Ο γλυκός πειρασμός που μας συντροφεύει 5.000 χρόνια

11:29 18/1/2016 - Πηγή: Protagon

Αυτή η ζουμερή, δροσιστική, μεταρσιωτική αίσθηση στον ουρανίσκο μας, παρακολουθεί το ανθρώπινο γένος εδώ και πέντε χιλιετίες και έχει χαρίσει σε αλυσοδεμένους σκλάβους, απλούς αστούς και παντοδύναμους αυτοκράτορες κάτι από την αίσθηση του ουρανού. Λίγα φρούτα μπορούν να συναγωνιστούν με την αλλόκοτα ζαχαρένια ψίχα του καρπουζιού, αλλά και με την ιδιότυπη… εικαστική του παρουσίαση: κόκκινη καρδιά, στιγματισμένη με μαύρα σπόρια και για αμπαλάζ ένα σκληρό πράσινο ριγωτό περίβλημα!

Αν και οι ειδικοί διαφωνούν για το ακριβές μέρος που καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά το καρπούζι, συμφωνούν πως

προέρχεται από τη βορειοανατολική Αφρική, όπου στην Αίγυπτο έχει πολιτογραφηθεί με την ονομασία «γκουρμά» και στο Σουδάν ως «γκουρούμ». Σπόροι καρπουζιού και απεικονίσεις ολόκληρου του φρούτου έχουν ανακαλυφθεί σε τάφους των Αιγυπτίων Φαραώ, χτισμένους εδώ και 4.000 χρόνια και βέβαια στον διασημότερο απ΄ αυτούς, τον τάφο του βασιλιά Τουτανγχαμών. «Οι Φαραώ είχαν μπροστά τους ένα μεγάλο ταξίδι στο Υπερπέραν, και τι καλύτερη πηγή ενυδάτωσης του οργανισμού από το καρπούζι;» δηλώνει στον Μαρκ Στράους και στο National Geographic ο φυτοκόμος της Ισραηλινού Οργανισμού Αγροτικής Ερευνας, Χάρυ Πάρις, που πέρασε χρόνια και χρόνια προσπαθώντας να εντοπίσει σε εβραϊκά και αιγυπτιακά αρχεία, ίχνη για την καλλιέργεια του καρπουζιού.

Και αυτός ο ρόλος του, ως κινητού ταμιευτήρα νερού, ήταν που κατά τον Πάρις έκανε το καρπούζι να εξαπλωθεί μεταξύ 400 π.Χ. και 500 μ.Χ. στις χώρες της Μεσογείου. Τα καραβάνια των εμπόρων, οι φυλές των αυτοχθόνων που εμπορεύονταν το αλάτι, οι ναυτικοί και οι ταξιδιώτες εκτίμησαν τη διατροφική και ενυδατική του αξία στη διάρκεια μεγάλων ταξιδιών. Διαπρεπείς γιατροί της Αρχαίας Ελλάδας, όπως ο Ιπποκράτης και ο Διοσκουρίδης, επαίνεσαν τις θεραπευτικές του ιδιότητες: το θεωρούσαν περίφημο διουρητικό, αλλά με αυτό αντιμετώπιζαν και τη θερμοπληξία στα παιδιά (εφάρμοζαν την κρύα φλούδα του στις παιδικές πλάτες, ώστε να απορροφήσει απ΄ τον οργανισμό όλη τη ζέστη).

Το εκτιμούσε επίσης ιδιαίτερα και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, θεωρώντας πως είναι το πιο δροσιστικό ανάμεσα στα φρούτα. Σε μια ταξινόμηση που έκαναν περί το 200 μ.Χ. Εβραίοι λόγιοι, το καρπούζι τοποθετήθηκε δίπλα στα σύκα, τα σταφύλια και τα ρόδια. Το κοινό που έχουν μεταξύ τους όλα αυτά τα φρούτα, είναι η γλυκιά τους γεύση. Ομως, ο μακρινός πρόγονος του καρπουζιού ήταν πικρός, μας λένε οι επιστήμονες! Χρειάστηκαν χιλιετίες ολόκληρες συστηματικής και επίπονης καλλιέργειας για να εξελιχθεί στη γευστική απόλαυση που ξέρουμε σήμερα. Αλλά και για να αλλάξει χρώμα, σε συνάρτηση πάντοτε με την περιεκτικότητά του σε ζάχαρη, αφού αρχικά η ψίχα του ήταν υποκίτρινη.

Σήμερα, πάνω από 100 εκατομμύρια τόνοι καρπουζιού καλλιεργούνται ετησίως σε όλο τον κόσμο και διατίθενται κυριολεκτικά παντού: από τις πανάκριβες μπουτίκ τροφίμων του Λονδίνου, όπου μια φέτα καρπούζι μπορεί να κοστίζει όσο μισό μεροκάματο, μέχρι τις υπαίθριες αγορές του Αμπιτζάν στην Ακτή Ελεφαντοστού, όπου τα χαμίνια χρησιμοποιούν τις μισοφαγωμένες φλούδες του σαν δόλωμα για να παγιδέψουν τις ανύποπτες κότες της γειτονιάς.

The post Ο γλυκός πειρασμός που μας συντροφεύει 5.000 χρόνια appeared first on Protagon.gr.