Ποδόσφαιρο «made in China»

13:01 31/1/2016 - Πηγή: Protagon

Οι Κινέζοι δεν το βάζουν κάτω. Βιάζονται μάλιστα, να γίνουν ποδοσφαιρική υπερδύναμη. Ακόμη και σήμερα, που η οικονομία τους περνά δύσκολες μέρες, πληρώνουν όσο όσο τους σταρ των ευρωπαϊκών γηπέδων -παίκτες και προπονητές- που είναι πρόθυμοι να πουλήσουν την ένδοξη καριέρα τους προς όφελος του τραπεζικού τους λογαριασμού.

Αλλά χτίζουν χωρίς θεμέλια. Κάτι σαν λυόμενο, που το αγοράζουν κομμάτι κομμάτι. Και το πρόβλημά τους είναι η συναρμολόγηση. Διότι, πίσω από τα ηχηρά ονόματα που δέχονται να αυτο-εξοριστούν στην Κίνα με το αζημίωτο,

κρύβεται ένα διεφθαρμένο και αναξιόπιστο πρωτάθλημα, επιπέδου Δ’ ευρωπαϊκής κατηγορίας. Οι διάσημοι μισθοφόροι ζουν μέσα στη χλιδή -α λα Τελευταίος Αυτοκράτορας-, όμως οι ντόπιοι συμπαίκτες τους ταξιδεύουν ώρες ατέλειωτες, όρθιοι στα τρένα, για να φτάσουν στις προπονήσεις ή στους αγώνες.

Σε αυτή τη χειμερινή μετεγγραφική περίοδο (για την Ευρώπη), που ολοκληρώνεται σε μερικές ώρες, οι πλουσιότερες κινεζικές ομάδες ξόδεψαν -πάλι- εκατομμύρια.

Η Τσέλσι ανακοίνωσε τη μετακίνηση του βραζιλιάνου μέσου της, Ραμίρες, στην Τζιανγκσού Σουνίνγκ. Οι πρωταθλητές Αγγλίας δεν γνωστοποίησαν το κόστος της παραχώρησης του 28χρονου άσου, ωστόσο το BBC μετέδωσε ότι ο κινεζικός σύλλογος συμφώνησε να καταβάλει για τον παίκτη περίπου 25 εκατομμύρια στερλίνες. Ο Ραμίρες εντάχθηκε στο δυναμικό της Τσέλσι το 2010, προερχόμενος από την Μπενφίκα, και έχει πετύχει 34 γκολ σε 251 εμφανίσεις με τους «μπλε», όμως κατά την τρέχουσα σεζόν έπαιξε σε μόλις επτά αγώνες. Σύμφωνα με τον αγγλικό Τύπο, η Τζιανγκσού Σουνίνγκ ζήτησε από την Τσέλσι και τον Ραδαμέλ Φαλκάο.

Ο ιβοριανός επιθετικός της Ρόμα, Ζερβινιό, πάει κι αυτός στην Κίνα. Στη Χεμπέι Τσάινα Φόρτσιουν, η οποία συμφώνησε να δώσει στη Ρόμα 19 εκατομμύρια ευρώ.

Ο Στεφάν Εμπία -ο αρχηγός του Καμερούν που στο παρελθόν απασχόλησε τον Ολυμπιακό- επίσης υπέγραψε συμβόλαιο με την Χεμπέι Τσάινα Φόρτσιουν. Ο 29χρονος μέσος, ο οποίος κατέκτησε δύο διαδοχικές χρονιές το Europa League με τη Σεβίλη, γνωστοποίησε τη μετεγγραφή του μέσω του προφίλ του στο twitter -χωρίς οικονομικά στοιχεία- γράφοντας: «Είμαι υπερήφανος που ανήκω στη Χεμπέι Τσάινα Φόρτσιουν. Είμαι έτοιμος γι’ αυτήν την περιπέτεια. Πάμε». Για να νιώθει τόσο περήφανος, θα είναι πολλά τα λεφτά…

Χρυσάφι πλήρωσε και η Σανγκάη Σενχουά -στην Ιντερ- για να πάρει τον Φρέντι Γκουαρίν. Οι Νερατζούρι θα βάλουν στα ταμεία τους 15 εκατ. ευρώ, ενώ ο Κολομβιανός μέσος, ο οποίος αποχωρεί από το Μιλάνο έπειτα από τριάμισι χρόνια, υπέγραψε συμβόλαιο με ετήσιες αποδοχές 7,5 εκατ. ευρώ.

