Μέρες Μαραντόνα ζει το Καμπιονάτο

16:19 12/2/2016 - Πηγή: Protagon

Το ιταλικό πρωτάθλημα ζει μέρες Μαραντόνα. Για πρώτη φορά μετά την ένδοξη εποχή του αργεντινού άσου της μπάλας, εδώ και 25 χρόνια, η Νάπολι διεκδικεί τον τίτλο. Και το αν θα τα καταφέρει, θα εξαρτηθεί -εν πολλοίς- από το αποτέλεσμα του σαββατιάτικου ντέρμπι με τη Γιουβέντους (21.45 στο «Juventus Stadium» του Τορίνο). Επομένως, δεν μιλάμε μόνο για ποδόσφαιρο. Πρόκειται για την αναβίωση της σύγκρουσης δυο εντελώς διαφορετικών κόσμων στην ίδια χώρα, που δεν έλειψε ποτέ από τον πολιτικό στίβο της Ιταλίας και -τώρα- επιστρέφει και στο γήπεδο.

Από τότε που μπήκε στη ζωή

μας το Ευρώ, το scudetto (το Πρωτάθλημα Ιταλίας) το μοιράζονται μόνο τρεις ομάδες από δυο πόλεις του «λογγοβαρδικού» βορρά: η Γιουβέντους από το Τορίνο -η οποία το μονοπωλεί μετά το 2012- και η Μίλαν με την Ιντερ από το Μιλάνο. Ολα αυτά τα χρόνια, ο τίτλος δεν κατέβηκε ούτε μέχρι τη Ρώμη. Οσο για τον «βυζαντινό» νότο, δεν τον έχει καν πλησιάσει μετά τον τελευταίο θρίαμβο της Νάπολι, το 1990. Η μισή Ιταλία προσεύχεται να νικήσουν οι ναπολιτάνοι και να αυξήσουν τη διαφορά τους από τη δεύτερη Γιουβέντους στους 5 βαθμούς. Η άλλη μισή, είναι με τη «Γιούβε». Εστω κι αν τη μισούν όλοι οι ιταλοί φίλαθλοι που δεν είναι οπαδοί της. Επειδή σε αυτή τη μάχη εκπροσωπεί τη χώρα της βιομηχανίας, της οικονομικής ευημερίας και του πολιτισμού απέναντι στην «άλλη» χώρα, της υπο-ανάπτυξης και της Καμόρα, από την οποία προέρχεται η Νάπολι. Πολλοί από τους 40.000 θεατές που θα βρίσκονται στις εξέδρες, ακόμη θεωρούν καταραμένη την ενοποίηση του 1861…

Αν και το κόμμα που ιδρύθηκε (συμπτωματικά, αμέσως μετά τον τελευταίο τίτλο της Νάπολι) για να τονίσει αυτόν τον διαχωρισμό, η «Λίγκα του Βορρά», έχει έδρα το Μιλάνο, το «κατεστημένο» του ιταλικού ποδοσφαίρου κατοικοεδρεύει στο Τορίνο. Είναι η Γιουβέντους. Ο σύλλογος με τους περισσότερους τίτλους -και το πιο σκοτεινό παρελθόν- στην Ιταλία. Οι αγώνες των δυο ομάδων χαρακτηρίζονται από ιστορική αντιπαλότητα. Πριν από μερικές δεκαετίες, δεν υπήρχε μεγαλύτερη ντροπή για έναν ναπολιτάνο, από το να έχει γιο «γιουβεντίνο». Και για μια οικογένεια, κάποιο μέλος της να δουλεύει στη FIAT…

Η επανάσταση άρχισε το 1984. Οταν ο Μαραντόνα έφτασε στην Ιταλία ως ο πιο ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής του κόσμου, επιλέγοντας να παίξει στη Νάπολι – κι όχι στον πλούσιο βορρά. Εκείνη την εποχή, η Γιουβέντους ήταν -ουσιαστικά- παγκόσμια πρωταθλήτρια. Σχεδόν όλοι οι παίκτες της εθνικής ομάδας της Ιταλίας που κατέκτησε το Μουντιάλ του 1982, ήταν δικοί της: ο Τζοφ, ο Σιρέα, ο Καμπρίνι, ο Τζεντίλε, ο Ταρντέλι, ο Ρόσι. Ο Κάουζιο μόλις είχε φύγει για την Ουντινέζε… Με αυτή την ομαδάρα, συν τον γάλλο Πλατινί και τον πολωνό Μπόνιεκ, αποφάσισε να τα βάλει ο Μαραντόνα.

