Τι μαθαίνουμε για τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου

17:03 1/5/2017 - Πηγή: Protagon

Μπορεί οι περισσότεροι άνθρωποι να αγαπούν τα σκυλιά, όμως ένα καλά εκπαιδευμένο… αφεντικό γνωρίζει μόνο το 3% από τις δυνατότητές τους. Σε αντίθεση με εκείνα, τα οποία μπορούν να «διαβάσουν» τις ορμόνες μας και να καταλάβουν το 100% των δυνατοτήτων μας. Και δεν γνωρίζουν μόνο τι μπορούμε να τους προσφέρουμε. Αλλά και πώς μπορούν να μας «εκμεταλλευτούν» με ένα βλέμμα, κουνώντας την ουρά, γαβγίζοντας ή κλαίγοντας με επιμονή. Ειδικοί από τις ΗΠΑ έκαναν ακόμη ένα βήμα για να έρθει ο άνθρωπος πιο κοντά στον καλύτερό του φίλο, προσπαθώντας

να δημιουργήσουν το γενεαλογικό δέντρο του σκύλου. Χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.

Με περίπου 400 διαφορετικές ράτσες σκύλων να βρίσκονται σε κάθε γωνιά του πλανήτη, συνδεδεμένα με φυσική και έντονα συναισθηματική παρουσία δίπλα στον άνθρωπο, οι επιστήμονες αποφάσισαν ότι πρέπει να κάνουν κάτι παραπάνω για τα συγκεκριμένα τετράποδα. Τα οποία βέβαια γενετικά (DNA) έχουν ελάχιστες ομοιότητες με τον άνθρωπο, σε αντίθεση με τα τρωκτικά τα οποία είναι σχεδόν όμοια με εμάς.

Οι επιστήμονες σε αυτή τη φάση αποφάσισαν ότι θα έρθουν πιο κοντά στους σκύλους εάν επιλύσουν τον περίπλοκο γρίφο της εξελικτικής τους πορείας, όπως αυτή καταγράφεται μέσω των γεωγραφικών μετακινήσεων, των γενετικών διασταυρώσεων, αλλά και της συμπεριφορικής εξέλιξής τους (εξημέρωση, εκπαίδευση).

Το Τσόου Τσόου, με την χαρακτηριστική μπλε γλώσσα διαχωρίστηκε σε υποράτσες πολύ πριν από τη βικτοριανή «έκρηξη» (Luigi Borromeo/Flickr)

Έτσι, ανέλυσαν τις γενετικές αλληλουχίες 161 σκύλων σύγχρονης ράτσας, δηλαδή των πιο συχνών που συναντάμε σήμερα και δημιούργησαν έναν γενετικό χάρτη ο οποίος «ξετρυπώνει» νέα στοιχεία για τα ταξίδια που έχουν κάνει πάνω στη Γη οι σκύλοι τα τελευταία 15.000 χρόνια. Ο χάρτης αυτός, σύμφωνα με τους ειδικούς, αναμένεται με τη σειρά του να βοηθήσει τους ερευνητές να αποκαλύψουν γονίδια που προκαλούν σοβαρές ασθένειες σε σκυλιά και ανθρώπους, αλλά και να ανακαλύψουν νέες μεθόδους θεραπείας ή αντιμετώπισης.

«Είναι ξεκάθαρο ότι ορισμένες ράτσες σκύλων εκτράφηκαν από τον άνθρωπο με τέτοιο τρόπο, ώστε να διαδραματίσουν συγκεκριμένους ρόλους δίπλα του» αναφέρουν επιστήμονες από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών των ΗΠΑ (NIH) στο Μέριλαντ. Κάτι βέβαια που ήταν και είναι δεδομένο. Δηλαδή ότι δημιουργήθηκαν με διασταυρώσεις ή εκπαίδευση τα κυνηγόσκυλα για να βγάζουν πουλιά από τα χωράφια, οι φύλακες για τα σπίτια ή τα κοπάδια κ.ά. Και όχι μόνο. Όπως επισημαίνουν ειδικοί στον Guardian, τα τελευταία 300 χρόνια τα σκυλιά άρχισαν να εκτρέφονται ως οικόσιτα λόγω… μόδας, δημιουργώντας μία ολόκληρη κατηγορία υπό-ράτσας «του καναπέ».

