Οι 10 μεγάλες εκπλήξεις και απορρίψεις των Οσκαρ

23:17 25/2/2017 - Πηγή: Protagon

Βλέπεις ταινίες και ερμηνείες και λες «μπορεί να πάρει Οσκαρ». Και μετά ανακοινώνονται οι υποψηφιότητες και δεν συγκαταλέγονται καν μέσα σε αυτές. Λες, τότε, «άσχετος είμαι». Αλλά δεν είσαι απαραίτητα. Όπως έπεσες έξω εσύ συμβαίνει να πέφτουν και έγκριτοι κριτικοί. Η βραδιά των Οσκαρ, συχνά, είναι βραδιά αδικιών και ξαφνιασμάτων. Ας θυμηθούμε μερικά παραδείγματα, που έβγαλαν μάτι:

1.Οσκαρ 1998: Γκουίνεθ Πάλτροου Vs Κέιτ Μπλάνσετ

Εκείνη τη χρονιά οι δύο «χιτσκοκικές ξανθιές» ήταν αντιμέτωπες στη βραδιά απονομής. Η Γκουίνεθ Πάλτροου για τη γλυκιά ερμηνεία

της στον «Ερωτευμένο Σαίξπηρ» και η Κέιτ Μπλάνσετ, για την εξαιρετική ερμηνεία της, στην «Ελισάβετ». Η πλάστιγγα της λογικής έκλεινε ξεκάθαρα προς την Κέιτ Μπλάνσετ. Όμως εκείνη τη βραδιά κέρδισε το συναίσθημα. Και η Γκουίνεθ Πάλτροου έφυγε με το αγαλματάκι και με το ροζ Calvin Klein φόρεμά της να θροΐζει χαριτωμένα.

2.Οσκαρ 1932: Φρανκ Λόιντ Vs Φρανκ Κάπρα

«Ελα να το πάρεις Φρανκ!», είπε ο Γουίλ Ρότζερς ανοίγοντας τον φάκελο. Εκείνη τη χρονιά ο Κάπρα ήταν υποψήφιος για τη συγκινητική κωμωδία «Κυρία για μια ημέρα». Ο σκηνοθέτης, καταχαρούμενος σηκώθηκε από τη θέση του και κατευθύνθηκε με γρήγορο βήμα προς τη σκηνή, για να ζήσει τη στιγμή. Αλλα… στα μισά συνειδητοποίησε ότι ο νικητής Φρανκ ήταν άλλος! Ο Φρανκ Λόιντ, του επικού «Cavalcade». Αργότερα ο Κάπρα δήλωσε για την ατυχή αντίδρασή του: «Όταν το συνειδητοποίησα έκανα αναστροφή και προσπάθησα να τρέξω στη θέση μου. Ηταν η μεγαλύτερη, θλιβερότερη, συντριπτικότερη διαδρομή της ζωής μου. Ευχόμουν να μπορούσα να συρθώ σαν σκουλήκι κάτω από τη μοκέτα. Όταν έπεσα εξαντλημένος στην καρέκλα μου ένιωθα, πράγματι, σαν σκουλήκι. Ολοι οι φίλοι μου στο τραπέζι είχαν δάκρυα στα μάτια».

Βεβαίως ο Φρανκ Κάπρα κέρδισε το Οσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας την επόμενη χρονιά, για την ταινία του με τίτλο «Συνέβη μια νύχτα». Τελικά έγινε κάτοχος τριών Οσκαρ.

3.Οσκαρ 1937: Λουίζ Ράινερ Vs Γκρέτα Γκάρμπο

Πέθανε το 2014, στα 104 χρόνια της, πλήρης ημερών και επαγγελματικών διακρίσεων. Το 1936 κέρδισε το Οσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία «Ο Μεγάλος Ζίγκφιλντ». Και την επόμενη χρονιά ήταν πάλι υποψήφια για Οσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία «Υπό το βλέμμα του Βούδα». Κανείς δεν παίρνει Οσκαρ δύο συνεχόμενες χρονιές, είχε πει ο συμπρωταγωνιστής της, Πολ Μιούνι, αναφερόμενος στον εαυτό του – ήταν και εκείνος για δεύτερη χρονιά υποψήφιος. Η Ράινερ τον άκουσε, και θεώρησε ότι αποκλείεται να κέρδιζε και η ίδια. Την ίδια χρονιά εξάλλου ήταν υποψήφια και η σούπερ σταρ Γκρέτα Γκάρμπο. Ετσι, αποφάσισε να πάει εκδρομή με το αγόρι της, τον Ευγένιο Ο’Νιλ, στην παραλία, με καμπριολέ αυτοκίνητο.

