Χρήστος Μουζακίτης: Baby face, killer instinct, η διαφορά Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού είχε όνομα

08:02 6/2/2025 - Πηγή: Sport 24

Δεν είναι το γκολ που ξεχώρισε νικητή και έκρινε την πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας Betsson. Ούτε καν. Ούτε κοντά. Είναι το… μέχρι το γκολ της επικράτησης του Ολυμπιακού. Είναι το… μετά το γκολ. Είναι το όλο. Η αύρα, η φρεσκάδα, η νιότη, το μουτράκι

ενός παιδιού που χαίρεται το παιχνίδι. Χωρίς να το βιώνει ως μικρός, ως ό,τι γράφει η ταυτότητα του. Μη κάνετε το λάθος. Μη κάνει κανείς το λάθος. Γιατί πολύ απλά ο Χρήστος Μουζακίτης είναι, πολύ, αλλού.

Ήταν, είναι η επιτομή της αποψινής διαφοράς των "ερυθρόλευκων" σε σχέση με τον Παναθηναϊκό. Ο κορυφαίος του γηπέδου. Πριν το γκολ, εννοείται. Ο μετρονόμος – και όμως… - στο χορτάρι. Με ωριμότητα. Με καθαρό μυαλό. Με σωστές αποφάσεις, κινήσεις, οξυδέρκεια. Ήταν παντού. Προσωποποιώντας την αδυσώπητη λύσσα με την οποία οι τροπαιούχοι του Conference League πρέσαραν, κυνηγούσαν μπάλες και αντιπάλους.

Ναι, ήταν ένα ντέρμπι (περίπου) σαν όλα τα υπόλοιπα φετινά των δυο τους. Λίγες φάσεις, λίγες μεγάλες φάσεις, αλλά η εικόνα, η αίσθηση ήταν σαφής. Από την αρχή – όπως στο προ δεκαημέρου αντίστοιχο παιχνίδι του πρωταθλήματος – ως, αυτή τη φορά, το τέλος. Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος. Ήταν πιεστικότερος, ήταν αποφασιστικότερος, ήταν ουσιαστικότερος.

Είχε "σκυλιά" ατάιστα στην ενδεκάδα του. Τσικίνιο, Όρτα, Έσε και Μουζακίτης μαζί στο αρχικό σχήμα. Πόσο πια φωτογραφικό να το κάνει ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ για το τι ήθελε, τι περίμενε από την ομάδα του; Οι "πράσινοι", τέτοια δεν είχαν. Απαντήσεις ούτε, αλλά και ούτε και μπόρεσαν να βρουν. Οι καλύτερες στιγμές τους, μέχρι τα χασομέρια, ήταν τρεις ανολοκλήρωτες κόντρες (Βαγιαννίδης στο πρώτο ημίχρονο, Πελίστρι στο ξεκίνημα του δεύτερου και Σβιντέρσκι αργότερα).

Διαφορά ενδεικτική η φάση του πέναλτι. Ο στόπερ (Μπιανκόν) πήγε να διεκδικήσει για… θάνατο "σκοτωμένη" μπάλα και φάση, προκαλώντας ουσιαστικά το μπλοκάρισμα του Βαγιαννίδη και την παντελώς αχρείαστη και χωρίς λογική στο συγκεκριμένο σημείο, χρονικό και χωρικό, ενέργεια και εν τέλει παράβαση.

Ζαριά, πρώτη, στα πράσινα, αφού ο Ελ Κααμπί σημάδεψε δοκάρι. Η δεύτερη, που ακολούθησε στο θεότρελο φινάλε του ντέρμπι, όχι, αφού στην καλύτερη ευκαιρία τους οι απερχόμενοι πλέον κυπελλούχοι είδαν το σόλο του Τζούριτσιτς να μη καταλήγει στα δίχτυα. Και στην επόμενη, ένα λεπτό αργότερα, η μπάνκα σηκώθηκε – μια και καλή – για τον Ολυμπιακό από τη φοβερή εκτέλεση του Μουζακίτη.

Κάπως έτσι το εντός των συνόρων αήττητο του Ρουί Βιτόρια τερματίστηκε. Όχι άδικα. Για πρώτη φορά επί ημερών του Πορτογάλου στον πάγκο, ο Παναθηναϊκός δεν σκόραρε. Ναι, η αλληλουχία των φάσεων στις καθυστερήσεις μπορεί να ζυγιστεί και να προσφέρει σκέψεις και υποθετικά σενάρια, αλλά στις ζαριές μπέσα και συμπέρασμα δεν βρίσκεται ποτέ.

Αυτό είναι πως οι "πράσινοι" ήταν υποδεέστεροι απόψε. Θα μπορούσε με ένα… φύσημα η πρόκριση να είχε κριθεί στην παράταση (ή και όπως πέρυσι στα πέναλτι), αλλά πλέον δεν μοιάζει να συντρέχει ούτε λόγος ούτε και ανάγκη για δικαιολογίες. Ούτε στερεί κάτι εν όψει της συνέχειας ο αποψινός αποκλεισμός, ούτε και αφαιρεί το οτιδήποτε από τη δεδομένα συντελεσμένη πρόοδο των τελευταίων μηνών.

21 ματς αήττητος ο Ολυμπιακός

Από την άλλη, οι "ερυθρόλευκοι" συνεχίζουν. Και συνεχίζουν και στα τρία αγωνιστικά μέτωπα. Συμπλήρωσαν 21 παιχνίδια αήττητοι σε όλες τις διοργανώσεις. Σερί που γεννήθηκε στα μέσα φθινοπώρου και φτάνει πλέον μέσα χειμώνα. Συνήθεια. Νοοτροπία. Χτίζεται. Παιχνίδι το παιχνίδι, θεριεύοντας και (ανα)τροφοδοτώντας την σπίθα για το επόμενο.

Είναι τόσο μεγάλο το σερί, σε τόσο απαιτητικό πλαίσιο (και όχι μόνο ανταγωνισμού), που αυτονόητα δεν είναι τυχαίο. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Μέταλλο, χαρακτήρας, ικανότητα, διάθεση για συλλογικό και ατομικό πόνο, "για να υποφέρουν ώστε να πετύχουν" όπως χαρακτηριστικά ζητούσε από τους ποδοσφαιριστές του στο – ασταθές – ξεκίνημα της σεζόν ο Μεντιλίμπαρ.

Ναι και ρέντα. Μόνο σ’ αυτές τις πρώτες μέρες του ’25, ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει με γκολ στο 96’ (τον Άρη) και με γκολ στο παρά πέντε (τον Λεβαδειακό) στο πρωτάθλημα – με τους βαθμολογικούς συσχετισμούς στην κορυφή του πρωταθλήματος στο όριο - και πήρε απόψε πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου Betsson επί του αιωνίου αντιπάλου με ένα ακόμη στο… και πέντε.

Ναι, τα δυο τελευταία από το ίδιο πόδι ήρθαν. Και ήταν και τα πρώτα επαγγελματικά του. Υπό άλλες συνθήκες, ακόμη και κλισέ περί αύρας, τύχης του πρωτάρη ίσως να δικαιολογούνταν. Αυτό το τυπάκι όμως, δεν τα επιτρέπει ούτε καν ως σκέψη. Ποιος πρωτάρης; Ποια αύρα; Αυτός, είναι εδώ. Καιρό τώρα. Με άγνοια κινδύνου και μόνο προκαλώντας. Μη τον βλέπετε έτσι. "Σκοτώνει".