Κούκλατζης: «Oχι δεν νιώθω ήρωας»

18:44 27/8/2018 - Πηγή: Protagon

Σε μία εκ βαθέων συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο λοχίας Δημήτρης Κούκλατζης μιλά για τη στιγμή της σύλληψης του και τις συνθήκες κράτησής του από τους Τούρκους, τα συναισθήματά του κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις τουρκικές φυλακές, αλλά και το τι ένιωσε όταν αντίκρισε και πάτησε ξανά σε ελληνικό έδαφος.

«Επιλογή να υπερασπίζεσαι την πατρίδα ο Στρατός»

Oπως λέει, το πρώτο συναίσθημα τη στιγμή της σύλληψής του μαζί με τον συνάδελφό του Αγγελο Μητρετώδη, «ήταν ξάφνιασμα και όχι φόβος».

«Ο στρατός», τονίζει, «είναι οικογένεια

και ξέρεις ότι ποτέ δεν είσαι μόνος. Εμπιστεύεσαι και τη ζωή σου ακόμη σε συναδέλφους, στην ηγεσία. Οπότε δεν φοβηθήκαμε ούτε στιγμή». «Ο στρατός είναι η επιλογή να υπερασπίζεσαι την πατρίδα σου. Είναι επιλογή μου να υπηρετώ και να ζω στα σύνορα της χώρας» προσθέτει .

«Το δυσκολότερο ήταν η αβεβαιότητα για το πότε θα φύγουμε»

Οσο για το διάστημα που πέρασε στο κελί των φυλακών υψίστης ασφαλείας της Αδριανούπολης, περιγράφει:

«Είχα κάνει ένα ημερολόγιο και έσβηνα την κάθε μέρα που περνούσε. Έτσι δε χάνεται ο χρόνος. Κυρίως διαβάζαμε και συζητούσαμε με τον Άγγελο για διάφορα θέματα. Σίγουρα ήταν πολύ σημαντικό το ότι δεν ήμουν μόνος. Το να είσαι μόνος, να μην έχεις κάποιον να μιλήσεις είναι πολύ δύσκολο. Πώς να περάσουν οι ώρες, οι μέρες… Είχαμε απεριόριστο χρόνο να σκεφτούμε. Τα σκεφτόμουν όλα, την οικογένεια, το μέλλον, τη χώρα. Όλα ήταν συνέχεια στη σκέψη μου… Το δυσκολότερο ήταν η αβεβαιότητα για το πότε θα φύγουμε… Όταν πήγαμε στον εισαγγελέα, στο αυτόφωρο, τότε καταλάβαμε ότι δεν θα τελειώσει γρήγορα το θέμα… Σε κάθε αίτημα αποφυλάκισης υπήρχε η ελπίδα, ότι ίσως αυτή είναι η φορά που θα φύγουμε. Μετά από κάθε απόρριψη δεν πέφταμε ψυχολογικά, απλά περιμέναμε την επόμενη αίτηση. Κάθε μήνα περιμέναμε ότι θα γίνει κάτι καινούριο. Είχαμε πάντα την ελπίδα, δεν μας έριχνε ψυχολογικά. Λέγαμε, εντάξει δεν έγινε αυτό το μήνα θα γίνει τον επόμενο, κι έτσι πηγαίναμε από μήνα σε μήνα… Προσωπικά δεν απογοητεύτηκα ποτέ. Κουράγιο και αισιοδοξία μας έδιναν η πρόξενος που μας έλεγε για τις προσπάθειες που γίνονται και οι γονείς μας. Έτσι ελπίζαμε και περιμέναμε».