Ενώ λοιπόν ξεκίνησε για την εκδρομή, την εντόπισε ο παραγωγός Λούις Μάγιερ και την πληροφόρησε ότι μάλλον θα κέρδιζε οπότε έπρεπε οπωσδήποτε να επιστρέψει και να παραβρεθεί στην απονομή. Επέστρεψε κακήν κακώς και εμφανίστηκε ελαφρώς καμένη από τον ήλιο. Κέρδισε το αγαλματάκι, εκείνη τη βραδιά. Είναι η πρώτη ηθοποιός στην ιστορία, που κέρδισε δύο συνεχόμενα Οσκαρ. Ανδρας ή γυναίκα.

4.Οσκαρ 1964: Οντρεϊ Χέπμπορν Vs Τζούλι Αντριους

Η Οντρεϊ εκείνη τη χρονιά ήταν άτυχη. Όλα άρχισαν όταν ο παραγωγός Τζακ Γουόρνερ της πρότεινε να παίξει στο κινηματογραφικό «Ωραία μου κυρία», το οποίο είχε ανεβάσει με μεγάλη επιτυχία η Τζούλι Αντριους στο θέατρο. Ο Γουόρνερ δεν ήθελε την Αντριους, διότι δεν ήταν αρκετά διάσημη για να στηρίξει πάνω της ολόκληρη υπερπαραγωγή. Ετσι έδωσε ρόλο στην Αντριους, η οποία όμως στην πορεία απεδείχθη ότι δεν είχε αρκετά δυνατή φωνή για να στηρίξει το μιούζικαλ. Η φωνή ντουμπλαρίστηκε από τη Μάρνι Νίξον, η οποία είχε ντουμπλάρει και τη Νάταλι Γουντ τρία χρόνια πριν, στο «West Side Story» (1961).

Εν τω μεταξύ ξέσπασε γενική κατακραυγή για τη μη επιλογή της Αντριους στον ρόλο. Και η Χέπμπορν δεν έλαβε καν υποψηφιότητα. Οσο για τη Τζούλι Αντριους, όταν την ίδια χρονιά κέρδισε το αγαλματάκι για τη «Μαίρη Πόπινς» αφού ευχαρίστησε τον Γουόρνερ (που δεν τη διάλεξε για το «Ωραια μου κυρία»), ανέφερε πως ήταν λυπηρό η Οντρεϊ να μην είναι καν υποψήφια… Αυτό μάλλον ήταν το τελειωτικό χτύπημα.

5.Οσκαρ 1985: Στίβεν Σπίλμπεργκ Vs Στίβεν Σπίλμπεργκ

«Το πορφυρό χρώμα» εκείνη τη χρονιά κέρδισε 11 υποψηφιότητες. Σχεδόν όλες οι κατηγορίες απέκτησαν την πιθανότητα για το αγαλματάκι, αλλά όχι ο… σκηνοθέτης. Ο σκηνοθέτης πληγώθηκε, επειδή αυτή ήταν η πρώτη «ενήλικη» ταινία του, η οποία δεν ήταν σχεδιασμένη ως μπλοκμπάστερ – θεώρησε πως το σύστημα του Χόλιγουντ ήθελε να τον τιμωρήσει.

Τελικά «Το πορφυρό χρώμα» δεν κέρδισε κανένα αγαλματάκι.

6.Οσκαρ 1996: Ζυλιέτ Μπινός Vs Λορίν Μπακόλ

Η Ζυλιέτ Μπινός δεν περίμενε ότι θα κέρδιζε το Οσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου. Θεωρούσε δεδομένο, όπως και οι περισσότεροι άλλοι μέσα στην αίθουσα, ότι θα το έπαιρνε η Λορίν Μπακόλ για την ταινία «Ο καθρέφτης έχει δύο πρόσωπα». Η Μπακόλ ήταν για πρώτη φορά υποψήφια στην πεντηκονταετή καριέρα της. Όμως δεν ήταν εκείνη η νικήτρια.

