Καμιά μάσκα, όσο μεγάλη κι αν είναι, δεν καλύπτει τα προβλήματα στα σχολεία

11:14 15/9/2020 - Πηγή: In.gr

Τρομερή η πλάκα με τις μάσκες – τεντόπανα. Από χθες ένα ακόμη φιάσκο καταγράφηκε, με πρωταγωνιστή το υπουργείο Παιδείας αλλά και την ΚΕΔΕ.

Ισως θα έπρεπε να κάνουν κανένα ευχέλαιο οι υπουργοί γιατί με τόσες γκάφες διεκδικούν Οσκαρ. Και δεν είναι δικαιολογία ότι οι δήμαρχοι είχαν αναλάβει τη δουλειά αυτή.

Θυμίζουμε

απλά ότι κάποιοι έλεγαν ότι τις μάσκες θα τις πληρώνουν οι γονείς και δύο μέρες μετά ο υπουργός Εσωτερικών είπε ότι το κόστος θα επιβαρύνει το κράτος.

Θυμίζουμε επίσης τη δημιουργική λογιστική της κυρίας Κεραμέως με τους 15 ή 17 μαθητές σε κάθε τάξη, όταν αυτή η εικόνα είναι απλά μια αστεία υπενθύμιση ότι κάποιοι δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία.

Μια χαρά, λοιπόν, το χιούμορ με τις υπερμεγέθεις μάσκες και τα μίνι παγουρίνα. Κάναμε καινούργιο… συκώτι με τα αστεία που από χθες έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο.

Γελάμε και με τις αστείες δικαιολογίες για το λάθος μέτρημα του υφάσματος της μάσκας και ότι «είμαστε εδώ για να διορθώνουμε τα λάθη».

Αραγε τις νέες μάσκες, στο σωστό μέγεθος ποιος θα τις πληρώσει; Αυτός που έκανε το λάθος; Ή όλοι εμείς που ως κορόϊδα πληρώνουμε κανονικά τους φόρους για να κάνουν… λάθη οι υπεύθυνοι;

Αρκετά, όμως, με τις μάσκες. Ολη αυτή η φασαρία, όλο αυτό το κωμικοτραγικό γεγονός απλά αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά προβλήματα.

Τα διαχρονικά προβλήματα της Παιδείας που δεν κρύβονται πίσω από καμιά υπεμεγέθη μάσκα.

Το ζήτημα είναι αν ακόμη μια χρονιά η εκπαιδευτική διαδικασία θα κυλήσει ομαλά.

Το ερώτημα είναι γιατί στις 14 Σεπτεμβρίου δεν υπάρχουν ακόμη πολλοί καθηγητές στα σχολεία.

Το ζήτημα είναι γιατί ενώ υπήρχε χρόνος προετοιμασίας δεν πήγαν οι αναπληρωτές να καλύψουν τα κενά. Οπου αυτά υπάρχουν.

Γιατί μας λέει η υπουργός ότι τις επόμενες ημέρες θα καλυφθούν τα κενά; Να μην υπήρχαν κενά, να υπήρχαν μόνιμοι εκπαιδευτικοί, να μην τρέχουμε την τελευταία στιγμή.

Το ερώτημα είναι αν λειτουργεί το Ολοήμερο σχολείο από την πρώτη ημέρα. Κι αν δεν είναι απλά πάρκινγκ παιδιών, αλλά μια δημιουργική και ευχάριστη περίοδος για όσους μαθητές δεν μπορούν να πάνε σπίτι τους νωρίς επειδή εργάζονται οι γονείς.

Είναι όλα καλά με την Ειδική Αγωγή; Είναι όλα καλά με τις ειδικότητες στα σχολεία;

Το ερώτημα, μείζον, και για το οποίο καμιά απάντηση δεν έχει δοθεί, είναι γιατί να υπάρχουν εκατοντάδες τάξεις σε όλη την Ελλάδα με 27 και 28, ίσως και περισσότερα παιδιά.

Το ερώτημα είναι τι έκανε το υπουργείο Παιδείας για να μην υπάρχουν τέτοια φαινόμενα και μάλιστα εν μέσω κοροναϊού.

Γιατί τα παιδιά μας να πρέπει υποστούν μια σχολική χρονιά όπου το ένα θα είναι πάνω στο άλλο; Αλλά θα… φοράνε τις μάσκες τους μήπως και κολλήσουν κοροναϊό.

Το ερώτημα είναι γιατί επιτρέπει το υπουργείο Παιδείας να είναι 28 παιδιά σε μια τάξη, και μαζί με τον καθηγητή 29, αλλά δεν επιτρέπει να τρώνε πάνω από 4 στο ίδιο τραπέζι.

Το ερώτημα είναι γιατί διαμαρτύρονται οι εκπαιδευτικοί και κάνουν πορείες με την έναρξη της σχολικής χρονιάς.

Είναι απλά γκρινιάρηδες; Είναι υπερβολικοί; Κάνουν επαναστατική γυμναστική;

Ή απλά ξέρουν καλύτερα οι δάσκαλοι των παιδιών μας ότι στα σχολεία δεν είναι όλα ρόδινα; Κι ότι υπάρχουν προβλήματα που δεν μπορούν να καλυφθούν από τις αστειότητες με τις μάσκες.

Να δώσουμε μεγάλο μπράβο στα παιδιά που έκαναν μια πρεμιέρα δύσκολη να φαντάζει με ένα πανηγύρι. Και που προσαρμόστηκαν στις οδηγίες για τον κοροναϊό.

Όμως, το ξαναλέμε: Το φιάσκο με τις μάσκες, αν τα παγουρίνα είναι μικρά, αν υπάρχει αντισηπτικό ή όχι, δεν είναι μείζονα προβλήματα στην Παιδεία.

Στο κάτω – κάτω και μάσκες είχαν δώσει οι γονείς στα παιδιά τους, και παγουράκια για το νερό τους είχαν.

Αυτό που δεν μπορούν να δώσουν οι γονείς (αλλά μπορούν να απαιτήσουν) είναι καθηγητές και δασκάλους. Περισσότερους και καλύτερους.

Μπορούν να απαιτήσουν αίθουσες μεγαλύτερες και πιο σύγχρονες.

Μπορούν να απαιτήσουν ολιγάριθμα τμήματα ώστε και η εκπαιδευτική διαδικασία να είναι καλύτερη και να μειώνονται οι πιθανότητες να κολλήσουν τα παιδιά κοροναϊό ή κάποια άλλη ασθένεια.

Ολα τα υπόλοιπα είναι της… πλάκας. Και γελάμε μια χαρά, αλλά και κλαίμε γιατί τα σχολεία δεν είναι έτοιμα. Για ακόμη μια χρονιά.