Ομάρ Σαρίφ: Πάθος για την Τέχνη, τα τσιγάρα και τον τζόγο

17:29 10/4/2018 - Πηγή: Protagon

Καριέρα, γάμος, ζωή. Οπου και αν κοιτάξει κάποιος, διαπιστώνει ότι ο ηθοποιός Ομάρ Σαρίφ χάραξε μια κατεύθυνση μακριά από το συνηθισμένο, το τετριμμένο, το καθημερινό. Η πρόκληση τον γοήτευε, αφού επιδίωκε να την κατακτήσει για να γράψει τη δική του ιστορία.

Πέρασαν 86 χρόνια από τη γέννησή του και τρία από τον θάνατό του. Η ζωή του «Δόκτορα Ζιβάγκο», ρόλος που υποδύθηκε στην ομώνυμη ταινία του Ντέιβιντ Λιν, το 1965, διατηρεί ακόμη το αστείρευτο ενδιαφέρον της.

Η Google αφιέρωσε την Τρίτη, μάλιστα, το doodle της στον αιγύπτιο ηθοποιό, με αφορμή τη συμπλήρωση 86 χρόνων από τη γέννησή του.

Ο Ομάρ Σαρίφ, το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Μισέλ Ντεμίτρι Χαλούμπ, γεννήθηκε στις 10 Απριλίου του 1932 στην Αλεξάνδρεια. Σπούδασε Φυσική και Μαθηματικά στο πανεπιστήμιο του Καΐρου και στη συνέχεια εργάστηκε με τον πατέρα του στην οικογενειακή επιχείρηση ξυλείας.

Το 1953 έλαμψε πρώτη φορά, συμμετέχοντας σε αιγυπτιακή ταινία, με τίτλο «Ο Φλογερός Ηλιος ή Μάχη στην Κοιλάδα». Εκτοτε ακολούθησαν συμμετοχές σε πολυάριθμες αιγυπτιακές παραγωγές.

Ανάμεσα στις ταινίες που πρωταγωνίστησε περιλαμβάνονται: «Οι Καλύτερές μας Μέρες» (1955), «Δεν Κοιμάμαι» (1958), «Η Κυρία του Κάστρου» (1959) και η διασκευή τής «Αννας Καρένινα» με τίτλο «Ο Ποταμός της Αγάπης» (1961).

Η πρώτη αγγλόφωνη ταινία του Σαρίφ ήταν ο «Λόρενς της Αραβίας», το 1962, όπου υποδύθηκε τον Σαρίφ Αλι και για την ερμηνεία του αυτή κέρδισε υποψηφιότητα για Οσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου, βράβευση με Χρυσή Σφαίρα Β΄ Ανδρικής Ερμηνείας. Και παγκόσμια φήμη.

Σκηνή από τον «Λόρενς της Αραβίας» (Columbia Pictures)

Σταθμός στην καριέρα του Ομάρ Σαρίφ ήταν και ο πρωταγωνιστικός ρόλος στην ταινία «Δόκτωρ Ζιβάγκο».

Με την Τζούλι Κρίσι στην ταινία «Δόκτωρ Ζιβάγκο» (Metro-Goldwyn-Mayer)

Αργότερα, διήνυσε μια μακρά περίοδο υποκριτικής απραξίας, κατά τη διάρκεια της οποίας απασχολούσε δημοσιεύματα εφημερίδων για τις επιδόσεις του στον τζόγο και συγκεκριμένα στο επαγγελματικό μπριτζ.

Την επάνοδό του έκανε το 2003 με την ταινία «Ο Κύριος Ιμπραήμ και τα Λουλούδια του Κορανίου». Βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας και με Βραβείο Σεζάρ. Δύο χρόνια αργότερα, η δραστηριότητά του απασχόλησε τη διεθνή σκηνή. Τον Νοέμβριο του 2005 τιμήθηκε με μετάλλιο από την Unesco, ως αναγνώριση της αξιοπρόσεκτης προσφοράς του στην ποικιλότητα του παγκόσμιου κινηματογράφου και πολιτισμού.

