Πώς μπορείς και γλεντάς, δήμαρχε;

15:47 13/3/2016 - Πηγή: Protagon

Μια ζωή μπερδεύω την προέλευση των εθίμων. Ας περνάει γρήγορα ο χρόνος από τη μία Σαρακοστή ως την άλλη, το μυαλό μου δεν μπορεί να συγκρατήσει πολλά για την παράδοση.

Δεν μπορώ να θυμηθώ ποιο έθιμο προέρχεται από διονυσιακές γιορτές και ποιο είναι το χριστιανικό που επιβίωσε κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Διονυσιακές είναι οι κουδούνες -αυτό το έχω στανταράκι. Ο χαρταετός είναι χριστιανικό έθιμο και συμβολίζει το πέταγμα της ψυχής και την επαφή το θείο -η οποία μπορεί να γίνει και άμεση, αν ο αετός μας πάει στα σύρματα. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες έχει εμφανιστεί και ένα νέο είδος

εθίμου των ημερών. Είχαμε τα διονυσιακά, τα χριστιανικά, μας προέκυψαν και τα δημαρχιακά.

Τι είναι τα δημαρχιακά έθιμα; Είναι τα έθιμα που δημιουργήθηκαν από φωτισμένους δημάρχους και μπορούν να συνδυάσουν τα πάντα. Διονυσιακά σχήματα, χριστιανικές αναφορές και σύγχρονο ελληνικό κιτς. Αυτό πρακτικά το βλέπεις και ως εξής: Η Κυριακή της Αποκριάς ξεκινάει με δοξολογία, συνεχίζεται στους δρόμους της πόλης με κουδούνες και άφθονο νερωμένο κρασί και κορυφώνεται με παρέλαση αρμάτων όπου η κοπελιά από παρακείμενο καταυλισμό ρομά παριστάνει τη Βραζιλιάνα. Στο πλάι του δρόμου, παιδάκια ντυμένα cowboy με παλτουδάκι ξεσαλώνουν χαρούμενα, πυροβολώντας κάψουλες στα αυτιά της γιαγιάς -οι γονείς είναι τύφλα, από τα διονυσιακά. Το βλέπουμε εδώ και δεκαετίες. Είναι ντροπή να το δούμε και φέτος.

Και, όμως, για φαντάσου πώς θα ήταν αν έλεγες ότι το budget της κιτς γιορτής θα διατεθεί υπέρ προσφύγων. Θα μου πεις δεν ψηφίζουν. Ασε που τρέμεις μην τυχόν και σου κουβαλήσουν μερικούς στην πόρτα σου

Υπάρχουν μερικές στιγμές στην κοινή ζωή που, ακόμα και αν δεν μοιραζόμαστε τον ίδιο βαθμό οδύνης ή ανησυχίας, η αμηχανία σκεπάζει τη συλλογική διάθεση. Συμβαίνει, ας πούμε, μία τραγωδία. Κηρύσσεται πένθος, κρατούμε ενός λεπτού σιγή και, οι περισσότεροι, ντρεπόμαστε να ανεβούμε στα τραπέζια για χορό. Ο γείτονας μας περνάει εμφανώς δύσκολα, του κάνουν έξωση. Δεν κάνουμε πάρτι τη μέρα που μαζεύει τα πράγματα του.

Αυτή η Αποκριά είναι διαφορετική και ας έγραψε η «Αυγή» ότι πρέπει να το γλεντήσουμε για να ξεχάσουμε τα προβλήματα. Αυτήν την Αποκριά, τουλάχιστον 15.000 άνθρωποι θα είναι στο δρόμο, μέσα στις λάσπες, στο κρύο στη βρόμα, στην πείνα και στην αγωνία. Δίπλα μας. Αλλάζεις κανάλι, απλώνεις το χέρι και τους πιάνεις. Φαντάσου μία ελληνική κωμόπολη που έχει ισοπεδωθεί από σεισμό. Μπορείς, δήμαρχε, να πάρεις την κουδούνα, να ανέβεις στο άρμα και να ρεύεσαι τον ταραμά; Τι σε ρωτάω; Μια χαρά μπορείς και θα το κάνεις. Και, όμως, για φαντάσου πώς θα ήταν αν έλεγες ότι το budget της κιτς γιορτής θα διατεθεί υπέρ προσφύγων. Θα μου πεις δεν ψηφίζουν. Ασε που τρέμεις μην τυχόν και σου κουβαλήσουν μερικούς στην πόρτα σου. Ομως, δήμαρχε, έτσι θα έκανες την πόλη σου καλύτερη και ας μην έβγαινε φτυάρι από το εργοτάξιο. Και τα παιδιά της θα μάθαιναν με τον πιο όμορφο και χρήσιμο τρόπο, ότι προσφορά δεν είναι να δίνεις μόνο τα αποφόρια σου. Είναι να δίνεις και κάτι από τη χαρά σου.

The post Πώς μπορείς και γλεντάς, δήμαρχε; appeared first on Protagon.gr.