsiao-hsien, 1989)
17. Aguirre, the Wrath of God (Werner Herzog, 1972)
16. Metropolis (Fritz Lang, 1927)

15. Pather Panchali (Satyajit Ray, 1955)
14. Jeanne Dielman, 23 Commerce Quay, 1080 Brussels (Chantal Akerman, 1975)
13. M (Fritz Lang, 1931)
12. Farewell My Concubine (Chen Kaige, 1993)
11. Breathless (Jean-Luc Godard, 1960)

Ζαν-Πολ Μπελμοντό και Τζιν Σίνμπεργκ στο «À bout de souffle» του Γκοντάρ (1960)

10. La Dolce Vita (Federico Fellini, 1960)
9. In the Mood for Love (Wong Kar-wai, 2000)
8. The 400 Blows (François Truffaut, 1959)
7. 8 1/2 (Federico Fellini, 1963)
6. Persona (Ingmar Bergman, 1966)

Μπίμπι Αντερσον και Λιβ Ούλμαν στο «Persona» του Μπέργκμαν (1966). Στην Ελλάδα προβλήθηκε υπό τον τίτλο «Ερωτες χωρίς φραγμό»

5. The Rules of the Game (Jean Renoir, 1939)
4. Rashomon (Akira Kurosawa, 1950)
3. Tokyo Story (Yasujirô Ozu, 1953)
2. Bicycle Thieves (Vittorio de Sica, 1948)
1. Seven Samurai (Akira Kurosawa, 1954)

The post Και οι 100 ήταν υπέροχες (κι ας μιλούσαν «ξένα») appeared first on Protagon.gr.