Ερωτηθείς για την έκταση που πήρε το θέμα τους, ακόμα και διεθνώς, ο Δημήτρης Κούκλατζης απαντά:

«oχι, δεν είχαμε εικόνα για τις διαστάσεις που είχε πάρει η σύλληψή μας. Ξέραμε ό,τι μας έλεγαν οι γονείς στα επισκεπτήρια και η κ. πρόξενος… Δεν φανταζόμουν ότι θα είχε πάρει τόσο μεγάλη έκταση. Δεν το περιμέναμε ότι θα ξεπερνούσε τα όρια της Ελλάδας… Οι επισκέψεις της πολιτικής ηγεσίας σίγουρα μας ανέβασαν ψυχολογικά. Μας ανέβασε ότι προσπαθούν, ότι είναι δίπλα μας η κυβέρνηση, η χώρα, όλη η Ευρώπη. Από τις επισκέψεις αυτές μάθαμε ότι η κατάσταση ήταν σοβαρή, ότι γίνονται προσπάθειες και ότι σύντομα η περιπέτεια θα τελειώσει… Η Θεία Κοινωνία ήταν κάτι ξαφνικό. Δεν το περιμέναμε. Δεν ξέραμε ότι θα έρθει ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης κ. Αμφιλόχιος. Το μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη, εγώ αισθάνομαι ότι το είχα ανάγκη. Ήταν Πάσχα και ήταν ευλογία…».

«Μόνο όταν είδα τον Λευκό Πύργο σιγουρεύτηκα ότι όλα τελείωσαν»

Οσον αφορά την ανταπόκριση και συμπαράσταση του κόσμου, αποκαλύπτει ότι «το πρώτο γράμμα που πήραμε στη φυλακή, το έστειλε ένας 11χρονος από το Ναύπλιο. Το έστειλε στις 11 Μαρτίου και το πήραμε το Πάσχα. Δεν γνωρίζαμε ότι θα δεχθούμε κάρτες και γράμματα. Μετά είδαμε τον κόσμο που ήταν δίπλα μας. Άγνωστος κόσμος που έστελνε ευχές για καλή Ανάσταση κ.α. Κάρτες και γράμματα απ’ όλη τη χώρα, απ’ όλο τον κόσμο, από τον Καναδά, την Αμερική, τη Γαλλία… Τα έχουμε πάρει όλα μαζί μας φεύγοντας…».

Τους πρώτους μήνες, διηγείται, οι συναντήσεις με τους γονείς ήταν λίγο δύσκολες. «Μετά το συνηθίσαμε και ήταν πιο εύκολο. Περιμέναμε κάθε Τετάρτη το τηλεφώνημα και την Παρασκευή το επισκεπτήριο. Συζητούσαμε για τη ζωή εκτός της φυλακής, για τους συγγενείς, τους φίλους, όλα όσα μας περίμεναν όταν επιστρέφαμε. Έτσι τελείωνε η εβδομάδα και περιμέναμε την επόμενη».

«Δεν νιώθω ήρωας»

Την ημέρα της επιστροφής στην πατρίδα, θυμάται ότι όταν απογειώθηκε το αεροπλάνο, δεν είχαν ακόμη συνειδητοποιήσει τι είχε γίνει».

«Μόνο όταν ήμασταν στον αέρα και κοίταξα κάτω και είδα ελληνικό χώρο, είδα τον Λευκό Πύργο και την παραλία της Θεσσαλονίκης, τότε σιγουρεύτηκα ότι γυρίσαμε στη χώρα μας, ότι όλα τελείωσαν. Όταν προσγειώθηκε το αεροπλάνο και είδαμε τον κόσμο που περίμενε ήταν ένα σοκ. Δεν ξέραμε, δεν περιμέναμε ότι θα είναι τόσος κόσμος».

Για την υποδοχή ηρώων που τους επιφυλάχθηκε, τέλος, ο Δημήτρης Κούκλατζης είναι σαφής:

«Oχι δεν νιώθω ήρωας. Είναι μία λέξη με μεγάλη βαρύτητα. Είναι άλλη η έννοια του ήρωα και δεν την πλησιάζουμε. Ήρωες είναι οι άνθρωποι που έχουν δώσει το αίμα, τη ζωή τους για σκοπούς ιερούς, για την πατρίδα. Δεν μπορείς να αισθανθείς ήρωας λοιπόν. Δεν συγκρινόμαστε».

The post Κούκλατζης: «Oχι δεν νιώθω ήρωας» appeared first on Protagon.gr.