Την πρώτη χρονιά του αργεντινού, η Νάπολι τερμάτισε στην 7η θέση. Στον βορρά τον χλεύαζαν. Ενα χρόνο μετά, ανέβηκε τρίτη. Ψιλο-ανησύχησαν. Και το καλοκαίρι του 1986, μετά το «μαγικό» Παγκόσμιο Κύπελλο του Μαραντόνα στο Μεξικό, όλα άλλαξαν. Με την προσθήκη του Τζιορντάνο και του Καρέκα, η ομάδα έγινε MA-GI-CA. Μαγική. Την Κυριακή 9 Νοεμβρίου, στο «Κομουνάλε» του Τορίνο (η ιστορική έδρα της Γιουβέντους), 60.000 θεατές συγκεντρώθηκαν για το ντέρμπι των πρωτοπόρων. Μέχρι το 73ο λεπτό, οι «μπιανκονέρι» διασκέδαζαν και τραγουδούσαν. Τότε, όμως, ο Φεράριο ισοφάρισε το γκολ του Λάουντρουπ. Στο επόμενο λεπτό ο Τζιορντάνο έκανε το 1-2 και στο 90′, ο Βολπετσίνα το 1-3. Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, η Νάπολι πανηγύρισε το πρώτο της scudetto (ακολούθησε άλλο ένα, το 1990, κι ένα Κύπελλο UEFA). Ο Μαραντόνα άλλαξε τον ρου της ιστορίας στο ιταλικό ποδόσφαιρο, και ο Πλατινί έκρινε οτι είχε έρθει η ώρα να τα παρατήσει, μόλις στα 32 του.

Η «Μεγάλη Κυρία» έχει βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό από την αρχή της χρονιάς και πλέον «βλέπει» για τα καλά κορυφή (REUTERS/Giorgio Perottino)

Γράφτηκε και βιβλίο για εκείνο το 1-3. Με τίτλο «Η άλωση του Τορίνο», αφηγείται το ταξίδι μιας παρέας τεσσάρων φανατικών οπαδών της Νάπολι στην πόλη της Γιουβέντους, τις σκέψεις τους πριν από το παιχνίδι, τα συναισθήματά τους στη διάρκεια του ματς και τη θριαμβευτική επιστροφή τους στον νότο. Ο συγγραφέας, ο Μαουρίτσιο Ντε Τζιοβάνι, ήταν ο ένας της παρέας.

Μετά την αποχώρηση του Μαραντόνα, το 1991, η Νάπολι μπήκε σε μεγάλες περιπέτειες -κυρίως λόγω οικονομικών προβλημάτων- που την οδήγησαν στον υποβιβασμό. Μέχρι το 2004, που την ανέλαβε -σε μαύρα χάλια- ο Αουρέλιο ντε Λαουρέντις. Πλήρωσε 25 εκατ. ευρώ για να αγοράσει μια ομάδα χωρίς δικό της γήπεδο (ακόμη δεν έχει), χωρίς προπονητικές εγκαταστάσεις, χωρίς γραφεία, χωρίς καν παίκτες της προκοπής. Τρία χρόνια μετά, η Νάπολι επέστρεψε στη Serie A (Α’ Κατηγορία), άρχισε να ανεβαίνει και -το 2011- βγήκε στο Champions League. Απίστευτο. Το καλοκαίρι του 2010, είχε αγοράσει τον Εντινσον Καβάνι. Με την πώληση του γκολτζή ουρουγουανού (με 60 εκατ. ευρώ στην Παρί Σεν Ζερμέν) και με τα έσοδα από τους ευρωπαϊκούς αγώνες της, η Νάπολι εκτοξεύτηκε. Ιδίως τη σεζόν 2013-2014 παρουσίασε έσοδα – ρεκόρ (σχεδόν 250 εκατ. ευρώ). Μόνο πέρυσι πήγε να φουντάρει, καθώς ο Ράφα Μπενίτεθ απέτυχε να τη βγάλει στο Champions League δυο διαδοχικές χρονιές. Βεβαίως, ο ντε Λαουρέντις τον έστειλε από ‘κει που ήρθε (για να τον μαζέψει η Ρεάλ Μαδρίτης…). Και προσέλαβε τον Μαουρίτσιο Σάρι, έναν άγνωστο ιταλό που τον περασμένο Ιούνιο ακουγόταν για τον πάγκο της Μίλαν.

Τελικά ο Μπερλουσκόνι το βρήκε… μπανάλ να πάρει προπονητή από την ταπεινή Εμπολι, και ο 57χρονος τεχνικός κατέληξε στη Νάπολι. Η αλήθεια είναι οτι την έχει την… πετριά του. Στις προπονήσεις χρησιμοποιεί ένα drone, το οποίο τις καταγράφει από αέρος, ώστε να βλέπει -λέει- καλύτερα πώς δουλεύουν οι γραμμές της… Πάντως, μέχρι στιγμής, την έχει πρώτη στη βαθμολογία. Και με καλή μπάλα. Η… πλάκα είναι, οτι και ο ίδιος ο Σάρι είναι ένα είδος drone για το ποδόσφαιρο, αφού μέχρι πριν από μερικά χρόνια ήταν… τραπεζικός υπάλληλος. Κάποια στιγμή αποφάσισε να εγκαταλείψει τη δουλειά του και να κάνει επάγγελμα το χόμπι του. Ετσι ξαφνικά, έγινε προπονητής.