Ο προσηλυτισμός στο Ισλάμ

Ο Σαρίφ απασχόλησε τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και με τον γάμο του. Προσηλυτίστηκε στο Ισλάμ για να παντρευτεί τη διάσημη αιγύπτια ηθοποιό Φατέν Χαμαμά, το 1955. Ετσι έλαβε το όνομα Ομάρ Aλ-Σαρίφ και έπαψε να είναι καθολικός στο θρήσκευμα.

Η σύζυγός του Φατέν, καλλονή της εποχής της (en.wikipedia.org)

Ο γάμος του κράτησε περίπου είκοσι χρόνια και από αυτόν απέκτησε έναν γιο, τον Τάρεκ Σαρίφ, ο οποίος εμφανίστηκε στην ταινία «Δόκτωρ Ζιβάγκο» σε ηλικία οκτώ ετών, στον ρόλο του μικρού Γιούρι.

Πολυτάλαντος και γλωσσομαθής υπήρξε ο Σαρίφ. Μιλούσε και Ελληνικά εκτός από Αραβικά, Αγγλικά και Γαλλικά.

Ο τζόγος και το κάπνισμα

Στη ζωή του Σαρίφ, όπως και στων περισσοτέρων λαμπρών ηθοποιών που μεσουράνησαν τις τελευταίες δεκαετίες, υπήρχε κάπου και το «γκρίζο». Φανατικός καπνιστής, βίωσε μια περιπέτεια υγείας. Υπέφερε από ελαφρύ καρδιακό επεισόδιο το 1994.

Δύσκολη χρονιά για τον Σαρίφ και το 2003, όταν καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός μηνός με αναστολή επειδή χτύπησε αστυνομικό σε καζίνο στο Παρίσι, αναδεικνύοντας μια πιο σκοτεινή πτυχή της ζωής του.

Μαζί με την υποκριτική και το τσιγάρο, ο τζόγος ήταν ένα ακόμη στοιχείο που συμπλήρωνε το τρίπτυχο του πάθους του.

O Ομάρ με ένα από τα πάθη του… (wikipedia commons)

Ο Σαρίφ έγραψε πολλά βιβλία για το μπριτζ, για το οποίο ξόδευε πολλή ενέργεια. Επί σειρά ετών ο συμπαίκτης του σε διεθνή τουρνουά ήταν ο προπονητής ράγκμπι Τόμι Πρόθρο.

Το 2006 ο ηθοποιός πήρε τη μεγάλη απόφαση και έφυγε από έναν χώρο που άφησε πάνω του σημάδια ψυχολογικής κόπωσης.

«Σταμάτησα εντελώς. Αποφάσισα πως δεν ήθελα να ήμουν σκλάβος πια κανενός πάθους, εκτός από τη δουλειά μου. Είχα πολλά πάθη – μπριτζ, άλογα, τζόγο. Επιθυμώ να ζήσω ένα άλλο είδος ζωής, να είμαι περισσότερο με την οικογένειά μου, γιατί δεν της αφιέρωσα αρκετό χρόνο» δήλωσε μετά την αποχώρησή του από το μπριτζ.

Τα χαρτιά αποτέλεσαν άλλη μια εξάρτησή του. Εδώ κρατά μια τράπουλα η οποία έχει ζωγραφισμένη τη μορφή του (Flickr)

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έπασχε από τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Πέθανε στις 10 Ιουλίου του 2015 στο Κάιρο, σε ηλικία 83 ετών, από καρδιακή προσβολή.

Το παγκόσμιο σινεμά δεν θα τον ξεχάσει ποτέ…

The post Ομάρ Σαρίφ: Πάθος για την Τέχνη, τα τσιγάρα και τον τζόγο appeared first on Protagon.gr.