Ρεπορτάζ της πορτογαλικής Diario de Noticias ανέφερε πως ο διεθνής φορ της Μπενφίκα, Κώστας Μήτρογλου απέρριψε πλουσιοπάροχο συμβόλαιο από ομάδα της Κίνας, με ετήσιες αποδοχές 2 εκατ. ευρώ

Στην Κίνα θα συνεχίσει την καριέρα του και ο Ασάνι Λουκίμια. Η Λιαονίνγκ ανακοίνωσε την απόκτηση του 29χρονου αμυντικού από τη Βέρντερ Βρέμης, έναντι περίπου 2 εκατ. ευρώ.

Τον περασμένο Δεκέμβριο, η Dailymail αποκάλυψε πως η Σαγκάη Ιστ Ειζια (ομάδα της Β’ Κατηγορίας) προσέφερε στον Ρούνεϊ 103.000.000 ευρώ για τρία χρόνια! Αλλά, σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο άγγλος επιθετικός -ο οποίος έχει συμβόλαιο με τη Γιουνάιτεντ μέχρι τα 33 του- δεν θέλει, ακόμη, να φύγει από το Μάντσεστερ.

Πριν από μια εβδομάδα, ρεπορτάζ της πορτογαλικής Diario de Noticias ανέφερε πως ο διεθνής φορ της Μπενφίκα, Κώστας Μήτρογλου απέρριψε πλουσιοπάροχο συμβόλαιο από ομάδα της Κίνας, με ετήσιες αποδοχές 2 εκατ. ευρώ. Αν και η Φούλαμ, η οποία κατέχει τα δικαιώματά του, συζητούσε με τους Κινέζους για ένα αντάλλαγμα της τάξεως των 10 εκατ. ευρώ.

Σε πρώτη φάση, οι Κινέζοι επενδυτές του ποδοσφαίρου επιδιώκουν να στρέψουν το ενδιαφέρον του πολυπληθούς κοινού στην μπάλα. Και, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της KPMG, το καταφέρνουν μιά χαρά. Τα εισιτήρια που κόπηκαν στα παιχνίδια της κινεζικής Σούπερ Λιγκ (CSL) το 2015, ήταν αυξημένα κατά 16,7%, σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Κάθε ματς το παρακολούθησαν περίπου 21.800 θεατές, κατά μέσο όρο. Ούτε τα διάσημα πρωταθλήματα της Ιταλίας και της Γαλλίας δεν έχουν να επιδείξουν τέτοια προσέλευση φιλάθλων.

Κάτι αντίστοιχο συνέβη στην ινδική Σούπερ Λιγκ (ISL), η οποία ολοκλήρωσε τη δεύτερη επαγγελματική σεζόν της με 26.376 εισιτήρια ανά αγώνα, κατά μέσο όρο. Περισσότερα από όσα κόβει το ισπανικό πρωτάθλημα. Πάντως, προς το παρόν, το γερμανικό και το αγγλικό πρωτάθλημα εξακολουθούν να βρίσκονται στην κορυφή της σχετικής λίστας: 42.700 άνθρωποι παρακολουθούν -κατά μέσο όρο- τα ματς της Μπουντεσλίγκα, και 36.000 τους αγώνες της Πρέμιερ Λιγκ.

