Κρουαζιέρα στο νησί των θαυμάτων

00:12 2/9/2017 - Πηγή: Protagon

Τόσα συνέδρια. Τόσες ομιλίες. Τόσες εκθέσεις. Τόσες συναντήσεις. Τελικά ένα νησί tax free μπορεί να αλλάξει τα σχέδια των πολυεθνικών εταιριών κρουαζιέρας και να αναστρέψει την πτωτική πορεία των προσεγγίσεων στα ελληνικά λιμάνια;

Για μια στιγμή σαστίζεις. Λες «μήπως»; Η σκέψη του υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Παναγιώτη Κουρουμπλή για

ένα νησί-προορισμό με φορολογική ατέλεια προκειμένου να τονωθεί το τουριστικό ενδιαφέρον, σε προβληματίζει. «Οφείλουμε να ψηλαφίζουμε την πραγματικότητα. Οι άνθρωποι που επιλέγουν να ψυχαγωγηθούν μέσα από τη διαδικασία της κρουαζιέρας, στα ενδιαφέροντά τους πάντα και στο πακέτο που αναζητούν και επιλέγουν είναι να πάνε και σ’ ένα λιμάνι με αφορολόγητα», επιχειρηματολόγησε πρόσφατα ο υπουργός. Δεν λένε «Shop until you drop»;

Τελικά είναι τόσο απλό; Ή μήπως απλοϊκό; Γιατί η κρουαζιέρα είναι χαλαρή για όσους την απολαμβάνουν. Για όσους τη σχεδιάζουν, δραστηριοποιούνται και επενδύουν σε αυτή, όχι. Αυτοί σκέφτονται και αποφασίζουν δύο και τρία χρόνια πριν για τα επόμενα πλάνα.

Τα τελευταία χρόνια είναι σαφές ότι η κρουαζιέρα αλλάζει ρότα. Προς ανατολάς. Γιατί στην Ασία υπάρχει η αναδυόμενη και γεωμετρικά αναπτυσσόμενη αγορά της Κίνας που πρόσφατα ανακάλυψε αυτόν τον τρόπο διακοπών. Και η κρουαζιέρα στηρίζεται στον όγκο και στην κλίμακα. Άλλωστε τα νέα πλοία που χτίζονται είναι πλωτές πόλεις, που μετρούν 2.700 καμπίνες-σουίτες, 18 καταστρώματα, καζίνο, πισίνες, σινεμά, θέατρα, spa κ.α.

Στο στρατηγικό σκέλος η Μεσόγειος ήταν πάντα ένας ελκυστικός προορισμός για κρουαζιέρα τόσο για τους Ευρωπαίους, όσο και για τους Αμερικανούς. Πλέον όμως τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά λόγω της γεωπολιτικής ρευστότητας στην ανατολική της λεκάνη, με την Τουρκία και την Αίγυπτο να έχουν βγει προς το παρόν από τα προγράμματα των πολυεθνικών εταιριών. Γιατί η ασφάλεια αποτελεί γι΄αυτές μείζον κριτήριο. Κάτι που, φυσικά, πλήττει και τους ελληνικούς προορισμούς.

Αρα η πτώση οφείλεται στην αναταραχή που επικρατεί στην Τουρκία και στην Αίγυπτο, στο Προσφυγικό, στην κρίση στην Ευρώπη με το Brexit να επιτείνει την ανησυχία και φυσικά στις θετικότερες προοπτικές της ασιατικής ηπείρου.

Πλέον οι περισσότερες κρουαζιέρες ξεκινούν από τη Βενετία, τη Τσιβιταβέκια (το λιμάνι έξω από τη Ρώμη), τη Γένοβα και τη Βαρκελώνη. Και όχι την Κωνσταντινούπολη, όπως πριν μερικά χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι οι ελληνικοί προορισμοί είναι το ανατολικότερο σημείο που θα φθάσουν τα πλοία στο διάστημα του επταήμερου ταξιδιού τους.

