Τα μικρά μίας μεγάλης τελετής

09:40 21/1/2017 - Πηγή: Protagon

Λατρεύω τα μικρά, τα τοσοδούλικα. Αυτά και μόνο αυτά, ξεμπροστιάζουν σ΄ εμένα την «αλήθεια». Στριμώχνω τη λέξη «αλήθεια» σε διαλυτικά, γιατί στην ουσία, τα μικρά-τα τοσοδούλικα απλώς κινητοποιούν το ένστικτό μου, να λειτουργήσει με ζωώδη τρόπο και να φανερώσει μια πιθανολογούμενη αλήθεια, που ωστόσο εγώ, την πιστεύω ακράδαντα κι ας έχω δρόμο χρονικά, μέχρι να επιβεβαιώσω το στοίχημα μου με την αλήθεια-αλήθεια. Σας μπέρδεψα; Θα σας μιλήσω για τη μεγάλη τελετή, με το μέσα μου και μόνο.

Το ζευγάρι δεν

είχε τη λάμψη που είχε πάντα. Φαινότανε ακόμα και στα ρούχα που είχε διαλέξει η γυναίκα, για τη σημαντική μέρα. Θαμπά, «γρήγορα». Σαν να την είχαν ακούσει να λέει «Δεν έχω όρεξη για στολισμούς και λούσα. Σήμερα η μέρα είναι η ψυχή μου». Ο άνδρας δίπλα της, είχε τα ίδια συναισθήματα αλλά ζυγίζοντας τα δικά του, έμοιαζε να θεωρεί, ότι εκείνη είχε περισσότερο ανάγκη.

Κι είχε στο φουλ τη μηχανή αγγιγμάτων τους, ακόμα και βλεμμάτων. Μηχανή ζευγαριών με ωραία χημεία, που σε κλάσματα του δευτερολέπτου, ακόμα και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, μπορεί να δηλώσει ο ένας στον άλλον την έγνοια του, το «εδώ είμαι». Μέχρι που να φανταστείς, ο φακός την έπιασε να του λέει «Δώσε μου ένα φιλάκι» κι εκείνος χωρίς δισταγμό της το έδωσε. Ήταν και χθες όπως πάντα τους. Ένα ζευγάρι με μεταξύ τους ροή.

Σε λίγο το ζευγάρι στάθηκε στην κορυφή μιας σκάλας. Και η κάμερα έδειξε ένα θηριώδες αυτοκίνητο, να σταματάει μπροστά στη θηριώδη σκάλα και να βγαίνει από μέσα του ένας θηριώδης άνθρωπος, με μια θηριώδη κόκκινη γραβάτα, που έμοιαζε με θερμόμετρο που του μετρούσε μια θηριώδη θερμοκρασία που τον είχε κατακοκκινίσει όλον και ανεβαίνοντας σκαλί σκαλί ακούγονταν κάθε βήμα του όπως στα θηριώδη καρτούν ΚΡΑΠ ΚΡΑΠ ΚΡΑΠ. Οι πλάτες του φάνταζαν άκαμπτος τοίχος! Καθώς χαιρετήθηκε με το ζευγάρι που τον περίμενε. Με αρκετή απόσταση ώρας, εμφανίστηκε πίσω από τον θηριώδη άνδρα μια γυναίκα, πιο εντυπωσιακή από εντυπωσιακή, με ένα κουτί, μπόλικο δώρο στα χέρια. Ο άνδρας δεν τη είδε. Γενικώς, είναι τόσο το τοιχίο των πλατών και του «εγώ» του, που ποτέ δεν νιώθεις ότι την βλέπει ή ότι έχει την αίσθησή της ότι εκεί κάπου είναι κι αυτή…

Ο άνδρας είναι «ένας». Κι ας μοιάζει «Θεά» η γυναίκα. Τζάμπα πάει το «θεά», στα μάτια του. Δεν τη βλέπει! Την έχει για να τη βλέπουν όμως οι άλλοι και να λένε «Α, ρε γυναίκα που έχει!». Η «Θεά» λοιπόν, εμφανίστηκε με το μπόλικο δώρο, που το παρέδωσε στη γυναίκα χαμογελώντας αλλά που η γυναίκα με μια αυθόρμητη – πιο αυθόρμητη στιγμή πεθαίνεις- έδειξε να σκέφτηκε «Ώρα που βρήκες! Τι θα το κάνω τώρα εγώ, αυτό το κουτί;» και είδαμε στην οθόνη μας, την πιο μικροαστεία στιγμή δισταγμού στην ανθρωπότητα ενώ κοίταζε τριγύρω σιχτιρίζοντας και σίγουρα σκεφτότανε «Καλά, δεν είναι κανένας άχρηστος να βλέπει ότι θέλω κάπου να δώσω το ρημαδο-κουτί της;». Και όλα αυτά ενώ η άλλη, η «θεά», έμοιαζε να λέει μέσα της «Η γαϊδούρα, ούτε ευχαριστώ καλά καλά δεν μου είπε».

Και τότε, ο άνδρας της μιας, της ΜΗ θεάς, σαν κοσμοπολίτης άνθρωπος, σαν όπως θα έλεγε η μάνα μου «τζέντλεμαν», πήρε το κουτί από τα χέρια της γυναίκας του και μπήκε μέσα στο σπίτι του, για να το δώσει αυτός σε κάποιον που θα έβρισκε. Και επέστρεψε απλά, cool και ωραία. Με τίποτα, τίποτα, τίποτα, δεν μπορεί η φαντασία μου να παίξει την ίδια σκηνή αντίστροφα. Με τίποτα, τίποτα, τίποτα δεν μπορεί να βάλει τον άνδρα «πλάτες- τοίχος», να λειτουργήσει έτσι.

Βεβαίως θα μπορούσα να σας γράψω για τον λόγο του νέου πλανητάρχη. Για την αναντιστοιχία έκφρασης-λόγων. Σαν να σου λέει κάποιος «Σ΄ αγαπάω» αλλά η έκφρασή και οι μορφασμοί του να σου γράφουν «Θα σε ξεσκίσω!». Μπορώ να σας πω για το «Θα σας κτίσω δρόμους, θα σας κτίσω γεφύρια». Πόσο μπροστά ήταν τελικά οι ασπρόμαυρες ταινίες του ελληνικού μας κινηματογράφου! Μπορώ να γράψω για πολλά. Τι νόημα έχει; Εδώ ήμαστε να τα ζήσουμε! Το μόνο που κόπτομαι να σας πω, είναι, ότι όταν έκλεισε η πόρτα εκείνου του ελικοπτέρου, χαιρέτησα ένα «χωμάτινο» ζευγάρι. Και υποδέχτηκα ένα «μασίφ σιδερένιο».

Κάπως έτσι είδε το ένστικτό μου τα πράγματα, χθες, στην μεγάλη τελετή. Εσείς πώς τα είδατε;

The post Τα μικρά μίας μεγάλης τελετής appeared first on Protagon.gr.