Ο πρώτος που πούλησε την ποδοσφαιρική ψυχή του στο χρήμα, ήταν ο τότε σταρ της Τσέλσι, Νικολά Ανελκά, ο οποίος τον Δεκέμβριο του 2011 συμφώνησε να συνεχίσει την καριέρα του στην Κίνα

Ολα άρχισαν το 2002, όταν η εθνική ομάδα της Κίνας προκρίθηκε στο Μουντιάλ της Ιαπωνίας – Νότιας Κορέας. Οταν ο πολυνίκης προπονητής Μπόρα Μιλουτίνοβιτς οδήγησε την Κίνα για πρώτη φορά στα Τελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου, πουλήθηκαν 170 εκατ. τηλεοράσεις στη χώρα, ενώ μισό δισεκατομμύριο Κινέζοι παρακολούθησαν την εθνική τους. Εστω κι αν η εμφάνισή της ήταν απογοητευτική (τρεις ήττες σε τρία ματς χωρίς να πετύχει ούτε ένα γκολ), κόλλησαν με την μπάλα. Αρχισαν να ενδιαφέρονται για τα ξένα πρωταθλήματα, ιδίως για την αγγλική Πρέμιερ Λιγκ, η οποία ακόμη και σήμερα απολαμβάνει υψηλά ποσοστά τηλεθέασης στη χώρα – διπλάσια από εκείνα της ισπανικής Πριμέρα Ντιβισιόν. Εσχάτως, μάλιστα, η Κίνα επηρεάζει με την οικονομική της δύναμη το ωρολόγιο πρόγραμμα των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων. Ακόμη και παιχνίδια της Ρεάλ με την Μπαρτσελόνα ορίζονται νωρίτερα από το σύνηθες, ώστε να συμπίπτουν με τις ώρες υψηλής τηλεθέασης στη χώρα…

Οι πάμπλουτοι Κινέζοι επιχειρηματίες δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Αφού έφτιαξαν γήπεδα, άρχισαν να ψάχνουν για… κράχτες του ποδοσφαιρικού προϊόντος τους. Ο πρώτος που πούλησε την ποδοσφαιρική ψυχή του στο χρήμα, ήταν ο τότε σταρ της Τσέλσι, Νικολά Ανελκά, ο οποίος τον Δεκέμβριο του 2011 συμφώνησε να συνεχίσει την καριέρα του στην Κίνα – στη Σανγκάη Σενχουά. Η είδηση προκάλεσε σοκ στον ποδοσφαιρικό κόσμο. Μα, εκεί κατάντησε ο μέγας Ανελκά; Αλλά η αποκάλυψη του ύψους των ετήσιων αποδοχών του, έλυσε κάθε απορία. Ηταν 11,5 εκατ. ευρώ – όσα έπαιρνε ο Λιονέλ Μέσι στην Μπαρτσελόνα.

Εκείνες τις μέρες, οι πληροφορίες οτι είχε δεχτεί κινεζική πρόταση η Ρεάλ για τον Κακά, και η απόφαση δύο γνωστών προπονητών -του Γάλλου Ζαν Τιγκανά και του Ολλανδού Χενκ τεν Κάτε- να ακολουθήσουν τον «δρόμο του μεταξιού», αποκάλυπταν οτι η μετεγγραφή του Ανελκά εντάσσεται σε μια ευρύτερη επιχείρηση αναβάθμισης του κινεζικού πρωταθλήματος. Μέχρι τότε, τα αγαπημένα σπορ των Κινέζων ήταν το πινγκ πονγκ, το μπάντμιντον, το βόλεϊ και το μπάσκετ. Με αυτή τη σειρά.

Τα χνάρια του Ανελκά τα ακολούθησαν κι άλλοι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές. Ο Ντιντιέ Ντρογκμπά πήγε στη Σανγκάη Σενχουά -κι αυτός- το 2012, μόλις είχε κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ με την Τσέλσι, χάρη στις 200.000 στερλίνες που εισέπραττε εβδομαδιαίως. Ο Ντρογκμπά δεν έμεινε για πολύ στην Ασία. Τον Ιανουάριο του 2013 επέστρεψε στην Ευρώπη, έχοντας πετύχει οκτώ γκολ σε 11 αγώνες. Γύρισε μαζί με τον Ανελκά, ο οποίος σε 22 αγώνες σημείωσε μόλις τρία τέρματα.