Ο Γκονσάλο Ιγουαΐν οδηγεί φέτος την Νάπολι έχοντας πετύχει 24 γκολ (REUTERS/Stringer)

Η Γιουβέντους, πρωταθλήτρια τις τέσσερις προηγούμενες σεζόν, πέρασε φέτος μια μεγάλη κρίση. Εκανε τη χειρότερη αρχή της στο Καμπιονάτο απο το 1970. Ισως επειδή, λίγους μήνες μετά τον άτυχο γι’ αυτήν Τελικό του Champions League και την κατάκτηση του νταμπλ στην Ιταλία, αρκετοί σημαντικοί ποδοσφαιριστές έφυγαν – και κάποιοι άλλοι ήρθαν στη θέση τους. Χρειάστηκαν πολλές εβδομάδες για να ξαναβρεί το βήμα της, όμως τώρα περπατάει γεμάτη αυτοπεποίθηση. Με 17 νίκες στη σειρά (14 στο Πρωτάθλημα και άλλες τρεις στο Κύπελλο), πλησίασε τη Νάπολι στους δυο βαθμούς. Κι αν τη νικήσει στο Τορίνο, θα ανέβει στην κορυφή – για πρώτη φορά φέτος. Το μεγάλο της όπλο είναι η εμπειρία, και η μοναδική ικανότητα που παραδοσιακά έχει, να παίρνει το αποτέλεσμα που θέλει. Απέναντι στην ενθουσιώδη Νάπολι, η οποία σχεδιάζει να παίξει φουλ επίθεση. Η νίκη -και ο τίτλος- δεν της αρκεί. Θέλει να αποδείξει, σε ολόκληρο τον βορρά, οτι είναι η καλύτερη ομάδα στην Ιταλία. Διαθέτει, άλλωστε, τον Γκονσάλο Ιγκουαΐν, ο οποίος μετράει 24 γκολ στις ισάριθμες πρώτες αγωνιστικές. Αν σκοράρει και στο ντέρμπι με τη Γιουβέντους -για 7ο στη σειρά ματς-, θα ξεπεράσει τον πατριώτη του, του Μαραντόνα, τον τελευταίο παίκτη της Νάπολι με μια τέτοια επίδοση. Αλλά, ακριβώς σε αυτόν τον ενθουσιασμό ποντάρει η… πονηρή Γιουβέντους.

Αφεντικό στη Γιουβέντους είναι ο Αντρέα Ανιέλι, ανηψιός του ιστορικού ηγέτη της, Τζιάνι, ο οποίος ανέλαβε την προεδρία το 2010. Από το καλοκαίρι του 2006 -όταν τη χτύπησε η καταιγίδα του Cacliopolis- μέχρι εκείνη τη χρονιά, η Γιούβε πέρασε μεγάλο λούκι – κυρίως οικονομικό. Φαίνεται, όμως, οτι ο ανηψιός δεν είναι κανένας τυχαίος. Οδήγησε τον σύλλογο στον πρώτο του θετικό ισολογισμό μετά το 2006 και σε έσοδα 350 εκατ. ευρώ σήμερα, τον επανέφερε στην κορυφή του Καμπιονάτο και της Ευρώπης (με την περσινή παρουσία του στον Τελικό του Champions League) και του χάρισε το πρώτο ιδιόκτητο γήπεδο που απέκτησε ποτέ ομάδα της Ιταλίας. Επόμενος στόχος του είναι να «δέσει» τον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι -τον μοναδικό προπονητή που έχει πάρει πρωταθλήματα με τη Γιουβέντους και τη Μίλαν πλην του Καπέλο- για να μην του φύγει στην Αγγλία.

Με νίκη της Γιουβέντους στο ντέρμπι, η Νάπολι θα μείνει πίσω ένα βαθμό. Οπότε, στις 13 αγωνιστικές που θα απομένουν, τα πάντα μπορεί να συμβούν. Αν νικήσει η Νάπολι, όμως, στο άντρο της μοναδικής αντιπάλου της σε αυτή την κούρσα, ο ενθουσιασμός του νότου θα γίνει ανίκητος. Και ο Μαραντόνα θα ψάχνει να βρει το ελικόπτερο με το οποίο θα προσγειωθεί στη Νάπολι, για να το γιορτάσει μαζί με τους υπόλοιπους καταφρονεμένους, όπως έχει υποσχεθεί.

The post Μέρες Μαραντόνα ζει το Καμπιονάτο appeared first on Protagon.gr.