Αλλά ακόμα και αν ένα νησί με αφορολόγητα είδη αποτελούσε δέλεαρ για τα ελληνικά νερά και ξεπερνούσε τα τυπικά ζητήματα με την Ευρωπαϊκή Ενωση, ποιο θα ήταν αυτό και με ποια κριτήρια θα επιλεγόταν;

Τα λιμάνια που προσεγγίζουν τα κρουαζιερόπλοια στην Ελλάδα είναι συγκεκριμένα. Ειδικά για τα μεγάλα πλοία. Κάποια νησιά δεν έχουν καν υποδομές και υπηρεσίες για να υποδεχθούν τέτοιου μεγέθους κρουαζιερόπλοια. Στη Σαντορίνη, τον κορυφαίο σε ζήτηση προορισμό κρουαζιέρας στη χώρα, οι επιβάτες της κρουαζιέρας μεταφέρονται στη στεριά με λάντζες. Για να μην αναφερθούμε στο αδιαχώρητο που επικρατεί κάποιες ημέρες του καλοκαιριού με πλοία που φθάνουν σχεδόν ταυτόχρονα.

Θα επιλεγόταν ένας άλλος, λιγότερο δημοφιλής, προορισμός; Και ποιος θα ήταν ο χειρισμός ως προς την εσωτερική αγορά, η οποία εξυπακούεται ότι θα συνέρρεε για να επωφεληθεί επίσης των εκπτώσεων στα είδη;

Αλλά ακόμα και αν ένα νησί με αφορολόγητα είδη αποτελούσε δέλεαρ για τα ελληνικά νερά και ξεπερνούσε τα τυπικά ζητήματα με την ΕΕ, ποιο θα ήταν αυτό και με ποια κριτήρια θα επιλεγόταν;

Αυτό είναι τελικά το θέμα; Μάλλον όχι. Γιατί το ζήτημα του ΦΠΑ στην κρουαζιέρα αφορά σε ένα πολύ πιο εξειδικευμένο πεδίο: αυτό της ενδοκοινοτικής κρουαζιέρας και του συντελεστή που επιβαρύνει το πακέτο για κάθε επιβάτη, καθώς και τις προμήθειες των πλοίων, όταν δεν προσεγγίζουν λιμάνι τρίτης χώρας. Αλλο όμως η transit κρουαζιέρα και οι επιβάτες που κατεβαίνουν σ’ ένα νησί για να ψωνίσουν κοσμήματα, καλλυντικά, ποτά, αξεσουάρ κ.α. και άλλο τα οικονομικά του σχεδιασμού των προσεγγίσεων.

Η Ελλάδα συγκεντρώνει περίπου μισό δισ. ευρώ ετησίως από έσοδα που σχετίζονται με την κρουαζιέρα, αν και δεν έχει ακόμη αναπτύξει το homeporting, που είναι και το τελικό ζητούμενο. Παράλληλα καταγράφει μείωση στις αφίξεις, έχοντας απολέσει την Τουρκία, βασικό συνεταίρο της στην κρουαζιέρα. Για φέτος οι εκτιμήσεις της Ένωσης Εφοπλιστών Κρουαζιεροπλοίων και Φορέων Ναυτιλίας κάνουν λόγο για μείωση 15% στην επιβατική κίνηση σε σχέση με το 2016.

Δεν ξέρω αν τα σκέφθηκε όλα αυτά ο υπουργός. Ούτε αν διατύπωσε την πρόταση αυτή έχοντας πειστεί ότι μπορεί να λειτουργήσει θετικά σε ένα θέμα για το οποίο η ελληνική κυβέρνηση έχει βασικά δύο υποχρεώσεις: τη δημιουργία υποδομών και ελκυστικής φορολογικής πολιτικής.

Αν λάβει κανείς υπόψη όμως ότι ο κ. Κουρουμπλής ήταν κεντρικός ομιλητής στα Posidonia τον Μάιο, με το συνέδριο να εστιάζει στη φθίνουσα πορεία της κρουαζιέρας στην ευρύτερη περιοχή, προαναγγέλλοντας συνολικό στρατηγικό πλάνο για την κρουαζιέρα και τον θαλάσσιο τουρισμό, τότε απορεί. Έως και τρομάζει με την προσέγγιση σε ένα τόσο σύνθετο θέμα.

Πόσα θαύματα να κάνει πια ένα νησί;

The post Κρουαζιέρα στο νησί των θαυμάτων appeared first on Protagon.gr.