Επειτα ήταν η σειρά του Σεϊντού Κεϊτά. Ο μέσος από το Μάλι άφησε την Μπαρτσελόνα, με την οποία κατέκτησε δύο Τσάμπιονς Λιγκ, για 14 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Αντεξε ενάμισι χρόνο στην Κίνα, πριν επιστρέψει στη Βαλένθια και, στη συνέχεια, στη Ρόμα.

Ακόμη λιγότερο -έξι μήνες- έμεινε στην Κίνα ο Ρομπίνιο, ο οποίος είχε κάνει μεγάλη καριέρα σε Σάντος, Ρεάλ Μαδρίτης, Μάντσεστερ Σίτι και Μίλαν. Ο Βραζιλιάνος επιθετικός πέτυχε τρία γκολ σε εννέα συμμετοχές.

Ακολούθησαν, ο Τιμ Κέιχιλ (παίζει ακόμη εκεί), ο Ντεμπά Μπα (είναι συμπαίκτης του), ο Φρεντερίκ Κανουτέ (ολοκλήρωσε την καριέρα του στο Πεκίνο), ο Αλμπέρτο Τζιλαρντίνο (υπέγραψε συμβόλαιο δυο ετών έναντι 10 εκατομμυρίων ευρώ, όμως έμεινε μόλις έξι μήνες), ο Βάγκνερ Λοβ (ο Βραζιλιάνος της ΤΣΣΚΑ Μόσχας), με 12 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, ο Λούκας Μπάριος (της Ντόρτμουντ), με 7 εκατ. ευρώ ετησίως, και πολλοί άλλοι.

Και η επιχείρηση «ποδόσφαιρο made in China» συνεχίζεται. Μάλιστα, ο παλαίμαχος Βραζιλιάνος επιθετικός της Ιντερ και της Ρεάλ Μαδρίτης, Ρονάλντο, προσκλήθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο από τον ίδιο τον Κινέζο Πρόεδρο, να ανοίξει σχολεία ποδοσφαίρου. Το πρώτο λειτουργεί ήδη, ενώ θα ακολουθήσουν άλλα 29.

Ποιοί σκορπάνε τα λεφτά στο κινεζικό πρωτάθλημα; Οι Κροίσοι που έχουν αγοράσει τους περισσότερους συλλόγους της CSL. Από τις 16 ομάδες που συμμετέχουν στο κινεζικό πρωτάθλημα, οι 10 ανήκουν σε πολυεκατομμυριούχους, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι επιχειρηματίες του κατασκευαστικού κλάδου, ενώ οι υπόλοιπες έξι σε κρατικές επιχειρήσεις. Μοναδική εξαίρεση, η Σανγκάη Σενχουά, την οποία ελέγχει ο Γιούν, ιδιοκτήτης εταιρείας βιντεοπαιχνιδιών. Είναι αυτός που έκανε πρώτος το «μπαμ», παίρνοντας στη Σανγκάη τους Ανελκά και Ντρογκμπά. Από τη Σενχουά της Σαγκάης, όμως, αφαιρέθηκε ο τίτλος του Πρωταθλήματος του 2003, λόγω διαφθοράς.

Διότι, όπου ρέει άφθονο το χρήμα, υπάρχουν και παρατράγουδα. Από το 1994 που το κινεζικό πρωτάθλημα έγινε επαγγελματικό, τα σκάνδαλα στημένων αγώνων δεν το έχουν αφήσει σε ησυχία. Πολύ περισσότερο μετά την ίδρυση της κινεζικής Σούπερ Λιγκ (CSL), το 2004. Σε σημείο που η κρατική τηλεόραση είχε διακόψει, για ένα διάστημα, τη μετάδοση των παιχνιδιών.