Tα περουβιανά άτριχα σκυλιά είναι απόγονοι των σκύλων της Νέας Γης (David McLeod/Flickr)

Σύμφωνα πάντα με την ίδια μελέτη, τα ταξίδια των σκύλων πάνω στη Γη είναι μεγάλα, διαρκούν αιώνες και δεν τελειώνουν ποτέ. Ακόμα και όταν τα μέσα μεταφοράς – συγκοινωνίας ήταν περιορισμένα, κάποιες ράτσες σκύλων που προέρχονταν από την Κεντρική και Νότια Αμερική, όπως είναι τα περουβιανά άτριχα σκυλιά (απόγονοι των σκύλων της Νέας Γης) κατάφεραν να μεταναστεύσουν στον Βερίγγειο Πορθμό με τους προγόνους των ιθαγενών. Ο Βερίγγειος Πορθμός είναι το θαλάσσιο στενό μεταξύ του Ακρωτηρίου Ντεζνιόβ της Τσουκότκα στη Ρωσία, και του Ακρωτηρίου του Πρίγκιπα της Ουαλίας στην Αλάσκα, που είναι το δυτικότερο σημείο της αμερικανικής ηπείρου.

Εφευρέσεις άλλαξαν τις ράτσες

Πολλές ράτσες κυνηγόσκυλων όπως τα γκόλντεν ριτρίβερ και τα ιρλανδέζικα σέτερ έχουν τις ρίζες τους στη βικτοριανή Αγγλία, όταν η ανακάλυψη των όπλων άνοιξε νέους ορίζοντες και δημιούργησε νέο τοπίο στο κυνήγι. Τότε άρχισαν να εκπαιδεύονται σκυλιά που όχι απλώς θα βγάζουν και θα φέρνουν το κυνήγι, αλλά δεν θα τρομάζουν από τον κρότο του όπλου. Ράτσες από τη Μέση Ανατολή, όπως το Σαλούκι και από την Ασία όπως το Τσόου Τσόου, διαχωρίστηκαν σε υποράτσες πολύ πριν τη βικτοριανή «έκρηξη».

Tα ιρλανδέζικα σέτερ (δεξιά) και τα γκόλντεν ριτρίβερ έχουν τις ρίζες τους στη βικτοριανή Αγγλία, τα οποία έγιναν πολύ χρήσιμα στο κυνήγι όταν ανακαλύφθηκαν τα όπλα (Wikipedia)

«Στην αρχή έγινε διαχωρισμός βάσει του τύπου και των “ιδιοτήτων” του σκύλου, δηλαδή με το πέρασμα των χρόνων διαχωρίστηκαν σε σκύλους εντοπισμού (κυνηγόσκυλα) και σκύλους προειδοποίησης (φύλακες). Στη συνέχεια, είτε υπήρχε ανάμειξη ρατσών είτε εξελικτικά πήραν τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά τους, όπως τα μακρόστενα μπασέ νιλ, ώστε να χωρούν να μπαίνουν σε λαγούμια και να βγάζουν τους λαγούς», εξηγεί η δρ Χέιντι Παρκ, μία από τις συντάκτριες της μελέτης.

Αν και υποτίθεται ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να χειριστεί τα σκυλιά όσο θα ήθελε και να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητές τους, από την παρούσα έρευνα προκύπτει ότι, τελικά, όχι απλώς κατάφερε να τα χειραγωγήσει, αλλά και να δημιουργήσει νέα χαρακτηριστικά μέσα από ράτσες, χωρίς καν να επέμβει τεχνητά στο γενετικό τους υλικό (DNA).

Σε κάθε περίπτωση οι γνώσεις μας για το τί θέλει να μας πει ο σκύλος και πώς μπορεί να μας χειραγωγήσει, δεν προέκυψαν ούτε από τη συγκεκριμένη μελέτη, εντούτοις τα συμπεράσματα ίσως φανούν κάπου χρήσιμα στο μέλλον.

Οι βασικές ομάδες σκύλων

-Ιδανικά για παιχνίδι (Toy Group)

-Τεριέ (Terrier Group)

-Προειδοποίησης, ιδανικοί για κτηνοτροφία/βοσκή (Herding Group)

-Κυνηγόσκυλα (Hound Group)

-Εργασίας (Working Group)

-Ιδανικά για αθλήματα (Sporting Group)

-Μη αθλητική ομάδα σκύλων (Non-Sporting Group)

The post Τι μαθαίνουμε για τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου appeared first on Protagon.gr.