«Δεν ετοίμασα λόγο. Νόμιζα ότι θα το πάρει η Λορίν και νομίζω ότι της αξίζει» είπε η Μπινός όταν παρέλαβε το αγαλματάκι.

7.Οσκαρ 2002: Αντριεν Μπρόντι Vs Τζακ Νίκολσον, Ντάνιελ Ντέι Λιούις

Όταν έχεις τέτοια ονόματα απέναντι, φυσικά και δεν περιμένεις να είναι εσύ ο νικητής. Ο Τζακ Νίκολσον εκείνη τη χρονιά συγκίνησε στο «Σχετικά με τον Σμιντ» του Αλεξάντερ Πέιν. Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις σαγήνευσε στις «Συμμορίες της Νέας Υόρκης» του Μάρτιν Σκορσέζε. Όμως ο πρωτοεμφανιζόμενος Αντριεν Μπρόντι συγκλόνισε στον «Πιανίστα». Ετσι κέρδισε το Οσκαρ, φίλησε στο στόμα τη Χάλι Μπέρι που του το απένειμε και έβγαλε λόγο ενάντια στην αμερικανική επίθεση κατά του Αφγανιστάν.

Την επόμενη χρονιά, πήρε μαζί του στην τελετή ένα σπρέι στόματος το οποίο και χρησιμοποίησε επί σκηνής – όταν ήρθε η ώρα να απονείμει με τη σειρά του το Οσκαρ, στον επόμενο νικητή.

8.Οσκαρ 2005: «Crash» Vs «Το Μυστικό του Brokeback Mountain»

Το πρώτο είχε σαρώσει στις υποψηφιότητες, όμως το δεύτερο ήταν η ταινιάρα της χρονιάς. Ο Τζακ Νίκολσον που θα απένειμε το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας με το που έβγαλε το αποτέλεσμα από τον φάκελο, με μία γκριμάτσα, συνόψισε όλη την απογοήτευση και την απίστευτη έκπληξη που θα εξαπλωνόταν οσονούπω στην αίθουσα – ανασήκωσε τα φρύδια. Όταν έφυγε από τη σκηνή ολοκλήρωσε το σχόλιό του με ένα επιφώνημα που εξέφρασε κάτι ανάμεσα σε έκπληξη και τρόμο «Ωχ!».

Εκείνο το Οσκαρ δεν το ήθελε ο Πολ Χάγκις, τέτοιο που ήταν, για την ταινία του. Ολοι έλεγαν πως το κέρδισε εκείνος επειδή φοβήθηκε το σύστημα να βραβεύσει το «Μυστικό του Brokeback Mountain» που είχε τολμηρό θέμα – την ομοφυλοφιλία.

9.Οσκαρ 2008: Μπρους Σπρίνγκστιν Vs M.I.A.

Ολοι το περιμένανε. Μετά το Οσκαρ καλύτερου τραγουδιού για το «Φιλαδέλφεια» (1993), και αυτό το τραγούδι του Σπρίνγκστιν για τον «Παλαιστή» θα του χάριζε ένα δεύτερο Οσκαρ. Όμως δεν του χάρισε ούτε καν… υποψηφιότητα.

Την υποψηφιότητα του Μπος κέρδισε η M.I.A. για το «Slumdog millionaire».

10.Οσκαρ 2012: Μπεν Αφλεκ Vs Μισέλ Χαζαναβίσιους

Το «Argo» ήταν μια ταινία που άξιζε υποψηφιότητα Καλύτερης Σκηνοθεσίας. Και σκηνοθέτης της είναι ο Μπεν Αφλεκ, ο οποίος εκείνη τη χρονιά δεν ήταν καν υποψήφιος. Δεν ήταν ο μόνος όμως που θα περίμενε κανείς πως αν μη τι άλλο θα ήταν υποψήφιος – για παράδειγμα ούτε ο Ταραντίνο ήταν, για το «Django, ο τιμωρός».

Εκείνη τη χρονιά είχε σαρώσει το ασπρόμαυρο, βωβό, «The Artist», του Μισέλ Χαζαναβίσιους. Και δικαίως.

The post Οι 10 μεγάλες εκπλήξεις και απορρίψεις των Οσκαρ appeared first on Protagon.gr.