Κατ’επίφαση

15:19 29/3/2016 - Πηγή: Protagon

Ο τυπικός έλεγχος τον οποίο πρέπει να περάσει ένα πολίτευμα προκειμένου να ελεγχθεί ως δημοκρατικό είναι η ισχύς της διάκρισης των εξουσιών. Κατά τον Λοκ και τον Μοντεσκιέ αυτές ήταν τρεις, η νομοθετική, η εκτελεστική και η δικαστική, αργότερα προστέθηκαν τα ΜΜΕ. Είμαστε βέβαιοι πως η Ελλάδα θα περνούσε ένα τέτοιο τεστ;

Είμαστε ένα κράτος του οποίου τα μέλη του κοινοβουλίου εξελέγησαν μόνο από το 55% του

εκλογικού σώματος, με τους υπόλοιπους να δίνουν ηχηρό μήνυμα με την αποχή τους, αποδεχόμενοι την αποχή ως πολιτική πράξη και όχι ως αμέλεια των καθηκόντων τους ως ενεργοί πολίτες. Δυστυχώς το μήνυμα δεν παρελήφθη ποτέ και ουδεμία σημασία δόθηκε. Αν στο παραπάνω προσθέσουμε το bonus των 50 εδρών –τι περίεργο, καμία κυβέρνηση να μην το καταργεί!- τότε εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι επικρατεί η βούληση μιας σχετικά μικρής μερίδας πολιτών.

Στη χώρα αυτή τα αξιώματα στα οποία θα έπρεπε να βρίσκονται οι άριστοι –κι αφού στο μεταξύ η αριστεία ποινικοποιείται και στιγματίζεται- διορίζονται επαγγελματίες πολιτικοί που συχνά δεν είναι σχετικοί με την ατζέντα που παραλαμβάνουν. Πιόνια που υπηρέτησαν τον κομματικό μηχανισμό με υπομονή και δρέπουν τους κόπους τους ασκώντας εκτελεστική εξουσία. Διαθέτουν την πολιτική βούληση θα πει κανείς. Μπορεί, μα παράλληλα καταδικάζουν τη χώρα με την ανεπάρκεια και την ανικανότητα τους, διότι είναι «αρετές» που φαίνονται στο χρόνο.

Ζούμε στον τόπο όπου η πρόεδρος του ανώτατου δικαστικού οργάνου μηνύει ακαδημαϊκό (που έχει την ιδιότητα του πολιτευόμενου) διότι τη χαρακτήρισε «αφελή», ενώ ταυτόχρονα έχει δικαίωμα πειθαρχικού ελέγχου των δικαστών που θα αποφασίσουν την έγκλησή του. Σημειωτέον, ότι η πρόεδρος τοποθετήθηκε στη θέση αυτή από την κυβέρνηση και δεν προέκυψε από κάποια διαδικασία που συνηθίζεται από ανεξάρτητες αρχές.

Παρόλ’ αυτά το πιο απολαυστικό δείγμα Δημοκρατίας κατορθώνει να έρχεται από τον τομέα των μέσων μαζικής ενημέρωσης, ο αριθμός των οποίων δύναται να αποφασίζεται –και να διατάσσεται- από αρμόδιους (;) υπουργούς. Οσα μέσα δεν συντάσσονται με τη γραμμή της κυβέρνησης είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν πρόβλημα απόκτησης άδειας, με αποτέλεσμα να βιώνουμε μια περίοδο στην οποία μια βόλτα στους τηλεοπτικούς δέκτες ούτε καν θα υπαινίσσεται κάποια δύσκολη περίοδο για τη χώρα. Με αγωνία αναμένονται περισσότερες λεπτομέρειες για το τι θα συμβεί στο ραδιόφωνο και το internet, διότι οι δηλώσεις που έχουν προηγηθεί αφήνουν πολλές υποσχέσεις.

Με ευθύνη των πολιτών που αδιαφορούν και δεν φιλτράρουν δηλώσεις, πράξεις και γεγονότα, το μοντέλο διαχείρισης των εξουσιών παραπέμπει στο παλιό σποτ «όλα σε ένα, νοικοκυρεμένα». Δημοκρατία κατ’ επίφαση, μα κανείς δε μοιάζει να νοιάζεται.

*Ο Γιάννης Σκορδάς είναι φοιτητής Οικονομικής Επιστήμης ΟΠΑ.

The post Κατ’επίφαση appeared first on Protagon.gr.