Τι σημαίνει η θρησκευτική ουδετερότητα;

19:24 7/11/2018 - Πηγή: Protagon

Ο Πρωθυπουργός μίλησε για την αρχή της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους που θα διέπει, δια της συνταγματικής μεταρρύθμισης, τη σχέση του με την Εκκλησία. Και ο Αρχιεπίσκοπος είπε ότι η Εκκλησία αντιλαμβάνεται ως θεμιτό το «γερμανικό μοντέλο» ουδετερότητας. Ωστόσο κανένας τους δεν εννοεί αυτό που λέει.

Στο γερμανικό μοντέλο ουδετερότητας, πράγματι, το κράτος τροφοδοτεί τον λογαριασμό από τον οποίο η Εκκλησία αντλεί κεφάλαια για τη λειτουργία της. Μόνο που στη Γερμανία (και σε άλλες χώρες) το ποσό αυτό συγκεντρώνεται από την οικειοθελή συνεισφορά των θρησκευομένων φορολογουμένων. Ο

φορολογούμενος έχει την επιλογή να δηλώσει εξαίρεση από τον φόρο υπέρ θρησκευτικών σκοπών. Η δήλωση συνεπάγεται και απώλεια του δικαιώματος για χρήση υπηρεσιών της Εκκλησίας, δηλαδή δεν μπορούν να τελέσουν θρησκευτικό γάμο ή να έχουν θρησκευτική κηδεία. Πόσο κοστίζει κάτι τέτοιο στον μέσο γερμανό φορολογούμενο; Υπολογίζεται περί τα 800 ευρώ ετησίως.

Είναι απορίας άξιο τι θα συνέβαινε εδώ αν, πράγματι, επιλέγαμε το γερμανικό μοντέλο ουδετερότητας. Πόσοι φορολογούμενοι θα ήταν πρόθυμοι να πληρώσουν για την Εκκλησία και τις υπηρεσίες της; Εξαρτάται, βέβαια, από το ποσό, αλλά ο αριθμός των ΑΦΜ θα ήταν κατά πολύ μικρότερος από τον αριθμό των πιστών που εκκλησιάζονται. Αν μη τι άλλο, για τα ελληνικά ήθη θα ήταν, τουλάχιστον, απαράδεκτη η ένταξη της Εκκλησίας σε ένα πλαίσιο παροχής υπηρεσιών. Και αν πράγματι συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε και τα άλλα δόγματα ή θρησκείες που λειτουργούν εν Ελλάδι θα διεκδικούσαν δικαίωμα αντίστοιχης επιδότησης.

Αυτό θεωρητικά θα μπορούσαν να το διεκδικήσουν και τώρα. Για ποιο λόγο να επιδοτούνται οι Ορθόδοξοι και όχι οι της Ευαγγελικής Εκκλησίας; Προφανώς για την περίπτωση αυτή το κράτος δύναται να χρησιμοποιήσει τη συνταγματική αναφορά περί επικρατούσας θρησκείας αν και, όπως σημειώνει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αυτό πλέον έχει κυρίως χαρακτήρα διαπίστωσης. Η ουσία είναι ότι στην περίπτωση μας δεν υπάρχει γερμανικό μοντέλο ουδετερότητας. Το μοντέλο είναι αποκλειστικά και μόνο ελληνικό.

Μένει να δούμε και πώς αντιλαμβάνεται ο ΣΥΡΙΖΑ την αρχή της ουδετερότητας. Το προοίμιο του Συντάγματος δεν αλλάζει. «Στο Όνομα της Αγίας, Ομοουσίας και Αδιαιρέτου Τριάδος». Με τόλμη αυτό θα μπορούσε να γίνει «Στο Όνομα του Ελληνικού Λαού», όπως είναι και οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης αλλά, όπως είπε ο Αρχιεπίσκοπος, η διατήρηση του προοιμίου δηλώνει και σεβασμό προς τις παραδόσεις που μας κληροδότησαν οι πατέρες μας.

Υπάρχει το Άρθρο 3 περί κρατούσας θρησκείας. Εδώ αν δεχθούμε την προσέγγιση Βενιζέλου, ενδεχομένως να δούμε κάποια αλλαγή, εννοείται με τη συναίνεση της Εκκλησίας.

Ωστόσο η ουδετερότητα του κράτους περιγράφεται και από μία σειρά άλλες συνθήκες και μεταρρυθμίσεις.

Ένα κράτος θρησκευτικά ουδέτερο καταργεί τον θρησκευτικό όρκο σε όλες τις λειτουργίες και τις εκφράσεις με θεσμικό, πολιτικό και πολιτειακό περιεχόμενο. Δεν κάνει αγιασμό στη Βουλή, ούτε στα εγκαίνια έργων. Δεν καθιστά υποχρεωτικό τον εκκλησιασμό των μαθητών, ούτε εντάσσει την προσευχή στη λειτουργία των σχολείων. Αφαιρεί τα θρησκευτικά σύμβολα από δημόσιες υπηρεσίες και τις αίθουσες των Δικαστηρίων. (Για τα σχολεία υπάρχει πλέον νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που αναγνώρισε ότι ο Εσταυρωμένος στα ιταλικά σχολεία αποτελεί στοιχείο εθνικής παράδοσης.) Καθιστά υποχρεωτική την πράξη τέλεσης πολιτικού γάμου. Η Εκκλησία δεν γνωμοδοτεί επί θεμάτων εκπαίδευσης, ούτε αρθρώνει λόγο για τη λειτουργία και τη λατρεία άλλων θρησκειών -κοινώς δεν ερωτάται αν θα γίνει τέμενος.

Εννοείται ότι ελάχιστα από τα παραπάνω μπορούν να υιοθετηθούν. Και η επίκληση, από τον νομοθέτη, του λαϊκού αισθήματος θα είναι η εύκολη καταφυγή. Όμως και όταν αφαιρέθηκε το θρήσκευμα από τις ταυτότητες, η κοινή γνώμη ήταν αντίθετη στη συντριπτική της πλειοψηφία.

The post Τι σημαίνει η θρησκευτική ουδετερότητα; appeared first on Protagon.gr.