Ο Λένιν και ο Κυριάκος

19:31 14/5/2016 - Πηγή: Protagon

Ο Λένιν θεωρούσε πάντοτε το μεγαλύτερο εμπόδιο σε κάθε σοβαρή μεταρρυθμιστική προσπάθεια τον «εμπειρικισμό». Μ’ αυτόν τον όρο εννοούσε την υποστήριξη ad hoc συνθημάτων και προτάσεων οι οποίες δεν διέπονται από καμία εσωτερική θεωρητική συνοχή ούτε απορρέουν αφαιρετικά από ορισμένες αρχές αλλά απλά αντανακλούν την συγκεκριμένη εικόνα του κόσμου που έχει μια δεδομένη στιγμή αυτός ή αυτοί που την προβάλλουν.

Ο Λένιν δεν έζησε δυστυχώς για να δει τον τρόπο που λειτουργούσε (και δυστυχώς λειτουργεί) η Νέα Δημοκρατία.

Κρίμα. Διότι το κόμμα αυτό υλοποιεί με τον πιο ιδανικό τρόπο τον «εμπειρικισμό» που καταδίκαζε ο Λένιν, δηλαδή την διατύπωση κοινοτυπιών που δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με το γενικότερο πλαίσιο αξιών που υποτίθεται ότι πρεσβεύει το κόμμα.

Πάρτε π.χ. τις πρόσφατες απόψεις που εξέφρασε ο ηγέτης της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης σχετικά με την μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Οχι απλά την υπερασπίσθηκε σθεναρά αλλά υπερηφανεύτηκε κιόλας για το γεγονός ότι κατά την διάρκεια της θητείας του κατάφερε να αποτρέψει τις απολύσεις που του ζητούσαν οι «ξένοι». Τα επιχειρήματά του εναντίον των απολύσεων ήταν τα γνωστά: καλύτερη οργάνωση της δημόσιας διοίκησης θα ανεβάσει την παραγωγικότητα της κλπ κλπ.

Με άλλα λόγια «το αυτονόητο» και το «κοινότυπο» στο απόγειό του. Ο θρίαμβος του «εμπειρικισμού» που θα’λεγε και ο Βλαδίμηρος Ιλιτς.

Αν δεχθείς ότι η παραγωγή των δημοσίων αγαθών σε επίπεδο αρχής θα γίνεται από ιδιωτικούς φορείς τότε ασφαλώς θα απολύσεις το 80% των δημοσίων υπαλλήλων

Ας υποθέσουμε τώρα ότι η ΝΔ λειτουργούσε με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο, ότι δηλαδή οι πολιτικές που ακολουθούσε παρέπεμπαν αφαιρετικά σε ένα γενικότερο πλαίσιο αρχών. Ποια θα ήταν η απάντηση τότε στο ερώτημα της μονιμότητας και των απολύσεων;

Η απάντηση θα παρέπεμπε στο βασικό ερώτημα ποιος είναι ο ρόλος του κράτους. Αν θέλεις ένα σοβιετικού τύπου κράτος που παρεμβαίνει παντού τότε όχι απλά δεν θα απολύσεις αλλά επίσης θα προσλάβεις και άλλους. Διαφορετικά θα απολύσεις.

Πιο συγκεκριμένα το ερώτημα σήμερα τίθεται: Αν δεχθούμε ότι υπάρχουν ορισμένα «δημόσια αγαθά» τα οποία πρέπει να παρέχει το κράτος ,θα πρέπει το ίδιο το κράτος να τα παράγει ή θα πρέπει απλά να χρηματοδοτεί την παραγωγή τους η οποία θα πραγματοποιείται από ιδιωτικούς φορείς; Αν π.χ. δεχθούμε το κράτος να παρέχει την Παιδεία σε όλους θα πρέπει να λειτουργούν δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα ή να είναι όλα ιδιωτικά και το κράτος να καταβάλει τα δίδακτρα;

Είναι προφανές ότι η απάντηση σε αυτό το ερώτημα που διατυπώνεται στο επίπεδο αρχών προσδιορίζει και την πολιτική σου στο θέμα των απολύσεων. Αν δεχθείς ότι η παραγωγή των δημοσίων αγαθών σε επίπεδο αρχής θα γίνεται από ιδιωτικούς φορείς τότε ασφαλώς θα απολύσεις το 80% των δημοσίων υπαλλήλων (το γεγονός ότι θα ξαναπροσληφθούν από τους ιδιωτικούς φορείς είναι άλλη ιστορία που δεν έχει σχέση με το σημερινό επιχείρημα).

Με άλλα λόγια το θέμα των απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων δεν είναι ένα «εμπειρικό» ερώτημα που παραπέμπει σε οργανογράμματα αλλά ένα «θεωρητικό» ερώτημα που παραπέμπει σε αρχές και αφαιρετική σκέψη.

Δυστυχώς από ό,τι φαίνεται τίποτα δεν έχει αλλάξει στην ΝΔ. Οσο πιο πολύ αλλάζει τόσο πιο πολύ παραμένει η ίδια.

The post Ο Λένιν και ο Κυριάκος appeared first on Protagon.gr.