Ο λαός δεν θυμάται τι σημαίνει Δεξιά

01:19 20/12/2015 - Πηγή: Protagon

Ενας άνθρωπος που θα πάει να ψηφίσει στις εκλογές της Νέας Δημοκρατίας θα βρεθεί δίπλα σε κάλπη για τέταρτη φορά μέσα σε ένα χρόνο. Και αν είχε ξυπνήσει νωρίς την προηγούμενη φορά, αυτή θα είναι η πέμπτη. Πόσοι θα βάλουν στο χέρι την ταυτότητα και τρία ευρώ για να φτάσουν μπροστά στην εφορευτική επιτροπή; Είναι άγνωστο. Ομως οι εκλογές της Νέας Δημοκρατίας έχουν γίνει κοινωνικό trend τους τελευταίους μήνες. Αν έξω ο ήλιος λάμπει και εσύ δεν βρίσκεις

να πεις κάτι για τον καιρό, μπορείς πάντα να συζητήσεις την τελευταία περιπέτεια του Αδωνι. Εντάξει, λοιπόν, ας υποθέσουμε ότι το εκλογικό σώμα θα είναι ογκώδες. Πόσο αξιόπιστο πολιτικά θα είναι κάτι τέτοιο; Και, αλήθεια, είναι αυτός ο δόκιμος τρόπος για να εκλέγεται ένας πολιτικός ηγέτης; Στα μεγάλα αστικά κόμματα της Δύσης οι ηγέτες εκλέγονται, συνήθως, μέσα από συνέδρια όπου γίνεται αντιπαράθεση θέσεων και αναμέτρηση πολιτικών αναστημάτων. Εδώ τα πράγματα άλλαξαν από τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου είπε να πάρει το μαγαζί του πατέρα του έχοντας και τους πελάτες μαζί. Ακολούθησε και η Νέα Δημοκρατία με την ανοιχτή διαδικασία και έτσι ένας χαβαλετζής έχει τον ίδιο λόγο με το συνεπές κομματικό μέλος. Αλλά, αυτή δεν είναι η Δημοκρατία; Μεταξύ μας, ακόμα και οι νεοδημοκράτες που θα μπουν στα εκλογικά τμήματα θα συνθέτουν ένα ανομοιογενές μωσαϊκό ανθρώπων, ένα σύμπλεγμα επιμέρους φυλών, μία ομοσπονδία τάσεων. Παλιά τον αναγνώριζες τον δεξιό. Τον «έκοβες» από το ύφος και το ντύσιμο. Στους άλλους καιρούς μία κάλπη έξω από κάθε εκκλησία θα μάζευε την κομματική βούληση όπως ο κουβάς κάτω από ένα ταβάνι που στάζει –όλες οι σταγόνες ίδιες είναι. Τώρα, όμως;

Νωρίς το πρωί θα προσέλθουν οι ψηφοφόροι του Ευ. Μεϊμαράκη. Μετά την εκκλησία, λίγο πριν το καφενείο. Ακόμα και αν δεν ψήφιζαν, θα τον επέλεγαν λόγω φυσιογνωμίας. Αν ήθελες να περιγράψεις σε ένα παιδί πώς ακριβώς είναι ο δεξιός, στην παραδοσιακή του εκδοχή, θα του έδειχνες μία φωτογραφία του Μεϊμαράκη.

Οι του Κυριάκου θα προσέλθουν πριν το brunch. Και τους ξεχωρίζεις τόσο εύκολα, λες και τους έχει μαρκάρει, όπως έκαναν με τα γελάδια

Ο Αδωνις θυμίζει Μεϊμαράκη στα νιάτα του. Ένα μέλος της ΟΝΝΕΔ που αρνείται να μεγαλώσει. Με την έκρηξη και τον τσαμπουκά του θυμωμένου δεξιού που μετά βίας κρατάει τα «βρωμοκομμούνια» μέσα στο στόμα του. Πώς ξεχωρίζεις τον ψηφοφόρο του; Δεν είναι εύκολο. Ο Αδωνις δεν έχει στιλιστικές αναφορές, βασίζεται κυρίως στο συναίσθημα. Κοινώς θα προσελκύσει νεαρό «κάγκουρα», ηλικιωμένη από το κέντρο της Αθήνας και αγανακτισμένο αστό των βορείων προαστίων.

Ο Τζιτζικώστας σέρνει πίσω του την τοπική ιδιαιτερότητα που μετράει στη Βόρεια Ελλάδα. Δηλαδή εκεί που βλέπεις το μεσόκοπο ζευγάρι να φεύγει από την εκκλησία και λες ότι πάει να βρει τον Μεϊμαράκη, γίνεται η ανατροπή και ψηφίζουν Τζιτζικώστα επειδή είναι από τη Θεσσαλονίκη και ο μπαμπάς του είχε διορίσει ένα ανίψι τους. Θεωρητικά ο «Τζίτζι» διεκδικούσε αντίκρισμα σε ένα χίπστερ κοινό, πλην όμως το εκχώρησε στον Σεραφείμ Πειραιώς και σε λοιπούς γραφικούς, ομοφοβικούς, απομεινάρια μίας ασπρόμαυρης εποχής.

Οι του Κυριάκου θα προσέλθουν πριν το brunch. Και τους ξεχωρίζεις τόσο εύκολα, λες και τους έχει μαρκάρει, όπως έκαναν με τα γελάδια. Ο ψηφοφόρος του Κυριάκου μοιάζει με πασόκο νέας κοπής ή ψηφοφόρο του Ποταμιού. Πιθανότατα δε είναι και το ίδιο πρόσωπο. Κυριάκο ψηφίζουν επίσης τα σοφιστικέ look με το κασκόλ έξω από το παλτό.

Η απορία μου έχει να κάνει με το πολιτικό υλικό που συνδέει αυτούς τους ανθρώπους. Κάποτε ήξερες τι ακριβώς σημαίνει να είσαι δεξιός. Σήμερα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Έναν ψηφοφόρο του Τζιτζικώστα μπορείς, για παράδειγμα, να τον τοποθετήσεις στα άκρα της δεξιάς. Όμως έναν ψηφοφόρο του Μητσοτάκη τον βρίσκεις αρκετά προς το κέντρο, ίσως και στις παρυφές της σοσιαλδημοκρατίας. Βέβαια στην περίπτωση της ΝΔ, οι πολίτες έχουν αποδειχθεί πιο συνεπείς από ένα κόμμα που ήταν φιλελεύθερο, κυβέρνησε πελατειακά, κατήγγειλε το μνημόνιο για να το εφαρμόσει και μετά να το ξορκίσει ξανά.

Οσα προβλήματα και αν έχει η ανοιχτή διαδικασία, τουλάχιστον θα δώσει στη Νέα Δημοκρατία το νέο της πρόσωπο. Μπορεί, βέβαια, να είναι παλιό, όμως η εικόνα του δεν θα παραμένει θολή.

The post Ο λαός δεν θυμάται τι σημαίνει Δεξιά appeared first on Protagon.gr.