Για τον Γιώργο Νταλάρα

07:22 14/12/2018 - Πηγή: In.gr

«Πιο sold out αυτοαναφλέγεται» θα μπορούσε να είναι το σλόγκαν της συναυλίας που έδωσε στο Μέγαρο Μουσικής το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας με διευθυντή του Γαβριήλ Σακελλαρίδη – έναν άξιο άνθρωπο που έδωσε ρέστα στη διοργάνωση και την υλοποίηση αυτής της βραδιάς. Κι ομολογώ πως ήταν χαρά και τιμή για μένα να προλογίσω την εκδήλωση με την ιδιότητα του μέλους της ΔΑ.

Ποιος είπε πως το Μέγαρο είναι μόνο για κλασική μουσική; Ο κόσμος συμμετείχε και τραγουδούσε μαζί με τους σημαντικούς ερμηνευτές που αφιλοκερδώς ένωσαν τις δυνάμεις τους για να στηριχτεί αυτή η πρωτοβουλία. Κι ήταν

πραγματικά ένας κι ένας όλοι όσοι «δώρισαν» τη φωνή τους και τραγούδησαν γι» αυτούς που δεν έχουν φωνή. Αλφαβητικά η Ρίτα Αντωνοπούλου, ο Χρήστος Θηβαίος, ο Χρήστος Μάστορας, η Γιώτα Νέγκα, ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο εμβληματικός Διονύσης Σαββόπουλος, η Μαρίνα Σάττι (το λατρεύω αυτό το κορίτσι) και η Μάρθα Φριντζήλα. Ηταν όλοι εκεί και τραγούδησαν με ενθουσιασμό και πάθος για τον κοινό μας σκοπό.

Αφησα τελευταίο τον Γιώργο Νταλάρα. Ο άνθρωπος σήκωσε τα μανίκια, πήρε τη συναυλία στην πλάτη του κι όργωσε τη σκηνή. Εκτός από τα δικά του τραγούδια, συντρόφεψε κι εκείνα των συναδέλφων του. Και το έκανε σεμνά. Διακριτικά. Στάθηκε πολλές φορές στο ημίφως κι έριξε τους προβολείς στους άλλους.

Και γιατί όχι άλλωστε, θα μπορούσε να πει κάποιος. Υστερα από μια τέτοια καριέρα τι ανάγκη έχει; Τι περισσότερο πια να αποδείξει στο κοινό του και στον εαυτό του; Γιατί να μην ξεπετάξει κάνα δυο τραγουδάκια και να φύγει όπως κάνουν σε άλλες συναυλίες άλλοι;

Ομως ο Νταλάρας δεν είναι οι «άλλοι». Ο Νταλάρας σε κάθε εμφάνιση αισθάνεσαι πως δίνει εξετάσεις και πως «λογοδοτεί» στο κοινό, σαν να είναι η πρώτη του φορά. Ανεβαίνει στη σκηνή, ιδρώνει τη φανέλα και – με φωνή 25χρονου – ξεσηκώνει τον κόσμο.

Προφανώς στα 50 χρόνια πρωταθλητισμού θα έχει κάνει και λάθη, σας το λέω εγώ η αλάνθαστη. Ομως στο τέλος της ημέρας, αυτό που μένει είναι το ταλέντο του και το πάθος του. Α, κι αυτή η ρημάδα η σπίθα στο βλέμμα για καθετί που αξίζει να αγωνιζόμαστε σ» αυτή τη ζωή.

Κι όπως λέμε κι εμείς οι τρελές βορείων προαστίων – chapeau, Γιώργο Νταλάρα.