Το χρώμα του χρήματος

09:08 8/2/2018 - Πηγή: Protagon

O Bασίλης Μαμανέας ήταν ο σωματοφύλακας του Γιώργου Κοσκωτά που κατέθεσε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου πήρε λεφτά μέσα σε κούτες από Pampers. Αυτό, φυσικά, δεν αποδείχθηκε ποτέ, πλην όμως εκείνες τις μέρες, πριν από τρεις δεκαετίες, τα Pampers είχαν πωλήσεις αντίστοιχες με αυτές που έκαναν οι καρύδες, όταν παιζόταν το πρώτο Survivor.

Επίσης

τα Pampers ήταν σχεδόν σε κάθε αντιπολιτευόμενο πρωτοσέλιδο. Ο Δημήτρης Ρίζος, στον «Ελεύθερο Τύπο», αποκαλούσε τον Ανδρέα «παμπεριούχο πρωθυπουργό», ενώ ακόμα δεν έχω ξεχάσει το photoshop εποχής με το πρόσωπο του Παπανδρέου στην κούτα της πάνας, στη θέση του μωρού -ήταν γελοίο. Αργότερα ο Μαμανέας βρέθηκε μπλεγμένος σε μία υπόθεση κατοχής και διακίνησης μεγάλης ποσότητας ναρκωτικών. Μπορεί να μην το γνωρίζετε ή να μην το θυμάστε. Όμως σίγουρα δεν έχετε ξεχάσει τα Pampers. Bέβαια οι ποινικές περιπέτειες του Μαμανέα δεν αναιρούν σώνει και καλά το ενδεχόμενο μίας αληθινής αφήγησης. Ωστόσο εγείρουν βάσιμες αμφιβολίες για την ηθική συγκρότηση του ανδρός. Και, εν τέλει, σε αυτές τις περιπτώσεις σημασία δεν έχει η αλήθεια, αλλά τι πιστεύουν οι άνθρωποι. Εσείς, τι πιστεύετε για τα Pampers;

Στην υπόθεση της Novartis καταθέτει μάρτυρας με το ψευδώνυμο «Μάξιμος Σαράφης». Δεν ξέρω ποιος διαλέγει τα ψευδώνυμα σε αυτές τις περιπτώσεις, υποθέτω θα δίνουν στον μάρτυρα τη δυνατότητα να πάρει το όνομα που πάντα θα ήθελε να έχει. Κατά την ταπεινή μου γνώμη και διαίσθηση, το Μάξιμος παραπέμπει στο Μαξίμου. Ο Μάξιμος που λέει για το Μαξίμου. Για το Μαξίμου λέει και η «Κατερίνα Κελέση». Και τα δύο ονόματα θα μπορούσε να τα διαλέξει και ο μακαρίτης ο Φώσκολος, όμως, φυσικά, το ενδιαφέρον βρίσκεται σε αυτά που λένε. Αν διαβάσετε προσεκτικά τις καταθέσεις τους, θα διαπιστώσετε ότι διακρίνονται από μία θεατρικότητα με δραματικές περιγραφές και λεπτομέρειες που φτιάχνουν εικόνα. Αυτό, προς Θεού, δεν σημαίνει ότι οι καταθέσεις τους είναι ψευδείς -πώς θα μπορούσα να ισχυριστώ κάτι τέτοιο; Αφήστε στην άκρη τα ανακριβή, όπως η συνάντηση με τον συνεργάτη του Σαμαρά, τον Χρύσανθο Λαζαρίδη στην… έδρα του Χρηματιστηρίου Αθηνών όπου υπάρχει άλλος Λαζαρίδης, ο διευθύνων σύμβουλος.

Δείτε, όμως, πόσο κινηματογραφική είναι η περιγραφή για τη βαλίτσα με τα μετρητά προς τον Αντώνη Σαμαρά. Ενας μάρτυρας παρουσιάζει τον πρώην Πρωθυπουργό ως παραλήπτη ως λήπτη κίτρινης-μοβ τροχήλατης βαλίτσας Samsonite, η οποία ήταν γεμάτη με δεσμίδες μοβ, πράσινα και κόκκινα χαρτονομίσματα. Η τελευταία φορά που ακούσαμε κάτι τέτοιο, με το χρώμα των χαρτονομισμάτων, ήταν από τη Σμαράγδα Καρύδη, ως πλούσια Ντάλια Χατζηαλεξάνδρου στο «Παρά Πέντε». Και είναι περίπου η ίδια ατάκα.