Οι Κινέζοι προσπαθούν να αποδείξουν οτι η δική τους πατρίδα είναι η «κοιτίδα του ποδοσφαίρου». Με τις ευλογίες της FIFA μάλιστα, η οποία -προφανώς- ενδιαφέρεται για τους νέους πελάτες

Από τον Νοέμβριο του 2009 έγινε μια μεγάλη επιχείρηση κάθαρσης, με τη σύλληψη του πρώην προέδρου της Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, του πρώην επικεφαλής της Επιτροπής Διαιτησίας, δύο αναπληρωτών διευθυντών της Ομοσπονδίας και άλλων 100 προσώπων. Το αποκορύφωμα ήταν η σύλληψη του κορυφαίου διαιτητή, Λου Γιούν, του μοναδικού kινέζου ρέφερι που έχει σφυρίξει σε Μουντιάλ (το 2002). Ο Λου Γιούν ομολόγησε ότι είχε δωροδοκηθεί σε επτά αγώνες, αποκομίζοντας συνολικά περίπου 100.000 ευρώ (την εποχή που ένας καλός μισθός στην Κίνα ήταν 230 ευρώ), και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης πεντέμισι ετών.

Για να αγαπήσουν οι Κινέζοι αυτό το σπορ, επιστρατεύτηκε και η Ιστορία. Μέχρι πρόσφατα γνωρίζαμε οτι η πρώτη ομάδα ποδοσφαίρου ιδρύθηκε το 1858 στη Μεγάλη Βρετανία και είναι η Σέφιλντ. Την τελευταία δεκαετία, όμως, οι Κινέζοι προσπαθούν να αποδείξουν οτι η δική τους πατρίδα είναι η «κοιτίδα του ποδοσφαίρου». Με τις ευλογίες της FIFA μάλιστα, η οποία -προφανώς- ενδιαφέρεται για τους νέους πελάτες. Ετσι, στις 15 Ιουλίου του 2004, ανακοίνωσε ότι το ποδόσφαιρο γεννήθηκε στην Κίνα, στο Ζίμπο της επαρχίας Σαντόγκ (που ήταν η πρωτεύουσα του κράτους των Κι πριν από 2.000 χρόνια).

Ονομαζόταν «Cuju». Επί το ελληνικότερον, «Τσου-τζού». Οπου «τσου» σημαίνει «πόδι» και «τζου», «σφαίρα γεμάτη με φτερά». Μπάλα, δηλαδή.

Οι κανόνες ήταν απλοί: δυο ομάδες διαφορετικού χρώματος προσπαθούσαν να περάσουν την μπάλα από ένα μικρό άνοιγμα, 40 εκατοστών, μέσα σε ένα δίχτυ που είχε τοποθετηθεί σε ύψος 8-10 μέτρων, πάνω σε καλάμια από μπαμπού. Οι παίκτες μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα πόδια, το στήθος, την πλάτη και τους ώμους τους – αλλά όχι τα χέρια τους. Τερματοφύλακες δεν υπήρχαν. Υπήρχαν, όμως, οι αρχηγοί των ομάδων, οι οποίοι έφεραν ένα χαρακτηριστικό φτερό στην ενδυμασία τους (αντί για τα σημερινά περιβραχιόνια). Υπήρχαν και προπονητές, και γυμναστές. Κάθε φορά που κάποιος πετύχαινε τον στόχο, ακούγονταν πανηγυρισμοί από το κοινό και ήχοι από τύμπανα.

Μάλιστα, σε ένα αρχαίο εγχειρίδιο κανόνων του αθλήματος, με τίτλο «Εικονογραφημένοι κανόνες του Τσου-τζου», αναφέρεται -μεταξύ άλλων- πως είναι ανεπιθύμητοι «οι παίκτες που κρατούν την μπάλα στην κατοχή τους για πολλή ώρα». Δηλαδή, οι ατομιστές. Αραγε, μετεγγραφές υπήρχαν και τότε; Ποιος ξέρει…

The post Ποδόσφαιρο «made in China» appeared first on Protagon.gr.