Φυσικά αυτή η σύμπτωση δεν αναιρεί την αξιοπιστία του μάρτυρα. Ισως όμως αναδεικνύει τη διάθεση του να δημιουργήσει έντονες εικόνες που θα διεγείρουν τη φαντασία του ακροατή. Εχουμε ένα μάρτυρα που λέει ότι ο άνθρωπος της Novartis πάρκαρε τη BMW στο Μαξίμου, έβγαλε μία βαλίτσα γεμάτη λεφτά και την πήγε στον Σαμαρά. Αν ήμουν Σαμαράς θα έκανα πρωτίστως μήνυση επειδή με εμφανίζουν ηλίθιο. Ομως αυτό που σε σας φαίνεται εξωφρενικό είναι ακριβώς εκείνο που θα συγκρατήσει η κοινή γνώμη. Μία βαλίτσα με λεφτά να ανοίγει πάνω στο πρωθυπουργικό γραφείο. Παρεμπιπτόντως θα παρατηρήσατε ότι μία άλλη μαρτυρία τονίζει ότι κατά την περίοδο Καραμανλή, όλες οι δουλειές έγιναν εν αγνοία του Πρωθυπουργού. Και εδώ κάποιος θα αναρωτηθεί πώς ήξερε ο μάρτυρας ότι ο Καραμανλής δεν είχε ιδέα για τις δουλειές κάτω από τη μύτη του. Και κάποιος κακόπιστος θα παρατηρήσει ότι η διευκρίνηση του μάρτυρα έρχεται σαν ένας αστερίσκος με υπογράμμιση: όλοι ήταν διεφθαρμένοι, πλην του Καραμανλή. Στον ΣΥΡΙΖΑ θα αναστέναξαν με ανακούφιση. Δεν κάνουν κακές παρέες.

Ο Στουρνάρας τα πήρε, σύμφωνα με τις καταθέσεις, μέσα σε μαύρη ανδρική τσάντα. Ο Στουρνάρας. Εγώ αν λάδωνα τον Στουρνάρα με μετρητά θα είχα πάνω μου και κάμερα να κρατώ και αλλιώς τον ηλίθιο που δεν τα πήρε σε οffshore. Και να πεις ότι δεν ξέρει από αυτά ο Στουρνάρας;

Μία δεσμίδα ευρώ έπεσε από το σακάκι του Σαλμά, ενώ ο Αδωνις κατάφερε να ξεπλύνει δύο εκατομμύρια ευρώ μετρητά μέσω του βιβλιοπωλείου. Μάλιστα. Εμείς τον μάθαμε επειδή πουλούσε αρχαίους και βυζαντινούς, αλλά την ώρα που έλεγε το «Σώπασε κυρά Δέσποινα, πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι» αναφερόταν στις μίζες που ξέπλενε. Και γιατί δεν έφτιαχνε μία offshore με αρχαιοπρεπές όνομα να τα πάρει σε τάλαντα στον Παναμά;

Πρώτα να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα. Δεν υπάρχουν ανώνυμοι μάρτυρες, ούτε κουκουλοφόροι. Υπάρχουν προστατευμένοι μάρτυρες, κάτι που προβλέπεται από το νομικό μας πλαίσιο, έτσι όπως διαμορφώθηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά -σωστά το θυμίζει η «Εφημερίδα των Συντακτών». Δεν ξέρουμε, φυσικά, αν αυτοί οι άνθρωποι λένε την αλήθεια στις καταθέσεις τους. Αυτό θα το δείξει η έρευνα. Εκείνο για το οποίο είμαστε σίγουροι είναι ότι περιγράφουν τη δράση των εμπλεκομένων με κινηματογραφικούς όρους, λες και οι καταθέσεις τους πρέπει να εντυπωθούν παραστατικά στη συλλογική συνείδηση.

Εκ των πραγμάτων, αν οι καταθέσεις είναι αληθείς, τότε όλοι αυτοί οι παράγοντες του δημοσίου βίου, δεν υιοθετούν, απλώς, ήθη συμμορίας. Είναι και ηλίθιοι. Λαίμαργοι ηλίθιοι με συμπεριφορά που διακρίνεται από τις ακρότητες ενός κινηματογραφικού ήρωα. Είναι σαν να βλέπουμε ταινία και ένας άγνωστος σεναριογράφος μας λέει ότι βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Αλλά θα πάει μακριά η βαλίτσα. Αλλωστε, βάσει σεναρίου, έχει και ρόδες.

The post Το χρώμα του χρήματος appeared first on Protagon.gr.